ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 735

วิลล่าหลินเจียงหมายเลข19หญิงสาวที่สวยงามมองดูกู้ยี่เจ๋อเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอที่อยู่กับกู้ยี่เจ๋อมาเป็นเวลานาน เธอจะไม่รู้ได้ไงว่ากู้ยี่เจ๋อกำลังไปกินยา มุมปากของเธออดไม่ได้ที่จะระเบิดรอยยิ้มที่หัวเราะเยาะตัวเอง

ดังคำโบราณที่ว่า มีธุระเลขานุการเป็นคนทำ ไม่มีธุระอะไรก็ทำเลขานุการ

เมื่อก่อนสาวสวยคนนี้เคยเป็นเลขาของกู้ยี่เจ๋อ และเธอได้อธิบายประโยคนี้ด้วยการปฏิบัติจริง

ซ่า!

ทันใดนั้น มีเสียงล็อกประตูดังขึ้นเล็กน้อย ซึ่งทำให้เธอรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของที่สวยงาม

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ เธอคิดว่ากู้ยี่เจ๋อให้ผู้คุมกันนำยาอะไรบางอย่างมาเสริมกำลัง แต่เธอไม่รู้ว่าจะเป็นคนอื่น

อย่างไรก็ตาม เมื่อประตูถูกผลักออก นัยน์ตาของหญิงสาวก็มีความประหลาดใจ และก่อนที่เธอจะดึงสติกลับมาได้ ชายแปลกหน้าที่อยู่ข้างนอกก็วิ่งเข้ามาด้วยความเร็วที่เร็วมาก!

“ขอโทษนะ อันที่จริงผมไม่ได้อยากรบกวนเรื่องดีๆของพวกคุณ แต่ผมมีเรื่องด่วนต้องการพบประธานกู้ ดังนั้น ผมจึงทำได้แค่ลำบากคุณแล้ว”

เย่เทียนพูดด้วยรอยยิ้ม และฟาดมือใหญ่ที่คอของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวผู้น่าสงสารไม่ทันโต้ตอบได้เลย เธอเป็นลมบนเตียงด้วยเสียงคร่ำครวญ

เย่เทียนเมินต่อกายของหญิงสาวที่สวยงาม และถึงกับเอาผ้าห่มมาคลุมเธออย่างเป็นสุภาพบุรุษ จากนั้นเขาก็มองขึ้นไปที่สถานการณ์โดยรอบ

ในห้องนอนธรรมดาๆ ยังมีเสียผิวปากของกู้ยี่เจ๋อ ดังขึ้นจากห้องน้ำ เย่เทียนเดาว่าเขาคงไม่ออกมาเร็วขนาดนั้น เขาจึงเดินไปที่โซฟาตรงมุมห้องแล้วนั่งลง เทไวน์แดงบนโต๊ะเหมือนบ้านตนเอง

กู้ยี่เจ๋อไม่รู้ว่าเย่เทียนแอบเข้ามาในห้องโดยไม่รู้ตัว แล้วทุบเลขานุการของเขาจนหมดสติ หลังจากกลืนยาเข้าไป เขาก็เริ่มมีอารมณ์ เปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินไปที่เตียงอย่างทนไม่ไหว รีบร้อนจนไม่ได้สังเกตเห็นเย่เทียนที่มุมห้อง!

“ที่รัก ทำไมคุณยังเอาผ้าห่มคลุมตัวล่ะ?กับผม คุณยังอายเหรอ?”

กู้ยี่เจ๋อเดินไปที่เตียงภายในสองสามก้าว ดึงผ้าห่มออกและต้องการต่อสู้ทางผิวหนังกับหญิงสาว

เย่เทียนซึ่งนั่งอยู่บนโซฟามุมห้องพร้อมแก้วไวน์แดงอยู่ในมือ ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ คนตัวเป็นๆอยู่ที่นี่ทั้งคนกู้ยี่เจ๋อก็มองไม่เห็นเขาด้วยซ้ำ ความระมัดระวังของเขานั้นแย่มาก ถ้าเขาต้องการฆ่ากู้ยี่เจ๋อ เขาไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามเลย!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เทียนก็ไอแห้งๆ และพูดติดตลกว่า “ประธานกู้ ผมเข้าใจอารมณ์เร่าร้อนในตอนนี้ของคุณ แต่คุณจะไม่ดูสถานการณ์รอบๆก่อนหรือ?หรือคุณต้องการให้ผมช่วยอัดคลิป กลับไปชมดูคนเดียว?”

