ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 501

ใต้หมิงจื้อได้อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ลู่โหย่วจื้อได้รับอนุญาตจากโรงพยาบาล ได้จัดให้ผู้บาดเจ็บทั้งสามคนเข้าห้องผ่าตัดที่อยู่ติดกันในพื้นที่ A

“หมอเทพเย่ นายว่าควรเริ่มจากไหนดี?”

หลังจากที่ผู้บาดเจ็บทั้งสามถูกจัดเข้าห้องผ่าตัด ลู่โหย่วจื้อถึงให้ความสนใจกับเย่เทียน

“ได้หมดเลย! นายตามฉันไปมาที่ห้องผ่าตัดทั้งสาม!”

เย่เทียนยื่นมือออกมาตบหลัง ลู่โหย่วจื้อเบาๆ พร้อมรอยยิ้ม และเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดด้านซ้ายสุดก่อน

"วิชาต่อชีวิตสามเข็มจะเรียกว่าสามเข็ม ความเป็นจริง สามารถฝังได้เพียงสี่สิบเก้าเข็ม และทุกเข็มที่ฝังลงไป ก็มีวิธีการฝังของเข็มนั้น

“นายฝังเข้าไปจุดเทียนทูของผู้บาดเจ็บก่อน หยุดสองวินาทีแล้วหมุนจากซ้ายไปขวาสามรอบ จากนั้นให้หยุดเพื่อเตรียมฝังเข็มที่สอง”

หลังจากที่ทุกคนในห้องผ่าตัดพร้อมแล้ว เย่เทียนเดินไปอยู่ตรงหน้าผู้บาดเจ็บ หยิบเข็มเงินสองสามอันที่เตรียมไว้แต่แรกที่วางอยู่ข้างๆ แล้วส่งให้ลู่โหย่วจื้อ

เขากับลู่โหย่วจื้อไม่ได้มีเรื่องเกลียดแค้นอะไรกัน การประชุมแพทย์แผนจีนในตอนนั้น ก็แค่ทำให้ลู่โหย่วจื้อรู้สึกโกรธเคืองจรรยาบรรณแพทย์ของเขาเอง ตอนนี้เขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขาแล้ว อีกอย่างก็เพราะให้หน้าว่านชิงเฟิง เขาเองก็ไม่รังเกียจที่จะสอน

ถึงอย่างไรก็ตาม ใครสามารถไม่ผิดพลาด? รู้จักเปลี่ยนแปลงตัวเองก็คือเด็กดี!

แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเย่เทียนได้เห็น ลู่โหย่วจื้อทำการฝังเข็มด้วยตาของเขาเอง เขาก็รู้ดีว่า ลู่โหย่วจื้อ นั้นฝังได้ดีในระดับหนึ่ง สิ่งที่ขาดก็คือทักษะเท่านั้นเอง ไม่เช่นนั้นเขาจะกล้าให้ ลู่โหย่วจื้อทำการฝังเข็ม

เย่เทียนพูดขนาดนี้แล้ว ลู่โหย่วจื้อจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเย่เทียนกำลังสอนเขาอยู่ ทันใดนั้นก็มองไปที่เย่เทียนอย่างไม่น่าเชื่อ

อย่างไรก็ตาม เขากลับมาตอบสนองอีกครั้ง ต่อต้านความตื่นเต้นภายในใจเขา และรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อฝังเข็มให้กับผู้บาดเจ็บตามคำแนะนำของเย่เทียน

เขาทั้งตกใจและดีใจ ดีใจที่เย่เทียนไม่ได้รังเกียจเขา แถมยังสอนทักษะวิชาแก่เขา ตกใจเพราะกังวลว่าจะมีอะไรผิดพลาด กลัวว่าแค่มือสั่นก็สามารถส่งผู้บาดเจ็บขึ้นสวรรค์ได้!

อย่างไรก็ตาม เย่เทียนไม่เคยสัมผัสเข็มตั้งแต่ต้นจนจบยกเว้นการดึงเข็มที่เขาปล่อยบนผู้บาดเจ็บในตอนท้าย กระบวนการทั้งหมดคือลู่โหย่วจื้อที่กระทำ!

แค่ผู้บาดเจ็บสองคนแรกไปได้ด้วยดี แต่ระหว่างดำเนินการผู้บาดเจ็บคนที่สาม ก็มีเสียงดังจากนอกห้องผ่าตัด

บูม!

ก่อนที่เย่เทียนและคนอื่นๆ ยังไม่ทันตั้งตัว ประตูห้องผ่าตัดก็ถูกผลักกลับอย่างแรง พยาบาลตัวน้อยสองคนเป็นแรกที่ถูกผลักกลับและล้มลงไป

วินาทีถัดมา มีนักข่าวมากกว่าสิบคนที่แบกอาวุธของตนเองเข้ามาเพื่อสัมภาษณ์!

