ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 507

ห้องประชุมชั้นบนสุดของหยงฟากรุ๊ป

“แม้ว่าการตัดสินใจของพ่อผมจะกะทันหันเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดี”

"อุบัติเหตุทางรถยนต์ย่อมมีผลกระทบต่อบริษัทของเรา อย่างน้อยก็เป็นตัวอย่างได้..."

การประชุมระดับสูงกำลังดำเนินไปอย่างเต็มกำลังและชายหนุ่มที่เป็นประธานดูคล้ายกับ หยางหยงฟา นั่นคือ หยางจิ่งหมิ๋งลูกชายของ หยางหยงฟา!

ดังคำกล่าวที่ว่า ลูกชายที่เกิดจากมังกร ฟีนิกซ์ที่เกิดจากฟีนิกซ์ ลูกชายของหนูที่คลอดออกมาขุดหลุมได้

หยางจิ่งหมิ๋งก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน หลังจากรู้เรื่องเกี่ยวกับกับระหว่าง หยางหยงฟาและ เย่เทียน เขาก็จัดประชุมผู้ถือหุ้นของบริษัททันที และต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อเอาชนะคนที่กำลังมองหา หยงฟากรุ๊ป

“ประธานหยาง”

แต่ว่า ยังไม่รอหยางจิ่งหมิ๋งพูดจบ ประตูห้องประชุมก็ถูกผลักเปิดอย่างแรงพร้อมกับเสียงปัง และผู้ช่วยของเขาก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก

หยางจิ่งหมิ๋งจ้องเขม็งและตะโกน: "ไม่รู้หรือไงว่าเรากำลังประชุมอยู่ห้ะ? ใครให้นายเข้ามา! ออกไป!"

“ไม่ใช่ครับ ประธานหยางครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!”

ผู้ช่วยสูดหายใจเข้าลึกๆ อธิบายอย่างรวดเร็วว่า “มีกลุ่มชายร่างใหญ่ในชุดดำล่างตึกครับ ทุกคนถืออาวุธไว้กันหมด ล็อบบี้ทั้งหมดถูกปิดกั้นแล้วครับ และอนุญาตให้ใครออกจากที่นี่"

“อะไรนะ? ใครมันกล้าดีมาหาเรื่องที่นี่?”

“ใครกันที่เบื่อชีวิตอยากตาย? ฉันจะฆ่ามันทิ้งทั้งหมด!”

"ในช่วงเวลานี้มาหาเรื่อง นี่มันอยากตายชัดๆ!"

ยังไม่รอที่หยางจิ่งหมิ๋งได้สั่งการ เจ้าหน้าที่ระดับสูงก็เริ่มนำอาวุธต่างๆออกมา

ส่วนใหญ่เป็นคนที่ติดตามความสำเร็จในของ หยางหยงฟามา แม้จะผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว แต่ความไม่เกรงกลัวใครนั้นก็ยังไม่หายไปไหน

“ลุงๆ ทุกท่านครับ ใจเย็นก่อนนะครับ!”

ใบหน้าของ หยางจิ่งหมิ๋งก็นิ่งลงเช่นกัน แต่เขายังมีสติเพียงพอ ที่หยุดเจ้าหน้าที่เหล่านี้ไว้

ใจเขาเหมือนกับกระจกใบหนึ่ง หรือพวกเขาอาจเป็นสมาชิกผู้กล้าหาญเมื่อหลายสิบปีมาก่อน แต่ตอนนี้ พวกเขาไม่ได้โหดเหมือนตอนนั้น ถ้าลงไปจริงๆ คงตายไปฟรีๆ

“รู้ไหมว่าอีกฝ่ายคือใครมาจากไหน?”

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์เงียบลง หยางจิ่งหมิ๋งหันไปให้ความสนใจกับผู้ช่วยของเขา

"ไม่ ไม่ทราบสักเท่าไร่ครับ"

ผู้ช่วยส่ายหัว "อีกฝ่ายบอกแค่ว่า คนที่ชื่อ จิวหยู่อยากพบท่านครับ"

“จิวหยู่?!”

