ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 521

ณ ชั้นหนึ่งในอาคารใหญ่ข้างหยงฟากรุ๊ป ชายวัยกลางคนน่าเกรงขามสี่คนกำลังยืนอยู่หน้าหน้าต่างทรงสูง ต่างคนต่างใช้กล้องส่องทางไกลจับตาดูสถานการณ์ด้านล่าง

ถ้าเย่เทียนอยู่ต้องจำได้แน่ว่าชายวัยกลางคนทั้งสี่ก็คือปลาใหญ่ในแวดวงธุรกิจเมืองเจียงหวยที่เขาเพิ่งเจอที่วิลล่าฉินหยุนเมื่อตอนเย็น

ไห่เหวินคัง เฉียนหย่งซือ เหว่ยฉีจื้อ แม้กระทั่งฉีหยุนเผิงที่โดนอัดซะน่วมก็อยู่!

ยังไงซะพวกเขาก็เป็นจิ้งจอกเฒ่าที่อยู่ในแวดวงธุรกิจมานาน ต่อให้รู้ว่าทั้งตระกูลฉินและตระกูลเจิ้งต่างเอาใจเย่เทียนอยู่ แต่พวกเขาก็อดอยากรู้ที่มาที่ไปของเย่เทียนไม่ได้

และด้วยเหตุนี้ พอออกจากวิลล่าฉินหยุนปุ๊บ พวกเขาก็มารวมตัวกันอีกครั้งโดยไม่บอกฉินโล่หยินและเจิ้งเหวยหวา และรีบร่วมมือกันส่งคนไปสืบภูมิหลังของเย่เทียน

แม้ว่าจนบัดนี้ยังไม่ได้ข่าวคราวอะไรกลับมา แต่พวกเขาย่อมไม่พลาดละครฟอร์มยักษ์ที่รู้กันทั่วเมืองในค่ำคืนนี้

“เหล่าเหว่ย คุณว่าเย่เทียนใช้วิธีอะไรกันแน่?”

“ยังไงซะเจ้าพวกข้างล่างนั้นก็มีฐานะอยู่บ้าง จะยอมเต็มใจคุกเข่าให้เย่เทียนต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้นได้ยังไง?”

เฉียนหย่งซือวางกล้องส่องทางไกลในมือลง และหันไปถามเหว่ยฉีจื้อที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ผมไม่รู้รายละเอียดหรอก แต่ผมเดาว่ามีความเป็นไปได้แค่สองอย่าง”

เหว่ยฉีจื้อเบ้ปาก และหันไปหยิบแก้วไวน์บนโต๊ะขึ้นมาจิบ ก่อนจะปริปาก “ไม่ข่มขู่ด้วยกำลังก็เอาผลประโยชน์เข้าล่อ ส่วนตัวผมเอนเอียงไปทางข้อแรก!”

“เหล่าเหว่ย ที่คุณพูดมาต่างจากไม่พูดตรงไหน?”

ไม่รอให้เฉียนหย่งซือตอบ ฉีหยุนเผิงด้านข้างก็วางกล้องส่องทางไกลลงเช่นกันและพูดอย่างขมขื่น “คุณดูสภาพผมในตอนนี้ก็น่าจะรู้นะว่าเห็นไอ้หนุ่มเย่เทียนเหมือนพูดง่ายแบบนั้น แต่ถ้าทำให้เขาโมโหจริงๆเขาไม่ยั้งมือแน่”

“หยางหยงฟายังไม่ปรากฏตัว จะบอกว่าจบสิ้นตอนนี้ยังเร็วเกินไป”

ไห่เหวินคังยังคงใช้กล้องส่องทางไกลจับตาดูสถานการณ์ด้านล่าง เขาเอ่ยราบเรียบ “หยางหยงฟารวยจากอะไรทุกคนรู้ดี ถ้าเขาเป็นคนยอมสยบง่ายๆก็ไม่มีทางมีฐานะอย่างในวันนี้หรอก”

“ที่พี่ไห่พูดมาก็ถูก”

เหว่ยฉีจื้อคิดตามและพยักหน้า “คนอย่างหยางหยงฟาร้ายกาจมาก ไม่ยอมจำนนง่ายๆหรอก”

แม้จะพูดเช่นนั้น แต่สี่คนในที่นี้รู้ดีแก่ใจว่านอกจากหยางหยงฟาจะมีไพ่ตายที่เก่งกว่านี้ ไม่อย่างนั้นผลลัพธ์ของเหตุการณ์ในวันนี้คงไม่เปลี่ยนแปลง

ไม่แน่ตอนนี้หยางหยงฟาอาจจะไปหลบสำนึกเสียใจอยู่ที่ไหนก็ได้

“มาแล้ว! หยางหยงฟามาแล้ว!”

