ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 487

สวบ!

แม้จะยังไม่ได้ใช้พลังภายใน แต่ความเร็วของเย่เทียนนั้นว่องไวราวกับเสือดาวและพุ่งเข้าหาเซวหมานจื่อในชั่วพริบตา

สุบ!

เย่เทียนกำนิ้วทั้งห้าของเขาเป็นกำปั้น และกำปั้นของเขาขนาดเท่าหม้อปรุงอาหารก็เหมือนกับการตัดผ่านอากาศทำให้เกิดเสียงสะท้านไปถึงหัวใจ และกำปั้นนั้นก็ทุบไปที่หน้าอกของเซวหมานจื่ออย่างรุนแรง

ภาพนี้สั่นสะเทือนไปทั้งงาน ซึ่งพวกเขาไม่ทันสังเกตการเคลื่อนไหวของเย่เทียนเลย เห็นเพียงภาพรางๆ เท่านั้น แต่หลังจากทุกอย่างกลับคืนสู่ปกตินั้น

ภาพที่เห็นตรงหน้าก็คือการโจมตีของเย่เทียน

แต่ที่เหนือความคาดหมายยิ่งกว่านั้นคือ เซวหมานจื่อไม่ได้ป้องกันการโจมตีนั้นเลย แม้กระทั่งไม่มีทีท่าว่าจะหลบเลยด้วยซ้ำ!

เขาเมินเฉยต่อหมัดของเย่เทียนที่กำลังชกเข้ามา ได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่และแสดงรอยยิ้มอันเย้ยหยันออกมาที่มุมปากของเขา!

บูม!

ด้วยเหตุนี้ ท่ามกลางแววตาอันน่าทึ่งของทุกคน หมัดของเย่เทียนได้กระแทกเข้ากับกลางอกของเซวหมานจื่อด้วยความแรงจนทำให้เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น

“โอ้ว!”

แต่ผลลัพธ์นั้น มันแทบจะทำให้ลูกตาของผู้ชมหลุดออกจากเบ้าตา

เหนือสิ่งอื่นใด หมัดที่ดุร้ายและรุนแรงของเย่เทียนนั้น คงไม่ต้องพูดถึงว่าจะทำให้เซวหมานจื่อได้รับบาดเจ็บใดๆ เพราะเขาไม่แม้แต่จะขยับเขยื้อนเลยด้วยซ้ำ!

“ให้ตายสิ! ต้องมีแรงต้านทานขนาดไหนเนี่ย?!”

แม้แต่ผู้ชมยังรู้สึกแบบนี้ คงไม่ต้องพูดถึงเย่เทียนที่เป็นผู้เกี่ยวข้องโดยตรง

ซึ่งตัวของเย่เทียนรู้ดีที่สุดว่าหมัดของเขานั้นแข็งแกร่งแค่ไหน เขาไม่กล้าบอกว่าหมัดของเขาสามารถทะลุทะลวงกำแพงคอนกรีตได้ แต่อย่างน้อยมันก็เพียงพอที่จะระเบิดท่อนไม้เป็นชิ้นๆ ได้

และในตอนนี้ เขาต่อยเซวหมานจื่ออย่างไม่รั้งเรี่ยวแรงไว้เลย แต่เซวหมานจื่อกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่นิดเดียว นี่มันต้องมีแรงต้านทานที่บ้าคลั่งแค่ไหนเชียว?!

“หมัดของเอ็งมีแรงแค่นี้เหรอ?”

เซวหมานจื่อก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วส่ายหัวด้วยความดูถูก

“ผมไม่เชื่อหรอก!”

เมื่อถูกเย้ยหยันเช่นนี้ แม้แต่เย่เทียนผู้รอบรู้ยังต้องเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผัวะ ผัวะ!!

เกือบจะทันทีที่คำพูดนั้น เย่เทียนก็ทุบร่างกายของเซวหมานจื่อด้วยหมัดสองหมัดอย่างเต็มกำลัง

แต่น่าเสียดายที่หมัดของเย่เทียนแค่เหมือนจั๊กจี้กับเขา มันไม่มีผลกระทบใดๆ เลย

“นี่คุณกลายเป็นปีศาจหมีดำไปแล้วเหรอ?”

ดวงตาของเย่เทียนกระตุกอย่างรุนแรง เขาไม่คิดเลยว่าเซวหมานจื่อจะถึกทนขนาดนี้ การโจมตีของเขาทำอะไรเซวหมานจื่อไม่ได้เลยจริงๆ

“ตาข้าบ้างนะ!”

เซวหมานจื่อยิ้มปากฉีกและยกมือขึ้นอย่างกะทันหัน จากนั้นกำปั้นเท่าหม้อก็ทุบตรงไปที่หน้าผากของเย่เทียน

เย่เทียนถึงกับใจหายและรีบยกมือสองข้างเพื่อป้องกัน

บูม!

