ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 396

ภายใต้การออกโรงอย่างดุเดือดของเย่เทียน ในที่สุดงานแถลงข่าวก็ก้าวเข้าสู่วาระปกติ ดำเนินไปตามขั้นตอนเดิม

“คุณชายเย่ครับ จะจัดการไอ้หมอนี่ยังไงดีครับ?”

เวลานั้น ยามสองคนขนาบซ้ายขวาฉีหลินชิ่งที่พนันกับเย่เทียนเดินมาจากที่ไม่ไกล

ด้วยความร้อนแรงจากผู้คนในงานเมื่อกี้ เย่เทียนจึงลืมเจ้านี่ไปชั่วขณะ

พอตอนนี้ได้เห็นฉีหลินชิ่ง เย่เทียนแสยะยิ้มชั่วร้ายที่มุมปาก และเดินเข้าไป

ทีแรกฉีหลินชิ่งเห็นสถานการ์เร่าร้อนขนาดนี้เลยหันหลังคิดหนีด้วยสัญชาตญาณ แต่เดินไปได้ไม่ถึงสองก้าวก็โดนยามสองคนนี้จับได้

“นาย นายจะทำอะไรน่ะ”

“ฉัน ฉันจะบอกนายให้นะ ฉันไม่มีทางแก้ผ้าแล้ววิ่งรอบที่นี่สามรอบหรอก!”

ฉีหลินชิ่งเห็นเย่เทียนเดินมาหาตัวเองด้วยรอยยิ้มบางๆ เขากลืนน้ำลายด้วยสัญชาตญาณและแสร้งทำเป็นใจเย็นอยู่

“นักข่าวฉี คุณไม่ต้องกังวลขนาดนั้นหรอกครับ”

“ไม่ว่ายังไงคุณก็เป็นคนมีชื่อเสียงแห่งเมืองเจียงหนันของเรา เมื่อกี้ผมแค่ล้อเล่นกับคุณเท่านั้น จะให้คุณแก้ผ้าวิ่งรอบที่นี่สามรอบจริงๆได้ยังไงกันล่ะครับ”

รอยยิ้มที่มุมปากของเย่เทียนกว้างขึ้นเรื่อยๆ ดูสดใสและเป็นมิตรมาก

ฉีหลินชิ่งชะงักไปเล็กน้อย แต่ไม่นานนักก็ได้สติและคิดว่าเย่เทียนให้เกียรติตัวเอง จีงรีบสลัดพันธนาการของยามสองคนนั้นและจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง

“เฮอะ ถือว่านายรู้เรื่อง เห็นแก่ประธานเฉิน เรื่องวันนี้ฉันจะไม่ถือสานายแล้วกัน”

ฉีหลินชิ่งแค่นเสียงเย็นและหันหลังคิดจะไปจากที่นี่

“นักข่าวฉี คุณจะรีบไปไหนกันครับ?!”

“ถึงผมจะไม่เอาความคุณ แต่ไม่ได้หมายความว่าประธานเฉินของเราจะไม่ถือสาคุณหรอกนะครับ”

แต่เย่เทียนจะปล่อยให้เขาไปได้ยังไงกัน เขารีบส่งสายตาให้ยามทั้งสองคน

ยามทั้งสองรู้เรื่องทันที พวกเขาขยับตัวเบาๆปิดตายทางไปของฉีหลินชิ่ง

“นายจะเอายังไงอีก”

ฉีหลินชิ่งตากระตุกเล็กน้อยเมื่อเห็นยามร่างสูงใหญ่ปิดตายทางไปของตัวเอง เขาจำต้องหันกลับมาอีกครั้งและมองเย่เทียนด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

“เรื่องง่ายๆน่ะ”

“นักข่าวฉี ก่อนหน้านี้คุณสงสัยว่าเซรั่มปลูกผมของเราใส่สารพิษ บัดนี้ความจริงกระจ่างแล้วว่าเซรั่มปลูกผมของเราไม่มีสารพิษ”

“บวกกับคำพูดหมิ่นประมาทเป็นชุดที่คุณพูดใส่เราก่อนหน้านี้ เป็นการปรักปรำบริษัทแซ่เฉินของเราอย่างร้ายแรง”

“ผมว่าประธานเฉินของเราไม่ถือสาหากต้องส่งจดหมายทนายให้คุณสักฉบับหรอกนะครับ”

เย่เทียนยิ้มอย่างไร้พิษภัย ทว่าคำพูดที่เอื้อนเอ่ยกลับทำให้ฉีหลินชิ่งหัวใจหนักอึ้ง

เวลานั้น เฉินหวั่นชิงที่มอบงานแถลงข่าวให้แซ่เจียอย่างสิ้นเชิงแล้วก็เดินเข้ามา เธอได้ยินคำพูดของเย่เทียนพอดีจึงให้ความร่วมมือทันควัน

“ถูกต้อง นักข่าวฉี คุณจงใจใส่ร้ายบริษัทแซ่เฉินของเรา ถ้าเรื่องวันนี้คุณให้คำตอบที่ฉันพอใจไม่ได้ หลังจากนี้คุณอย่าหวังว่าจะได้อยู่ที่เมืองเจียงหนันอีกต่อไป!”

