ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 768

“ผู้แข็งแกร่งระดับฟ้า!”

คำๆนี้ราวกับฟ้าผ่าลงพื้น สั่นสะเทือนจนเย่เทียนขนหัวลุกปล่อยให้สิ่งที่น่าหวาดกลัวขนาดนี้จับตามองเขา ถ้าเขาไม่กังวลงั้นมันก็แปลกมากแล้วจริงๆล่ะ!

หยวนเข่อเหวยเข้าใจที่เย่เทียนตกใจเป็นอย่างดี แต่ก็ยังไม่หยุดพูดถึงประวัติความเป็นมาของเสว่อิ่งอย่างรวบรัดและเข้าใจง่าย

ตามฐานข้อมูลของทีมสายฟ้าชื่อเสว่อิ่งนี้ เริ่มโผล่ออกมาจากโลกนี้เมื่อประมาณ 20 ปีก่อน เคยกระทำความผิดกว่าหลายสิบครั้งในอุบาย 10 กว่าครั้งนั้นโหดเหี้ยมนองไปด้วยเลือดเป็นอย่างมาก ดังนั้นในทุกประเทศประกาศจับต้องการตัว ซึ่งเป็นผู้ชายที่ได้รับชื่อเสียงฉาวโฉ่

การปรากฏตัวในต่างประเทศครั้งแรกของเขา เป็นเพราะมีทหารรับจ้างล่วงเกินเขา เขาคนเดียวค้นหารังของอีกฝ่าย กวาดล้างทำลายด้วยการบุกเดี่ยว แม้แต่หนูแฮมส์เตอร์ที่เลี้ยงไว้ก็ไม่ปล่อย เห็นแล้วว่าโหดเหี้ยมมากแค่ไหน!

ตั้งแต่ตอนนั้นมา เขาก็เริ่มฉายแววพรสวรรค์ แต่ใครหน้าไหนที่ทำให้เขาไม่มีความสุข อย่างน้อยก็จบลงด้วยความตายเพียงลำพัง รุนแรงที่สุดคือทุกคนที่เกี่ยวข้องในชีวิตแม้แต่สัตว์เลี้ยงที่พวกเขาเลี้ยงไว้ก็ไม่เว้นสองมือก็เต็มไปด้วยเลือดแล้ว!

พูดอย่างไม่เกินจริง เมื่อเทียบกับเสว่อิ่ง

เย่เทียนกำจัดยอดปีศาจฮวาอวี่เฟยในโลกศิลปะการต่อสู้ที่จ๊กกลางนั่นเป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่ง และเห็นได้ว่าทั้งสองมีความแตกต่างกันมาก

บางทีอาจเป็นวิธีที่โหดร้ายของเขาก็ได้ ให้กองกำลังหลักหลายๆแห่งมาร่วมมือกันเพื่อตั้งค่าหัวให้เขา ซึ่งจำนวนรางวัลสูงถึง1.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเชียว!

น่าเสียดายเงินรางวัลจำนวนมหาศาลนี้เดิมทีก็ไม่มีใครกล้าทำภารกิจนี้อยู่ในรายชื่อของโลกทหารรับจ้างมาหลายปี จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ถอนออกไปเลย

สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ เกี่ยวกับเสว่อิ่ง

นอกจากรู้แค่ว่าใครก็ตามที่ตายในเงื้อมมือของเขา เลือดในบาดแผลจะแข็งตัวและจับตัวเป็นก้อนไม่มีคำอธิบายโดยละเอียดอื่นใดเลย

โชคดีที่เพราะเหตุนี้ ณ ตอนนี้ก็ไม่ได้สงสัยที่เย่เทียนฆ่ากู้ยี่เจ๋อ!

“มีข้อมูลแค่นี้เองเหรอ?”

เย่เทียนขมวดคิ้วแน่น และอารมณ์ของเขาเงียบขรึมถึงขีดสุด

แม้ว่าตอนนี้เขาฝึกพลังชั้นเจ็ดแล้วก็ตาม สามารถฆ่าใครก็ได้ในแดนระดับดินแต่อีกฝ่ายคือผู้แข็งแกร่งระดับฟ้า นี่ไม่มีอะไรที่เปรียบเทียบได้เลย!

ถ้าหากเผชิญหน้าประจัญบานกันจริงๆ แม้ว่าเย่เทียนที่มั่นใจในตัวเองมาเสมอ ก็ยังเชื่อว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเสว่อิ่ง

เกรงว่าจะเป็นแค่เด็กน้อยคนหนึ่ง โอกาสรอดแทบเป็นศูนย์!

“รู้ไหมว่าหมอนี่ทำไมชื่อเสว่อิ่ง

? ว่ากันว่าหมอนี่เหมือนแวมไพร์ ชอบดูดเลือดสดๆของคนมาก เพียงแต่ว่าเขาค่อนข้างจู้จี้จุกจิก ดูดแต่เลือดของเด็ก คิดๆดูก็ทำให้คนกลัวจนตัวสั่น!”

คำพูดของหยวนเข่อเหวยเต็มไปด้วยความระมัดระวัง “สรุปแล้ว เย่เทียน ครั้งนี้คุณเกิดปัญหาใหญ่แล้ว!”