เสียงกระแทกทื่อ ๆ ดังขึ้นในทันที เย่เทียนสัมผัสได้ถึงแรงมหาศาลที่มาจากมือของเขา มือทั้งสองข้างของเขาเจ็บและช้าไปหมด ไม่เพียงเท่านั้น เขายังต้องถอยหลังไปหลายก้าวอย่างบังคับตัวเองไม่ได้

ฟุบ!

แต่ว่า ก่อนที่เย่เทียนจะตั้งตัวได้ เซวหมานจื่อก็กระโจนเข้ามาเหมือนหมีดำที่กางมือกว้างๆ เพื่อพยายามจะจับเขา

เย่เทียนยังจะกล้าสู้กับศัตรูซึ่งๆ หน้าได้อย่างไร ขาของเขาขยับอย่างกะทันหัน เขาหลบการโจมตีของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว จากนั้นเหวี่ยงข้อศอกกลับไปกระแทกกับเซวหมานจื่อ

ผัวะ!

“เริ่มแล้ว! เริ่มแล้ว! 《วิชาวัชระร่างป้องกันสกิลเทพ》 ทักษะพิเศษของเซวหมานจื่อเริ่มปรากฏแล้ว!”

“ดูท่าแล้ว ไอ้หมอนั่นมันไม่สามารถทำลายการป้องกันของเซวหมานจื่อได้อย่างแน่นอน รอบนี้มันเสร็จแน่”

“เสียดายไอ้หนุ่มผู้กล้าหาญคนนี้เหมือนกันนะ หวังว่าเซวหมานจื่อจะไม่ทำอะไรรุนแรงเกินไป”

ผู้ชมโดยรอบเริ่มอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา ซึ่งเสียงตะโกนเหล่านั้นล้วนไม่เห็นชอบในตัวเย่เทียนมาก

“วัชระร่างป้องกัน? ถึงว่าทำไมถึกทนขนาดนี้”

เย่เทียนมองไปที่เซวหมานจื่อที่ซึ่งกำลังเปล่งประกายแสงสีทองออกมา แต่รอยยิ้มแปลกๆ ก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่รู้จักวิชานี้!

ในช่วงที่เขาได้รับหน้าปกทองนั้น นอกจากคัมภีร์หวงกับท่ามังกรเก้าแล้ว เขายังรู้จักวิชาอื่นๆ อีกมากมาย

หนึ่งในนั้นก็คือวิชาวัชระร่างป้องกันสกิลเทพ!

ซึ่งวิชาวัชระร่างป้องกันสกิลเทพนั้นเป็นวิชาที่มาเทคนิคการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด เมื่อฝึกฝนจนถึงขั้นสุดยอดแล้ว จะมีแสงสีทองส่องประกายออกมาจากทั่วร่างกายและทำให้ไม่สามารถมองตรงๆ ด้วยตาเปล่าได้

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ถ้ามีพลังภายในที่แข็งแกร่งนี้ ผู้ฝึกวิชาจะแข็งแกร่งจนแทบจะเป็นอมตะ และแม้แต่ปืนใหญ่ของเครื่องบินรบก็แทบจะทำอะไรเขาไม่ได้เลย!

แต่ว่า เมื่อพิจารณาจากความแวววาวของสีทองที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเซวหมานจื่อนั้น คาดว่าเขายังฝึกฝนไม่สำเร็จ และยังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบอีกมาก

ตราบใดที่ยังฝึกฝนไม่ถึงขั้นสูงสุด มันก็จะมีจุดอ่อนภายในตัว และเมื่อหาจุดอ่อนของเซวหมานจื่อได้ การที่จะทะลุทะลวงการป้องกันของเขาก็เป็นเรื่องแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น!

วัชระร่างป้องกันทรงพลังก็จริง แต่น่าเสียดายที่มันฝึกฝนได้ยากเหลือเกิน ซึ่งความทรหดของมันไม่ต่างอะไรกับการลงไปในขุมนรกชั้นที่สิบแปด และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้คนส่วนใหญ่ต้องยอมแพ้ในการฝึกฝนมัน!

ต่อให้เป็นผู้ที่มีความพากเพียรและแน่วแน่แค่ไหนก็จะเสียชีวิตจากการถูกทรมานและความเจ็บปวดในขณะที่ฝึกฝน ดังนั้นจึงมีน้อยคนนักที่สามารถอยู่ในเกณฑ์อย่างเป็นทางการ!

แน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือ เย่เทียนยังพอจำได้ว่าจุดอ่อนที่ตายตัวของวิชาวัชระร่างป้องกันสกิลเทพนั้น ถ้าไม่อยู่ที่神庭穴บนศีรษะ ก็จะอยู่ที่จุดเสินจูบนสะดือ!

ถ้าหากได้ลองจับจุดอ่อนนี้ แล้วยังต้องกังวลว่าจะทะลวงการป้องกันของเขาไม่ได้หรือ?!