ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 788

ปึง!

เย่เทียนมองเซ่เจียเดินเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางคนหื่นกาม จนกระทั่งเสียงน้ำดังซ่าออกมาจากข้างใน เขาถึงได้สติ

“ในเมื่อเสี่ยวเจียเป็นดาราดัง ไม่รู้ว่าเธอเปลี่ยนได้กี่บทบาทในหนึ่งคืน คราวก่อนผ่านไปงงๆ คราวนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องซีมซับประสบการณ์อย่างตั้งใจ!”

ความคิดชั่วร้ายแวบผ่านไปในหัวของเย่เทียน เขาลุกขึ้นจากโซฟาด้วยใจอันตื่นเต้น กระโดดขึ้นไปกลิ้งบนเตียงสองตลบ

แม้ว่าในด้านนี้เขาจะสั่งสมประสบการณ์ไว้มากมาย แต่พอนึกถึงว่าจะมีอะไรกับเซ่เจีย ดาราดัวที่ผู้ชายนับพันนับหมื่นใฝ่ฝันถึง เขาอดตื่นเต้นไม่ได้!

ติ๊งติ๊ง!

และในตอนนั้นเอง มือถือในกระเป๋าเย่เทียนดันดังขึ้นมา

เย่เทียนหยิบมือถือออกจากกระเป๋าด้วยสีหน้ามึนงง กลับพบว่าเป็นสายจากสถานีตำรวจ

คิ้วเขาขมวดขึ้นมาฉับพลัน อารมณ์ที่ตื่นเต้นในตอนแรกเยือกเย็นลงอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่าสถานีตำรวจโทรหาตัวเองทำไม

“คุณชายเย่? คุณใช่ไหม?”

หลังจากต่อสายแล้ว เสียงผู้ชายนอบน้อมดังเข้ามาในบัดดล เย่เทียนฟังออกว่านี่คือเสียงของเจียวซินข่าย

“ผู้กองเจียว โทรมาหาฉันกลางค่ำกลางคืนแบบนี้มีอะไรเหรอ?”

เย่เทียนลอบโล่งใจ ในเมื่อเจียวซินข่ายเป็นคนโทรมา คงไม่ได้มาหาเรื่องตัวเองหรอก

“คุณชายเย่ ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่อยากให้คุณช่วยชี้แนะแนวทางให้ผม”

ตามคาด เจียวซินข่ายเอ่ยด้วยท่าทีนบนอบ “คืนนี้ผมจับพวกที่ก่อเรื่องมาหมดแล้ว แต่ตอนนี้โทรศัพท์ผมสายแทบระเบิด คุณว่าผมจะจัดการยังไงดี”

เย่เทียนหลุดหัวเราะ เจียวซินข่ายมาขอคำชี้แนะที่ไหน มาขอความช่วยเหลือจากตัวเองมากกว่า!

ยังไงซะจู่ๆเจียวซินข่ายลงมือจับคนเข้าซังเตซะเยอะ กู่เจิ้นเจียงกับอูชิงเจ๋อคงเป็นเหมือนมดที่อยู่บนกระทะร้อน ใช้กำลังของตัวเองตามหาเส้นสายไปทั่ว พยายามบังคับเจียวซินข่ายให้ปล่อยคน

พอคิดดูดีๆแล้ว เย่เทียนออกอุบาย “เอาอย่างนี้ คืนนี้พวกคุณจับคนมาไม่น้อยใช่ไหม เชื่อว่าพวกคุณคงไม่สะดวกจัดการพวกเขา คุณปล่อยพวกปลาซิวปลาสร้อยไปก็ได้ เก็บคนที่พอมีฐานะไว้ก็พอ!”

“คุณชายเย่คิดได้รอบคอบจริงๆ คนตั้งมากมายขนาดนี้ผมยังเครียดอยู่เลยว่าจะจัดการยังไง!”

เจียวซินข่ายพะเน้าพะนอ ถามหยั่งเชิง “คุณชายเย่ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณว่างไหม อยากมาไหมครับ?”

