ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 629

“เหมยกุ้ย ผมอยากคุณธุรกิจกับคุณ”

ดวงตาสีดำคู่นั้นของเย่เทียนจ้องเขม็งไปที่เหมยกุ้ย “ผมอยากให้คุณช่วยตามหาคนให้หน่อย”

“ไม่สนใจ”

เหมยกุ้ยเหลือบมองเย่เทียนทีหนึ่ง หมุนตัวแล้วเดินจากไป

“ในเมื่อเถ้าแก่เหมยกุ้ยไม่สนใจ เห็นทีผมคงต้องให้พวกพ้องไปโรงเรียนที่อยู่ในเขาลึกสักหน่อยแล้วมั้ง!”

ไม่ทันที่เหมยกุ้ยจะได้ก้าวเท้า เสียงที่แผ่วเบาของเย่เทียนก็ดังเข้ามาในหู

เหมยกุ้ยสีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบหมุนตัวกลับมา ดวงตาสวยๆ จ้องเขม็งไปที่เย่เทียนพร้อมกับสีหน้าที่เยือกเย็น

เธอกำลังจะเปิดปากพูด หางตาก็เหลือบมองไปที่พวกลูกคนรวย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “ตามฉันมา!”

เย่เทียนยิ้มออกมาอย่างสดใส หันมองพวกลูกคนรวยอย่างได้ใจ แล้วเดินตามเหมยกุ้ยเข้าไปในห้องวีไอพี

“นี่นายเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงรู้จักโรงเรียนในเขาได้?”

พอประตูห้องปิดลง เหมยกุ้ยก็รีบชักปืนออกมากระบอกหนึ่ง ปากกระบอกปืนสีดำเล็งตรงมาที่เย่เทียน พร้อมกับท่าที่ที่ว่าถ้าตอบได้ไม่ถูกใจก็จะยิงทิ้งทันที

“เถ้าแก่เหมยกุ้ย ในสามเหลี่ยมทมิฬแห่งนี้คุณเป็นคนเด่นคนดัง คุณคิดว่าถ้าผมไม่เตรียมการให้รอบคอบแล้วจะกล้ามาหาคุณตามลำพังได้ยังไง?”

เย่เทียนกลับไปได้สนใจปากกระบอกปืนเลย เดินไปนั่งลงที่โซฟาอย่างเกียจคร้านพูดด้วยสีหนาที่จะยิ้มไม่ยิ้ม “ถ้าภายในหนึ่งชั่วโมงผมไม่ได้โทรหาเพื่อนของผม งั้นลูกชายของคุณก็….”

ถึงเย่เทียนจะไม่ได้พูดจบ แต่เหมยกุ้ยเดาออกว่ามันหมายความว่ายังไง สีหน้าดูแย่อย่างถึงที่สุด ปากกระบอกปืนที่ยกขึ้นมาก็ค่อยๆ ลดต่ำลง

ถูกต้อง! มันคือความลับสุดยอดที่เหมยกุ้ยเก็บซ่อนเอาไว้ เธอไม่ใช่คนที่เดียวดายอย่างที่โลกภายนอกรู้ เธอยังมีลูกชายอีกคนที่เรียนอยู่ในโรงเรียนผู้ดีเซินกู่!

ในชาติที่แล้ว ความสัมพันธ์ของเย่เทียนกับเหมยกุ้ยยังถือว่าใช้ได้ จึงได้รู้ถึงความลับข้อนี้ ครั้งนี้เรื่องมันค่อนข้างเร่งด่วน เขาไม่มีเวลาให้เสียกับเหมยกุ้ยมาก จึงต้องเลือกใช้วิธีนี้

“นายอยากตามหาใคร?”

เหมยกุ้ยหายใจเข้าลึกๆ พยายามทำตัวให้สงบ แล้วนั่งลงตรงหน้าเย่เทียน

“นักธุรกิจสาวคนหนึ่งของประเทศจีน”

พอเห็นเหมยกุ้ยยอมแล้ว เย่เทียนก็ยิ้มอย่างพอใจออกมาที่มุมปาก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “หลายวันก่อนเธอถูกคนลักพาตัวจากประเทศซ่านมาที่สามเหลี่ยมทมิฬ”

