ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 743

กู้เฉียงและเติ้งเจี้ยนข่ายต่างตกตะลึงเมื่อเห็นเย่เทียนรับหมัดที่หนักจากชายกล้ามใหญ่ พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเป็นสถานการณ์เช่นนี้

กู้เฉียง ในฐานะนายจ้างของชายกล้ามใหญ่ รู้สึกเสียหน้ามาก และตะโกนออกมาดังๆ “นี่มันอะไรของมึง? ยังไม่รีบโต้กลับอีก!"

หลังจากช่วงเวลาสั้นๆของการผ่อนผัน ชายกล้ามโตก็ชินกับความเจ็บปวดจากเท้าของเขา แม้ว่ากู้เฉียงจะไม่พูดอะไรสักคำ เขาก็ไม่สามารถอยู่นิ่งได้

ซ่า!

เห็นเขาโบกมือซ้ายที่ว่างอยู่ของเขาทันที ส่งเสียงหวีดๆและทุบไปที่เย่เทียนอย่างรุนแรง พยายามบังคับเย่เทียนให้ปล่อยมือขวาของเขา

แต่เย่เทียน สามารถจัดการได้อย่างง่ายดายได้อย่างไรล่ะ?

รอยยิ้มแปลกๆปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา และเขาก็ยกมือขวาที่ว่างขึ้นอย่างเกียจคร้าน นิ้วทั้งห้าของเขาพับเข้าหาฝ่ามือ ดูเหมือนเป็นการตบหมัดที่ชายกล้ามทุบอย่างไม่ตั้งใจ

ผัวะ!

เสียงที่คมชัดของแรงกระแทกดังขึ้น และมันก็เป็นเสียงแตกหัก และข้อต่อกระดูกมือซ้ายของชายที่มีกล้ามก็หักทันที

ดังคำกล่าวที่ว่า สิบนิ้วเชื่อมถึงหัวใจ

"อ๊าก! มือผม...หัก หักแล้ว..."

สีหน้าของชายกล้ามโตซีดลงในทันใด เหงื่อหยดจากหน้าผากของเขา และเขาก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

อย่างไรก็ตาม เย่เทียนไม่ปล่อยเขาไปแบบนั้น เขาคว้ามือซ้ายของชายกล้ามโตแล้วผลักไปข้างหน้า หลังจากที่เขาผลักออกไปสองก้าว เขาก็เตะเขาอย่างโหดเหี้ยม

บูม!

ชายกล้ามโตไม่สามารถต้านทานได้เลย และหน้าอกของเขาถูกเท้าของเย่เทียนกระแทกอย่างหนัก และเขาก็กลิ้งออกไปที่ห้องขัง

สิ่งต่างๆได้พัฒนาไปเช่นนี้ อย่าว่าแต่กู้เฉียงและเติ้งเจี้ยนข่ายเพลย์บอยทั้งสองเลย แม้แต่ผู้คุ้มกันที่มากับชายกล้ามโตก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้

แม้ว่าแต่ก่อนพวกเขาจะไม่ได้มาจากหน่วยเดียวกัน แต่พวกเขาทั้งหมดเข้าร่วมในบริษัทบอดี้การ์ดเดียวกันและมีความเข้าใจในจุดแข็งของกันและกันเป็นอย่างดี ชายที่มีกล้ามเป็นบุคคลที่ทรงพลังที่สุดในกลุ่มของพวกเขา แต่ตอนนี้เขาโดนเย่เทียนจัดการอย่างง่ายดาย?

พวกเขาดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็ว และรีบเอื้อมมือออกไปรับตัวชายกล้ามโตคนนั้น

“หัวหน้า คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ทุกคน ระวัง ผู้ชายคนนั้นไม่ธรรมดา!”

ชายกล้ามโตรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดทั่วร่างกายของเขาอย่างเหลือทน จ้องมองไปที่เย่เทียนด้วยดวงตาเสือคู่หนึ่ง และมีความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งในดวงตาของเขา!

เย่เทียนไม่สนใจสิ่งที่พวกเขาคิด ด้วยรอยยิ้มขี้เล่นที่มุมปากของเขา เดินออกจากห้องขังอย่างสบายๆ

บางทีเพราะความแข็งแกร่งของเย่เทียนที่แสดงออกมานั้นอาจรุนแรงเกินไป และกลุ่มบอดี้การ์ดก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย เมื่อเห็นเย่เทียนเดินออกมา ก็ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

เย่เทียนสังเกตเห็นการกระทำของพวกเขา ส่ายหัวอย่างดูถูกเหยียดหยาม ชี้นิ้วไปที่ชายกล้ามใหญ่ และยั่วยุว่า “มาเลย! เมื่อกี้บอกว่าจะหักแขนของผมไม่ใช่เหรอ?ผมสิ!”