“ไม่ล่ะ ฉันไม่ไป ตอนนี้ฉันมีเรื่องต้องจัดการ”

เย่เทียนปฏิเสธข้อเสนอของเจียวซินข่าย และเอ่ยเตือน “คุณก็อย่าปล่อยพวกปลาซิวปลาสร้อยไปจนหมดนะ มีคนโทรมาค่อยปล่อยไปทีละนิด พยายามถ่วงเวลาไว้”

จากนั้นทั้งคู่คุยอะไรกันอีกนิดหน่อย แล้วจึงวางสาย

เย่เทียนเก็บมือถือกลับเข้ากระเป๋ากางเกง เซ่เจียที่อาบน้ำอยู่ยังไม่ออกมา เย่เทียนคิดไปคิดมา สุดท้ายก็ตัดสินใจไม่ค้างคืนที่นี่

แม้เขามั่นใจแล้วว่าสานความสัมพันธ์กับเซ่เจียต่อ แต่ความเร็วในการสานสัมพันธ์นี้จะเร็วเกินไปหน่อย ไม่ว่าจะสำหรับเขาหรือเซ่เจีย ล้วนฉุกละหุกเกินไป ยังต้องใช้เวลาเพื่อทำความคุ้นเคย!

คิดมาถึงนี่ เย่เทียนส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเฝื่อนๆ นึกเสียดายในใจอยู่บ้าง ไม่ได้ไปเรียกเซ่เจีย เพียงแต่ทิ้งโน้ตไว้อย่างรวดเร็วและออกจากโรงแรมอย่างเด็ดเดี่ยว

เขาเพิ่งเดินออกจากห้องสวีทได้ไม่กี่นาที ในที่สุดประตูห้องน้ำก็เปิดออก เซ่เจียผู้มีไอร้อนโอบล้อมรอบตัวค่อยๆเดินออกมา ตาคู่สวยกวาดตามองไปรอบๆห้องสวีท แต่ไม่พบร่องรอยของเย่เทียน ส่งผลให้คิ้วเรียวของเธอเลิกขึ้นเล็กน้อย

วินาทีต่อมา เธอพบแผ่นโน้ตที่เย่เทียนแปะไว้บนโคมไฟ จึงรีบหยิบมาดู และเห็นคำว่า ‘มีธุระกะทันหัน ไปก่อนนะ’ เขียนไว้ด้วยลายมือหวัด คิ้วที่ขมวดเป็นปมคลี่ออก สีหน้าสบายใจขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่อาจปกปิดความผิดหวังได้มิด

“ตาทึ่ม….”

ขณะเดียวกัน ฮาชิโมโตะ มินานั่งบนโซฟาพร้อมถ้วยชาในมือ ตาคู่สวยฉายประกายซับซ้อน ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

ส่วนคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ มีอูชิงเจ๋อนั่งอยู่

หน้าตาอูชิงเจ๋อร้อนใจอยู่บ้าง คนที่เขาส่งไปชิงพื้นที่กับกู่เจิ้นเจียงโดนจับหมด แต่คนฝั่งเหลยเหลาหู่กลับไม่เป็นอะไร จนเขาอดรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลไม่ได้

“หัวหน้าฮาชิโมโตะ คุณว่าเหตุการณ์คืนนี้หมายความว่าไงครับ?”

“นายถามฉัน แล้วฉันจะไปถามใครล่ะ”

ฮาชิโมโตะ มินาส่ายหัวอย่างจนใจ เม้มปากจิบชา และรู้สึกผิดสังเกตกับเหตุการณ์นี้อยู่บ้าง

อูชิงเจ๋อส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขมขื่น พูดอย่างระมัดระวัง “หัวหน้าฮาชิโมโตะ คุณว่าตำรวจในคืนนี้เป็นพวกที่เหลยเหลาหู่จงใจปล่อยออกมาหรือเปล่าครับ ก่าจะให้มากินกันเอง?”

“ถ้าจะเล่นกินกันเองจริงๆ เขาจะแจ้งตำรวจทำไม? รอให้คนของพวกเราสู้กับคนของกู่เจิ้นเจียงจนบาดเจ็บหนักทั้งคู่ เขาค่อยมาเก็บซากไม่ดีกว่าเหรอ?”

ฮาชิโมโตะ มินาสะดุ้ง พอลองคิดดูดีๆ แต่ก็รีบปัดความเป็นไปได้ตกไป

ฟึ่บ!

ในตอนนั้นเอง แสงหม่นแสงหนึ่งสาดส่อง และมาอยู่ตรงหน้าฮาชิโมโตะ มินาในชั่วพริบตา

เคร้ง!

ฮาชิโมโตะ มินาตะลึง ในมือมีมีดสั้นเล่มหนึ่งปรากฏ ดีดแสงหม่นที่ยิงเข้ามากระเด็นอย่างแม่นยำ

ขณะเดียวกัน ลมโชยแผ่วเบาในห้องรับแขก ชายคนหนึ่งปรากฏตัวในห้องรับแขกอย่างน่าพิศวง…..