ที่เย่เย่เซิงเกอดังขนาดนี้ได้ ก็เพราะมันเป็นย่านโคมแดงที่ใหญ่ที่สุดของสามเหลี่ยมทมิฬ ส่วนเหมยกุ้ยก็เป็นหัวหน้าสายข่าวที่ใหญ่ที่สุดของสามเหลี่ยมทมิฬหรือในเขตเเดนของทั้งสามประเทศเลยก็ว่าได้ และนี่แหละคือเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงได้กินอยู่สบายทั้งโลกบนดินและใต้ดิน

โบราณพูดไว้ดี : กินเหล้าแล้วจะพูดความจริง

ต่อให้เป็นคนที่ปกติจะไม่ชอบพูดแค่ไหน แต่พอแอลกอฮอลล์ขึ้นสมอง บวกกับมีสาวสวยคอยรับข้อมูลอยู่ข้างๆ อย่างไม่ใส่ใจอยู่ข้างๆ มันก็เป็นเรื่องยากที่จะเลี่ยงไม่ให้หลุดพูดอะไรออกมาเลย

พูดอย่างไม่เวอร์วัง ด้วยสาวๆ ที่อยู่ใต้อาณัติ ไม่ว่าจะเป็นผู้ดีมีระดับ หรือพวกที่ไม่เอาไหน ขอแค่เหมยกุ้ยอยากรู้ แม้แต่วันนี้พวกเขาใส่กางเกงในสีอะไรก็ยังรู้ได้

“รอห้านาที” เหมยกุ้ยมองหน้าเย่เทียนอย่างลึกซึ้ง หยิบมือถือออกมาแล้วเดินไปคุยที่ไกลๆ

ความจริงแล้ว ผ่านไปแค่ประมาณสามนาทีเหมยกุ้ยก็วางสายและเดินกลับมาแล้ว “ฉันรู้แค่ว่าคนที่นายหาถูกพาตัวไปที่เมืองที่ไม่เคยหลับเมื่อคืน ตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน ฉันก็ไม่รู้แล้ว”

“แก๊งภูเขา?!”

เย่เทียนขมวดคิ้วขึ้นมาทันที ในใจของเขารู้ดี จุดประสงค์ที่เหมยกุ้ยมอบข้อมูลชุดนี้ให้กับเขา ก็เพื่อไม่ให้เอาเรื่องลูกชายของเธอไปบอกใคร

ประเด็นสำคัญคือ แก๊งภูเขานั้นเป็นกลุ่มหัวรุนแรงที่ใหญ่ที่สุดของประเทศหมิง เป็นหนึ่งในแก๊งที่ครบเครื่องที่สุดของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือในโลกเลย สมาชิกภายในแก๊งมาเป็นหมื่น!

“รู้รึเปล่าว่าพวกเขามาทำอะไร?”

เหมยกุ้ยส่ายหน้าเบาๆ “อันนี้ฉันไม่รู้ พวกนั้นปากแข็งมาก คนของฉันถามอะไรไม่ได้เลย”

“ยังไงก็ตาม ขอบคุณครับ”

เย่เทียนพยักหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วเดินออกจากห้องวีไอพีไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

ตอนที่เขาแอบย่องกลับเข้ามาในโรงแรมจากทางหน้าต่างกลับเห็นว่าฟู่เซิ่งหนานยังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง จึงได้ส่ายหน้าพร้อมยิ้มออกมาอย่างขมขื่น พวกลูกน้องของสาวคนนี้นี่มันยังไงกัน? ตั้งหลายชั่วโมงไม่เห็นเธอออกไปก็ไม่คิดจะเข้ามาตามเลยรึไง?

เย่เทียนที่วุ่นวายมาทั้งคืนก็ไม่มีอารมณ์ที่ไปคิดเรื่องไม่ดี พอเขากำลังจะไปนอนที่โซฟา ประตูห้องก็ถูกเคาะทันที

“ไสหัวไป เดี๋ยวเจ๊ก็สั่งคนมาฆ่าทิ้งทั้งบ้านหรอก!”

เย่เทียนตกใจจนสะดุ้ง ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบตอบโต้อะไร ฟู่เซิ่งหนานที่กำลังหลับอยู่ก็ลุกพรวดขึ้นมา ดูจากสายตาที่งงงวย คงยังไม่รู้ตัวคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองแล้วมั้ง?

“ฉันเป็นพ่อของแก!”

มีเสียงที่แอบโมโหดังมาจากด้านนอก “ไอ้หนูที่อยู่ข้างในอย่าคิดหนี ฉันให้คนล้อมที่นี่ไว้แล้ว รีบออกมาเดี๋ยวนี้!”