กู้ยี่เจ๋อตกใจและรีบหันกลับมา เมื่อเขาเห็นใบหน้าของเย่เทียนอย่างชัดเจน เขาตกใจมากจนเสียสติ แม้แต่เนื้อที่แข็งตัวหลังจากกลืนยาเข้าไปก็ตกใจมากจนเหี่ยวลง

“คุณ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ไง!”

เย่เทียนยิ้ม จิบไวน์แดงในแก้วของเขาจนหมด ลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ไม่ได้?"

กู้ยี่เจ๋อตกใจมาก เขารู้จากปากของเฮ่ายี่ว่าเย่เทียนมีฝีมือที่ยอดเยี่ยมมาก และเขาสามารถจัดการกับพวกอันธพาลสิบกว่าคนอย่างง่ายดาย ตอนนี้ เขาตัวคนเดียวจะเป็นคู่ต่อสู้ของเย่เทียนได้อย่างไร

เมื่อคิดถึงตรงนี้ กู้ยี่เจ๋อก็รีบกระโดดลงจากเตียง หันหลังกลับและวิ่งออกไปพร้อมกับตะโกนเสียงดังว่า "ช่วยด้วย! มานี่เร็ว..."

“ถ้าคุณต้องการเรียกบอดี้การ์ดของคุณ ผมขอแนะนำให้คุณอย่าพยายามเลย ผมจัดการพวกเขาหมดแล้ว”

เย่เทียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และก้าวขาเดินตามไป

กู้ยี่เจ๋อตกใจ แต่เขากล้าที่จะอยู่ในห้องต่อไปที่ไหนล่ะ เขาเปิดประตูห้องออกและพยายามหนีจากเย่เทียน

“มันจะไปยากอะไร คุณเล่นใหญ่ทุกวันแบบนี้ ผมแค่บอกบอดี้การ์ดสองคนที่ประตูว่า ผมมาที่นี่เพื่อส่งยา และพวกเขาก็จะเปิดประตูให้ผมอย่างเชื่อฟัง”

เย่เทียนยักไหล่และพูดอย่างตรงไปตรงมา "ผมกลัวว่าพวกเขาจะรบกวนการสนทนาของเรา ผมก็เลยปล่อยพวกเขาสลบไปก่อน คุณวางใจได้ ผมไม่ได้ลงมือหนักไป ไม่ได้ฆ่าพวกเขา แค่ชกพวกเขาสลบไปเท่านั้น"

เย่เทียนพูดอย่างสบายๆ แต่ในใจกู้ยี่เจ๋อรู้สึกกลัวเล็กน้อย เขายังคงชัดเจนมากเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของผู้คุ้มกันที่เขาจ้างมา แต่โดนเย่เทียนชกจนสลบไปหมด และยังไม่ได้ทำให้เขารู้ เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเย่เทียนนั้นแข็งแกร่งเพียงใด!

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ สายตาของกู้ยี่เจ๋อที่มองไปที่เย่เทียนก็เปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า "คุณ คุณมาที่นี่ทำไม?"

“ผมมาที่นี่ทำไม?”

เย่เทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มที่เหมือนไม่ได้ยิ้มว่า "ประธานกู้ คุณลืมเรื่องที่ส่งเฮ่ายี่มาหาเรื่องผมในตอนบ่ายหรือ? ความจำของคุณแย่ขนาดนั้นเหรอ คุณคงต้องดื่มอาหารเสริมเมลาโทนินหน่อยแล้วมั้ง!"

"นี่……"

กู้ยี่เจ๋ออยากจะปฏิเสธโดยไม่รู้ตัว แต่แล้วเขาก็ลองคิดดูอีกที เย่เทียนมาที่นี่เพื่อตามหาเขา บางทีเฮ่ายี่ได้สารภาพกับเขาและรีบหัวเราะ"เอิ่ม ลูกพี่ลูกน้อง มันเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด"

เย่เทียนส่ายหัวเล็กน้อยและพูดอย่างเย้ยหยัน “ประธานกู้ เราไม่ต้องอ้อมค้อมแบบนี้แล้วมั้ง? ในเมื่อผมมาพบคุณถึงที่นี่ คุณคิดว่ามันจะเป็นความเข้าใจผิดอีกหรือ?”

เมื่อมองดูแววตาอันชั่วร้ายของเย่เทียน กู้ยี่เจ๋อก็คุกเข่าลงบนพื้นโดยไม่มีการเตือนใดๆ ร้องขอความเมตตา

"ลูกพี่ลูกน้อง ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง ท่านอย่าถือสาคนต่ำต้อยอย่างผมเลยนะ... "

เย่เทียนก็ตกตะลึงกับการกระทำของกู้ยี่เจ๋อ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าชายผู้นี้จะขี้ขลาดได้ขนาดนี้ เขาเป็นคนขี้ขลาดจริงๆ!