เย่เทียนกล่าวด้วยความโมโห: “คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไง? ฉันเกิดปัญหาอะไร? ฉันลงเรือลำเดียวกับคุณแล้วไม่ใช่หรือไง?”

หยวนเข่อเหวยกล่าวอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น: “จะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้ ฉันกับคุณก็แค่เพื่อนร่วมทีมกัน อย่างมากฉันก็ไปหาหัวหน้าซ่านยื่นขอเปลี่ยนเพื่อนทีม ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันก็ออกจากทีมสายฟ้าก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉันมากมายแล้วสินะ?”

“แม่งเอ๊ย!”

เย่เทียนพูดอย่างโมโหว่า: “คิดไม่ถึงว่าแกนี่แม่งไร้ความภักดี นี่มันเพิ่งถึงไหนกันเองก็คิดจะยุบทีม!”

“พี่ชาย ใครใช้ให้คุณไปยั่วยุผู้ชายที่น่ากลัวเช่นนี้ล่ะ? คุณกล้าพูดไหมว่าคุณไม่กลัวเขาเลยสักนิดน่ะ?”

หยวนเข่อเหวยกลัดกลุ้มใจ พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า: “สรุปว่าคุณไปทำเรื่องอะไรไม่ดีไว้ล่ะ? ทำไมเทพนักฆ่าคนนั้นต้องจับตามองคุณด้วย?

“คุณถามฉันเหรอ? ฉันไปถามใครล่ะ?”

เย่เทียนส่ายหัวอย่างจำใจ ปัญหานี้เขาเองก็ถึงกับงงไปเลย บนโลกใบนี้มีคนมากมาย เทพนักฆ่าคนนี้ทำไมต้องจับตามองตัวเองด้วยนะ?

แต่ทว่า คำถามนี้กำหนดไว้แล้วว่าไม่มีใครตอบเขาได้ และก็มีเพียงแค่เผชิญหน้ากับเสว่อิ่ง

เท่านั้นถึงจะสามารถเปิดเผยให้ทราบได้

ในเวลานี้กู่หงเลี่ยงซึ่งอยู่ในโกดังได้ปลดโซ่ตรวนแล้ว เมื่อรู้ว่าตอนนี้ตัวเองหมดทางไปจากที่นี่แล้ว เขาก็ไม่ค่อยสนใจอะไรมากแล้ว

ยังไงซะ ถ้าหากเหลยเหลาหู่และคนอื่นต้องการหาเรื่องเขา จำเป็นต้องรอให้ถึงตอนนี้เหรอ?

เมื่อเห็นว่าเย่เทียนเดินเข้ามาจากข้างนอกกู่หงเลี่ยงเลิกคิ้ว เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าคนที่กำหนดชะตาชีวิตมาอยู่ที่นี่แล้ว

เย่เทียนไม่รู้ว่ากู่หงเลี่ยงกำลังคิดอะไรอยู่ รอยยิ้มเยาะเย้ยที่บนใบหน้าของเขา ยิ้มกริ่มและพูดว่า: “คุณชายกู่อยู่ที่นี่ชินไหม?”

ดวงตาของกู่หงเลี่ยงกระตุกเล็กน้อยกล่าวอย่างหงุดหงิดว่า: “กลุ่มคนอย่างพวกแกชอบผิดคำพูด เงินที่แกต้องการฉันก็ให้ไปหมดแล้ว ทำไมไม่ปล่อยฉันไป?!”

“คุณชายกู่ ฉันบอกเมื่อไหร่เหรอว่าจะปล่อยแกไปน่ะ?”

เย่เทียนหัวเราะหึหึ “เพียงแค่ก่อนหน้านี้ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับแกหน่อย”

“คุยอะไร?”

กู่หงเลี่ยงตกตะลึง ไม่รู้เลยว่าเย่เทียนคิดจะทำอะไร

“ง่ายๆ!”

เย่เทียนดีดนิ้ว เหลยเหลาหู่รู้ตัวว่าควรทำยังไงก็รีบไปหยิบถุงที่บรรจุเงินสด 12ล้านมาให้ โยนไปตรงหน้ากู่หงเลี่ยง“นี่คือความจริงใจของฉัน ฉันหวังว่าแกจะฝากไปบอกพ่อของแกให้ฉันหน่อย แค่พูดว่าฉันเย่เทียนยินดีที่จะสนับสนุนเขาให้ขึ้นตำแหน่ง!”

“เย่เทียน?!”

กู่หงเลี่ยงตะลึง ก่อนหน้านี้เขาเห็นเย่เทียนก็รู้สึกคุ้นๆนิดหน่อย แต่กลับจำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน วันนี้ก็ถือว่าเข้าใจแล้ว

คิดถึงตรงนี้ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว ถ้าเขาจำได้เร็วกว่านี้ จะเกิดเรื่องมากมายแบบนี้ได้ยังไงกัน?

สุดท้ายแล้ว ในช่วงนี้เย่เทียนมาแรงไม่มีใครเทียบได้ เขาจะไปมีความกล้าที่จะยั่วยุได้ยังไงกันล่ะ?