ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 741

เติ้งเจี้ยนข่ายและกู้เฉียงยืนอยู่ด้วยกัน มองเย่เทียนซึ่งถูกขังอยู่ในคุก ไม่ต้องพูดถึงว่าในใจของพวกเขามีความสุขเพียงใด พวกเขาจ้องไปที่เย่เทียนด้วยท่าทางขี้เล่น เหมือนแมวจับหนู เต็มไปด้วยความประชดประชัน

“หึ หึ นี่คือคุณชายเย่ผู้หยิ่งผยองไม่ใช่เหรอ? ทำไมอยู่ดีๆถึงมาที่นี่ล่ะ? หรือปกติมีชีวิตสุขสบายเกินไป จึงต้องการมาสัมผัสชีวิตลำบากในคุกดู?”

เติ้งเจี้ยนข่ายเป็นคนแรกที่เยาะเย้ย ตอนนี้เมื่อเขาเห็นเย่เทียนอีกครั้ง เขารู้สึกเจ็บที่แก้มมากขึ้นอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้ที่อยู่ในคลับการแข่งม้าเขาโดนเย่เทียนตบหน้าไปหลายครั้ง แม้จะผ่านมา 2-3 วันแล้ว รอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขาจะหายไปเร็วขนาดนั้นได้อย่างไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรอยแผลเป็นที่เกี่ยวข้องเมื่อเขาขยับตัว ปากของเขาทำให้เกิดความเจ็บปวดเล็กน้อย

ดวงตาสีเข้มของเย่เทียนเหลือบมองเติ้งเจี้ยนข่ายจางๆ รอยยิ้มขี้เล่นปรากฏที่มุมปากของเขา "ใช่！สภาพแวดล้อมที่นี่ค่อนข้างดี ไม่ทราบว่าคุณชายเติ้งสนใจที่จะเข้ามาและสัมผัสชีวิตด้วยกันไหม?"

“สัมผัสร่วมกัน?”

เติ้งเจี้ยนข่ายส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดอย่างเย็นชา "ช่างเถอะ! ผมไม่ได้ต่ำทรามเหมือนคุณ มีไวน์ดีๆและรถสวยๆไม่เอา ต้องการไปใช้ชีวิตที่ยากลำบาก"

“เย่เทียน คุณเคยทำให้ผมเสียหน้าต่อหน้าผู้คนมากมาย…”

กู้เฉียงไม่ได้อารมณ์ดีเหมือนกับเติ้งเจี้ยนข่ายจ้องมองไปที่เย่เทียนอย่างโกรธจัด กัดฟันของเขาและกล่าวว่า"วันนี้ ผมจะทำให้คุณจ่ายราคาหนักอย่างแน่นอน!"

คำพูดของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า แต่เย่เทียนไม่ได้ใส่ใจเลยและพูดด้วยรอยยิ้มที่เหมือนไม่ได้ยิ้มว่า "ทำไม?ที่ผมทำกับคุณไม่ได้โหดเหี้ยมพอใช่ไหม คุณต้องการโหดกว่านี้ใช่ไหม?”

กู้เฉียงได้ยินคำพูดนั้น ร่างกายของเขาสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว และเขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพที่เย่เทียนสั่งสอนเขาในงานเลี้ยง เขาจะไม่รู้ได้ไงว่าฝีมือของเย่เทียนนั้นไม่ธรรมดา

เป็นเพราะเหตุนี้เองที่เขาเปลี่ยนกลุ่มบอดี้การ์ดที่แข็งแรงขึ้นทันที ตอนนี้ ภายใต้การท้าของเย่เทียน เขาโบกมืออย่างไม่อดทนและคำรามใส่เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ข้างๆเขาว่า “ยังไม่รีบเปิดประตูอีก ไอ้หมาเย่เทียน ถ้ากูไม่หักขามึงวันนี้ จากนี้ไปกูจะเขียนชื่อกู้เฉียงกลับหัว!"

เย่เทียนกวาดมองไปที่กลุ่มผู้คุ้มกันที่ติดตามกู้เฉียง และแอบส่ายหัว สงสัยว่าชายผู้นี้รอดชีวิตมาได้จนถึงตอนนี้ได้ไง คิดเหรอว่าเขาถูกขังไว้ในห้องขัง เขาก็สามารถทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ?