ทันใดนั้นไห่เหวินคังที่ยังไม่วางกล้องส่องทางไกลมาตั้งแต่ต้นก็ส่งเสียงเตือนฉับพลัน ทำให้เหว่ยฉีจื้อและฉีหยุนเผิงรีบหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาจับตาดูอีกครั้ง

กลับเป็นเฉียนหย่งซือที่รู้สึกว่ามือถือในกระเป๋าสั่นขึ้นมาในเวลานี้ จึงหยิบออกมาดู

“ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

เมื่อเห็นเนื้อหาข้อความ เฉียนหย่งซือก็รีบหาข้ออ้างถอยออกไป

รอจนเขาเดินพ้นประตูมาแล้วและมาถึงจุดทางออกฉุกเฉิน ก็มีผู้ชายใส่หมวกแก๊ป สวมหน้ากากปิดบังหน้าตาจนมิดมายืนรออยู่ก่อนแล้ว

เมื่อเห็นเฉียนหย่งซือปรากฏตัว ชายหมวกแก๊บก็ล้วงเอาแฟ้มเอกสารสีเหลืองออกจากด้านหลังอย่างรู้ตัวและยื่นให้ ก่อนจะหันหลังจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เขากวาดสายตามองเอกสารผ่านๆ ทันใดนั้นสีหน้าก็เคร่งเครียดขึ้นมา

ไม่มีเหตุผลอื่น แหล่งข้อมูลของปลาใหญ่ในแวดวงธุรกิจเมืองเจียงหวยที่รวมตัวกันนั้นน่ากลัวมาก ไม่เพียงแต่สืบมาได้ว่าเย่เทียนเป็นเขยแต่งเข้าของบริษัทแซ่เฉินแห่งเมืองเจียงหนัน ยังขุดจนรู้ว่าเขามาจากตระกูลเย่แห่งเมืองจิน

“ละครเรื่องนี้สนุกขึ้นเรื่อยๆแล้ว ไม่รู้ว่าใครจะหัวเราะถึงท้ายที่สุด?”

หยางหยงฟาเดินตามเส้นทางที่ฝูงชนเหลือไว้ให้ตรงมาถึงด้านหน้าของเย่เทียน

หลังจากได้เห็นผู้บริหารระดับสูงสิบกว่าคนของหยงฟากรุ๊ปที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเย่เทียนแล้ว เขาก็โกรธจนหน้าแดงก่ำ จ้องเย่เทียนเขม็งด้วยสายตาที่แทบจะมีไฟพ่นออกมา

เขาแค่คิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะใช้วิธีการที่ต่ำช้าถึงขีดสุดอย่างลักพาตัว

ว่ากันว่า: เป็นฝ่ายรับอย่างเดียวมันเสียมารยาท

หลังจากโดนผู้ชายเสื้อหนังดักฆ่ากลางทาง หัวใจของเย่เทียนก็ท่วมท้นไปด้วยความโกรธ และตั้งใจแน่วแน่ว่าจะจัดการหยงฟากรุ๊ปให้ได้

ระหว่างทางกลับเขตเมือง เย่เทียนไม่ลืมที่จะโทรหาตี๋ต้าจื้อ และสั่งเธอไปบอกคนของแก๊งซินเซ่งอัน ให้พวกเขาจับตัวญาติมิตรของผู้บริหารระดับสูงของหยงฟากรุ๊ป ต้องทำให้พวกเขาอับอายต่อหน้าฝูงชนในคืนนี้ให้ได้ และไม่อาจลืมตาอ้าปากได้อีกต่อไปนับจากนี้!

และเพราะเหตุนี้หยางจิ่งหมิงจึงยังไม่ปรากฏตัวจนถึงป่านนี้ ผู้บริหารระดับสูงสิบกว่าคนของหยงฟากรุ๊ปถึงได้คุกเข่าด้วยความเต็มใจ

หยางหยงฟากัดฟันกรอดด้วยความโมโห เขาไม่คิดเลยว่าเย่เทียนจะชั่วช้าขนาดนี้

แต่เหนือไปกว่านั้น เขาไม่อยากคุกเข่าขอโทษเย่เทียนต่อหน้าสาธารณชน พฤติกรรมน่าอับอายเช่นนี้เขาไม่สามารถทำได้จริงๆ

"เย่เทียน นายคิดว่าตอนนี้ตัวเองชนะอย่างสมบูรณ์แล้วเหรอ?"

หยางหยงฟาจ้องเย่เทียนอย่างเอาเป็นเอาตาย พูดด้วยความโกรธเกรี้ยว "นายอาจจะขู่ฉันได้ในตอนนี้ แต่คุณสามารถทนรับการแก้แค้นของฉันหลังจากนี้ได้เหรอ?!"

แม้จะพูดแบบนั้น แต่นัยน์ตาหยางหยงฟาฉายแววขมขื่นอย่างควบคุมไม่ได้

จนถึงตอนนี้เย่เทียนยังยืนสบายดีอยู่ที่นี่ แต่เขายังติดต่อผู้ชายเสื้อหนังไม่ได้เลย หยางหยงฟาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าผู้ชายเสื้อหนังคงจะเคราะห์ร้ายแล้วล่ะ.....