โชคดีที่ ลู่โหย่วจื้อหยุดพอดี เตรียมตัวให้เย่เทียนจัดการดึงเข็มออกจากผู้บาดเจ็บ

ถ้าลู่โหย่วจื้ออยู่ในระหว่างฝังเข็ม เขาจะต้องถูกรบกวนจากความกะทันหันนี้อย่างแน่นอน ผู้บาดเจ็บอาจเสียชีวิตได้

“คุณคะ คุณชื่อเย่เทียนใช่ไหมคะ? เราได้รับข่าวว่ามีคนรายงานว่าคุณเป็นหมอที่ไม่มีใบอนุญาต ทางแพทย์ นี่เป็นเรื่องจริงหรือไม่คะ?”

“คุณเย่ ใครมันกล้าดีนัก สั่งคุณทำการรักษาโดยที่ไม่มีใบอนุญาตทางการแพตย์?”

“เราสามารถเข้าใจความหวังดีของคุณที่จะช่วยผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่อย่างไรคุณก็ไม่มีใบอนุญาตทางแพทย์ คุณไม่กลัวความหวังดีของคุณนั้นจะกลายเป็นการทำร้ายคนเหรอครับ?”

นักข่าวกลุ่มนี้ไร้มนุษยธรรม พวกเขาไม่สนใจว่าสถานการณ์ในตอนนี้นั้นเป็นอย่างไร เล็งเป้าหมายไปที่เย่เทียนอย่างเห็นได้ชัด

เย่เทียนขมวดคิ้วอย่างหนักและพูดอย่างใจเย็น: “ผมหวังว่าพวกคุณจะเคารพผม เคารพแพทย์ที่อยู่ในที่นี้ และเคารพผู้บาดเจ็บคนนี้!”

“ตอนนี้การผ่าตัดอยู่ในระหว่างครึ่งทาง หากพวกคุณต้องการสัมภาษณ์ผม เชิญพวกคุณออกไปรอข้างนอก จนกว่าฉันจะดำเนินการเสร็จ! ฉันให้สัมภาษณ์พวกคุณได้!”

“แต่ว่า ผมจะเตือนไว้ก่อนนะครับ เราถูกรบกวนเนื่องจากการบุกรุกอย่างกะทันหันของพวกคุณ หากเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับผู้บาดเจ็บ เราไม่สามารถขจัดเรื่องที่พวกคุณต้องรับผิดชอบ!”

“โหย่วจื้อ นายก็ไม่ต้องตามฉันแล้ว ถ้ามีผู้บาดเจ็บเป็นอะไรขึ้นมา ก็ออกมาแจ้งฉันทันที”

ใบหน้าของเย่เทียนนั้นอดทนถึงขั้นสุด เขาเองก็รู้สึกหัวร้อนอย่างมากกับพฤติกรรมของนักข่าวเหล่านี้ แต่เขาก็ยังมีสติอยู่ และรู้ว่าในเวลานี้ ผู้บาดเจ็บต้องมาก่อน

หลังจากพูดจบ เย่เทียนก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวโดยไม่ลังเลคัมภีร์หวง ของเขา และดึงเข็มออกจากผู้บาดเจ็บออกมาภายในวับเดียว

ยังไม่รอ ลู่โหย่วจื้อได้ตั้งสติ เย่เทียนก็หันหลังกลับและเดินออกไปอย่างก้าวใหญ่

“คุณเย่ คุณเย่...”

ทันทีที่เย่เทียนเดินออกจากห้องผ่าตัด กลุ่มนักข่าวที่รอเป็นเวลานานก็เอาไมโครโฟนมาที่ปาก เย่เทียนอีกครั้ง

“หุบปาก! ทุกคนออกไปให้หมด อย่ามารบกวนคนข้างในที่กำลังช่วยผู้บาดเจ็บ!”

เย่เทียนพ่นคำพูดอย่างเย็นชาออกมา เบียดผ่านนักข่าวอย่างโหดเหี้ยม และเดินออกไปก่อน

เมื่อนักข่าวเห็นก็รีบตามไปโดยไม่รู้สึกอับอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้

ไม่นานนักที่เย่เทียนหยุดที่ประตูโรงพยาบาล เขาหันกลับมา จ้องนักข่าวแต่ละคนด้วยสายตาเย็นชา และจดจำใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดไว้ในหัว

คนพวกนี้ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพเป็นพวกสารเลว เย่เทียนจะสอนบทเรียนที่ลึกซึ้งแก่พวกเขาอย่างแน่นอนและบอกให้พวกเขารู้ว่าไม่ว่าเวลาใดพวกเขาไม่ควรเอาชีวิตคนมาเล่นๆ!

แน่นอนว่าเย่เทียนไม่ได้โหดร้ายที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดทิ้ง

อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถหลบหนีโทษนี้ได้ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงอาชญากรรมนี้ได้!

อย่างน้อยคนกลุ่มนี้ จะไม่มีโอกาสได้เป็นนักข่าวต่อไป!