ถึงแม้เฉินหวั่นชิงไม่รู้ว่าทำไมเย่เทียนถึงต้องหาเรื่องคนต่ำศักดิ์อย่างฉีหลินชิ่ง แต่เธอเชื่อว่าเย่เทียนไม่ใช่คนที่โอหังหาเรื่องไปทั่ว”

ฉีหลินชิ่งคิ้วขมวดเป็นปม ด้วยฐานะของเขา ไม่มีทางรู้ถึงความสามารถที่แท้จริงของเย่เทียน

เขาจะไม่กลัวเย่เทียนก็ได้ แต่เขาต้องกลัวเฉินหวั่นชิง

ยังไงซะเฉินหวั่นชิงก็เป็นนักธุรกิจสาวมหัศจรรย์ที่ทั้งเมืองเจียงหนันให้การยอมรับ และยังเป็นผู้บริหารของบริษัทแซ่เฉิน บัดนี้บริษัทแซ่เฉินเติบโตอย่างรวดเร็ว ประโยคเดียวของนางทำให้บริษัทส่วนใหญ่ในเจียงหนันแบนเขาได้อย่างแน่นอน

“ประธานเฉินครับ ผมขอโทษคุณจากใจจริงนะครับ!”

คิดมาถึงตรงนี้ ฉีหลินชิ่งยิ้มเฝื่อนๆและโค้งตัวเก้าสิบองศาให้เฉินหวั่นชิง พยายามวางทีท่าให้ต่ำต้อยที่สุด

“เฮอะ ถ้าขอโทษแล้วมีประโยชน์ โลกนี้จะมีตำรวจไปทำไม?”

ฉีหลินชิ่งมีสีหน้าลำบากใจขึ้น หากตัวเองไม่ยอมให้ความร่วมมือแต่โดยดีเกรงว่าต้องมีจุดจบอย่างที่เย่เทียนพูดเมื่อกี้

แต่พอนึกถึงคนที่อยู่เบื้องหลังสั่งการให้เขามาก่อเรื่องแล้วฉีหลินชิ่งก็ยิ่งกลัว ถ้าบอกชื่อคนนั้นออกมาจริงๆ เกรงว่าจุดจบก็คงไม่ดีนัก

“นักข่าวฉี ผมเป็นคนยุติธรรมมาก ขอเพียงคุณบอกมาว่าใครสั่งคุณ ผมรับประกันว่าเรื่องนี้จะไม่แพร่ออกไป”

“ถึงตอนนั้น คุณไม่พูด ผมไม่พูด แล้วใครจะรู้ล่ะครับ?”

เย่เทียนจะไม่รู้สิ่งที่ฉีหลินชิ่งกังวลอยู่ได้ยังไง เขาล่อลวงทีละน้อย

“นาย นายสัญญานะว่าจะไม่หลอกฉัน?”

เห็นได้ชัดว่าฉีหลินชิ่งเริ่มสั่นคลอนแล้ว

“ไม่อย่างนั้น? หรือคุณคิดว่าคนตัวเล็กๆอย่างคุณมีค่าพอให้ผมหลอกคุณเหรอครับ?”

เย่เทียนเบ้ปาก มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูแคลน

คำพูดนี้ทำร้ายศักดิ์ศรีอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ตอนนี้ฉีหลินชิ่งเป็นห่วงอนาคตของตัวเองมากกว่า มีกะจิตกะใจสนเรื่องพวกนี้ที่ไหนกัน

หลังจากชั่งน้ำหนักผลได้ผลเสียแล้ว ท้ายที่สุดเขาก็เลือกยอมประนีประนอม

“ที่จริง บริษัทแซ่เจิ้งส่งฉันมาก่อกวน”

เป็นคำตอบที่คาดการณ์ไว้แล้วอย่างไม่ต้องสงสัย ก่อนหน้านี้แค่คาดเดา บัดนี้ได้รับการพิสูจน์แล้ว

เฉินหวั่นชิงฟังแล้วกำหมัดด้วยสัญชาตญาณ นัยน์ตาลึกล้ำฉายแววเย็นเยียบ

เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าบริษัทแซ่เจิ้งจะต่ำช้าขนาดนี้ เมื่อวานเพิ่งจะไปป่วนที่โรงงาน ตอนนี้ยังพยายามทำลายงานแถลงข่าวอีก เห็นเธอยอมคนขนาดนั้นเลยหรือไร?!

นัยน์ตาสีนิลของเย่เทียนเป็นประกายวาบเช่นเดียวกัน เขาหัวเราะในใจไม่หยุด ดูท่าหลังจากจัดการคนทรยศอย่างหยางซิงไปแล้วมีเรื่องให้ต้องไปเมืองเอกอีกครั้ง!

ถึงยังไง ให้มาไม่ตอบแทนเป็นการเสียมารยาท