จู่ๆสีหน้าของชายกล้ามโตก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ก่อนที่เขาจะได้รับบาดเจ็บ เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เทียนแล้ว ตอนนี้มือซ้ายของเขาถูกทำลายแล้ว เขาก็ยิ่งมีโอกาสน้อยที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเย่เทียน!

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าในใจเขาจะกลัว แต่เขาเห็นการจ้องมองของกู้เฉียงจากหางตาของเขา และคำรามอย่างช่วยไม่ได้ และรีบวิ่งไปหาเย่เทียนอีกครั้งโดยไม่กลัวความตาย แอบอธิษฐานว่าเย่เทียนจะเบามือ

ประการที่สอง ผู้ร้ายตัวจริงที่ฆ่าถังเหวินหลงยังคงถูกจับได้ในวันนี้ ดังนั้นองค์กรนักฆ่าอะไรนั่นความน่าสงสัยจึงไม่น้อย และเย่เทียนก็ตกเป็นเป้าหมายของอีกฝ่าย ถ้าเขาถูกจับเขา แล้วจะล่ออีกฝ่ายออกมาได้ไง ??

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไปที่สำนักงานของเจียวซินข่ายด้วยตนเองทันทีที่ได้รับข่าว

“แหะๆ หัวหน้าซ่าน ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เป็นเพราะมีคนกดดันผม และผมก็ไม่มีวิธีอื่นจริงๆ!”

เจียวซินข่ายปาดเหงื่อบนหน้าผากของเขา รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่ยากลำบาทที่สุดในชีวิตของเขา

“ผมไม่สนหรอกว่าใครเป็นคนกดดันคุณ และไม่สนว่าคุณแบกความกดดันขนาดไหน สรุปง่ายๆ ภายในวันนี้ เย่เทียนต้องออกจากที่นี่อย่างปลอดภัย ได้ยินชัดไหม?”

เจียวซินข่ายได้ยินคำพูดนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาหดหู่แค่ไหน เขาเหมือนคนใบ้กินอึ่งโน้ย ขมแต่พูดไม่ออก!

เช้าตรู่ของวันนี้ กู้หยุนก็มาและแสดงอย่างแข็งกร้าวว่าเย่เทียนเป็นผู้ต้องสงสัยคนสำคัญในการตายของกู้ยี่เจ๋อต้องจับกุมเย่เทียนมาให้ได้ ไม่เช่นนั้นการไม่ทำอะไรของตำรวจจะถูกเปิดเผยผ่านอำนาจของสื่อ

เมื่อพูดถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจับเย่เทียนอย่างเชื่อฟังก่อน เขากำลังครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรถ้าตระกูลเย่มาหาถึงที่ แต่เขาคาดไม่ถึงว่าคนแรกที่มาไม่ใช่ตระกูลเย่ แต่เป็นบุคคลอย่างซ่านหงเลี่ยงสุดโหด!

เมื่อถึงจุดนี้ เขาแทบรอไม่ไหวที่จะหมดสติไปในทันที และนอนหลับเป็นเวลาสิบวันครึ่งเดือน เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาใหญ่นี้

อย่างไรก็ตาม เขาทำได้แค่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อเผชิญกับแรงกดดันของซ่านหงเลี่ยง เขาพยายามทำตัวให้สดใส และพูดอย่างระมัดระวัง “หัวหน้าซ่าน ผมช่วยคุณไม่ได้จริงๆ กู้หยุนคุณหนูกู้ไม่ยอมปล่อยผมไปเลย ผมทำได้แค่ทำตามระเบียบเท่านั้น!”

“ตามระเบียบ?”

ดวงตาที่ขุ่นมัวของซ่านหงเลี่ยง หรี่ลงเล็กน้อยและเย้ยหยัน "โอเค! คุณต้องการทำสิ่งต่างๆตามระเบียบขั้นตอนใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นคุณรู้ไหมว่าเย่เทียนเป็นสมาชิกทีมสายฟ้าของผม? ใครให้ความกล้าแก่คุณในการจับกุมเขา?!"

เจียวซินข่ายอ้าปากด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขาไม่สามารถดึงสติกลับได้เป็นเวลานาน ...