ชื่อนี้ทำให้ หยางจิ่งหมิ๋งขมวดคิ้วทันที แม้ว่า หยงฟากรุ๊ปจะเพิกเฉยต่อโลกใต้ดินมานานแล้ว แต่ก็ยังรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของโลกใต้ดิน

ก่อนที่เซิ่งเหอเซิ่งถูกทำลาย โลกใต้ดินของเมืองเอกมณฑลถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน ในที่สุดก็สงบลง กลายเป็นสถานการณ์ของเสือสองตัวที่ต่อสู้กันเอง

สวน จิวหยู่ผู้นำสูงสุดของแก๊งซินเซ่งอัน เป็นบุคคลยอดนิยมในเมืองเอกแน่นอน!

สิ่งที่ หยางจิ่งหมิ๋งไม่สามารถเข้าใจได้ก็คือเขาไม่เคยรู้จักกับ จิวหยู่มาก่อน และเขาไม่เคยได้ยิน หยางหยงฟาพูดถึงเลยสักคำ อยู่ก็มาหาถึงที่ทำไม?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยางจิ่งหมิ๋งอดไม่ได้ที่จะไม่รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่เป็นลางร้ายในใจ และพูดกับผู้ช่วยว่า "เอางี้ดีกว่า นายเชิญเขามาที่ห้องทำงานของฉัน”

คนที่อยู่ด้านล่างทั้งหมดมาจากอีกด้านฝ่าย ทุกคนต่างก็ถืออาวุธหยางจิ่งหมิ๋งไม่ได้โง่พอที่จะลงไปหาพวกเขา

ถ้าเกิดว่าอีกฝ่ายเข้ามาหาเรื่องจริงๆ ถึงจะมีถึงเก้าชีวิตก็ไม่พอเขาฟัน

ผู้ช่วยจะกล้าพูดอะไรอีกสักที่ไหนล่ะ พยักหน้าและออกจากห้องประชุมด้วยใบหน้าที่ซีด

จิวหยู่ที่นอนอยู่บนเก้าอี้ของเจ้านาย เหลือบมอง หยางจิ่งหมิ๋ง ทันใดนั้นก็ยกมือขึ้นจากใต้โต๊ะและตบมันลงบนโต๊ะอย่างแรง

“ประธานหยาง ขอโทษจริงๆ นะครับ กระดูกไม่ค่อยดีสักเท่าไร่ เลยต้องมานั่งที่ของคุณ!”

“เฮียจิวพูดเกินไปแล้วน่ะ ผมเป็นแค่ตัวละครเล็กๆ คนหนึ่ง จะนั่งตรงไหนก็ได้ ผมจะกล้าไม่พอใจอะไรล่ะ”

มุมตาของ หยางจิ่งหมิ๋งนั้นกระตุกเล็กน้อย แต่เขาฝืนยิ้มและนั่งลงตรงข้ามของ จิวหยู่

ต่อให้ไม่พอใจสักแค่ไหน เขาก็ต้องยอมรับมันให้ได้!

ไม่มีอย่างอื่น เพราะ จิวหยู่มือที่ตบลงบนโต๊ะ นั้นมันมีปืนที่อยู่ล่าง!

“ในเมื่อรู้ว่านายเองเป็นได้แค่ตัวละครเล็ก ทำไมนายยังห้าวเหมือนลิงล่ะห้ะ!”

จิวหยู่ดูถูกเหยียดหยาม และทัศนคติของเขาก็เย่อหยิ่งสุดขั้ว

"คุณ!"

มุมตาของ หยางจิ่งหมิ๋งกระตุกมากขึ้น เขาเรียกตัวเองว่าตัวละครเล็กๆ นั่นเป็นการแสดงออกถึงความอ่อนน้อมถ่อมตน

แต่เขาไม่คิดว่า จิวหยู่นั้นไม่ได้เอาเขาไว้ในสายตาจริงๆ

เขาฟังไม่ออก?หรือแกล้งทำเป็นฟังไม่ออกกันแน่?

“เฮียจิว นายเกินไปแล้วนะ!”

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หยางจิ่งหมิ๋งไม่สามารถซ่อนความโกรธภายในได้อีกต่อไป พูดด้วยใบหน้าที่เข้ม: “พวกเรา หยงฟากรุ๊ปไม่ได้เป็นฝ่ายหาเรื่องก่อน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะกลัวใครมาหาเรื่อง!”

“ถ้านายแน่วแน่ที่จะมาหาเรื่อง ฉันรับประกันว่านายจะหายตัวไปในแม่น้ำสายยาวแห่งประวัติศาสตร์ได้!”