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ข้างๆเขาลำบากใจมาก ก่อนหน้านี้เจียวซินข่ายสั่งเขาเป็นการส่วนตัว ให้ดูแลเย่เทียนเป็นอย่างดี หากมีอะไรผิดพลาดจริงๆ เขาจะต้องซวยแน่?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ตำรวจก็พยายามบีบรอยยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าการร้องไห้ออกมา “คุณชายกู้ ผมปล่อยให้พวกคุณเข้ามาก็เป็นการละเมิดกฏแล้ว หากผมยังเปิดประตูให้พวกคุณ เราจะต้องถูกไล่ออกแน่นอน”

“กูทำผิดกฎแม่มึงเหรอ！ไปตายซะ!”

กู้เฉียงที่โกรธจัด จู่ๆก็โกรธมากขึ้นไปอีก เขาขึ้นไปเตะเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างดุเดือด เขาพูดอย่างดุเดือด “มึงเป็นตัวอะไร?กล้ามาสั่งกูทำงานเหรอ?

เจ้าหน้าที่ตำรวจจะคิดได้อย่างไรว่าจู่ๆกู้เฉียงจะลงมือกับเขา และเขาก็ถูกเตะโดยตรง หลังจากเดินเซไปสองสามก้าว เขาก็ล้มลงกับพื้นและรู้สึกเจ็บปวดอย่างเหลือทน

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจะดึงสติกลับมาได้ กู้เฉียงก็โบกมือและสั่งบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาว่า “ชกเขาให้สลบซะ! ส่งกุญแจมาให้ผม มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ผมจะรับผิดชอบเอง!”

ทันทีที่คำพูดนั้นหายไป มีผู้คุ้มกันคนหนึ่งก็ยืนออกจากทีมทันที และชกไปที่คอของเจ้าหน้าที่ตำรวจทันที

เจ้าหน้าที่ตำรวจยามผู้น่าสงสารไม่สามารถแม้แต่จะร้องไห้ออกมาได้ ดังนั้นเขาจึงหมดสติไปอย่างช่วยไม่ได้

ดวงตาสีเข้มของเย่เทียนหรี่ลงเล็กน้อย เขาจะไม่รู้เจตนาร้ายของกู้เฉียงได้อย่างไร ที่นี่มีกล้องวงจรปิดและเครื่องอัดเสียง ถ้าเขายอมรับว่าเขาฆ่ากู้ยี่เจ๋อ แล้วข้อกล่าวหาก็จะเป็นจริง

“คุณไม่ได้ฆ่าเหรอ?เย่เทียน คุณพยายามจะพูดเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับการฆาตกรรมเหรอ?คุณยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม?กล้าทำไม่กล้ายอมรับ”

เดิมทีกู้เฉียงไม่ได้โกรธ แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินเย่เทียนพูดแบบนี้ เขาก็โกรธจัด

แม้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับกู้ยี่เจ๋อจะไม่ได้ใกล้ชิดกัน แต่กู้ยี่เจ๋อก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา ตอนนี้เย่เทียนฆ่าเขาตาย อีกฝ่ายยังมีหน้าปฏิเสธ!

เย่เทียนขี้เกียจที่จะโต้เถียงกับกู้เฉียง เขายักไหล่อย่างช่วยไม่ได้และยืนอยู่ข้างๆ ราวกับว่าเขาไม่ต้องการเสียเวลากับพวกเขา

“บัดซบ! คุณยังกล้าที่จะแสร้งทำเป็นต่อหน้าเราอีกเหรอ? คุณชายกู้ ผมว่าคุณอย่าเสียเวลาเถียงกับเขาเลย รีบเปิดประตูและจัดการเขาซะ!”

เมื่อเติ้งเจี้ยนข่ายเห็นสิ่งนี้ ความโกรธที่ถูกระงับไว้ในใจของเขาได้จุดประกายด้วยท่าทีที่เย่อหยิ่งของเย่เทียนในทันที

“ถูกต้อง ทุบตีเขาก่อนและดูว่าเขาหยิ่งได้นานแค่ไหน!”

กู้เฉียงพยักหน้าเห็นด้วย ดวงตาเปล่งประกายความดุร้าย เขาหยิบกุญแจและก้าวไปข้างหน้าสองก้าวเพื่อเปิดประตูห้องขัง เพื่อที่เขาจะได้ใช้โอกาสที่จะจัดการเย่เทียน

ในเวลานี้ เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะเตือนด้วยท่าทางขี้เล่น “พวกคุณควรคิดให้ดีเสียก่อน ถ้าคุณเปิดประตูจริงๆ ผมรับประกันว่าพวกคุณจะโดนผมทุบตีและร้องไห้หาพ่อหาแม่แน่นอน ถึงตอนนั้น อย่ามาขอความเมตตากับผมล่ะ!"