ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 847

“สำนักซิงเฉิน? ปลาครอบจักรวาลหยินหยาง?”

ข้างหูเป็นคำถามของเย่เทียนลอยมา ชั่วขณะนั้นหลู่ซีซานขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา ถามอย่างประหม่า “ร่างกายของนายเกิดปัญหาอะไรแล้วเหรอ?”

ตั้งแต่ต้นจนจบเป็นความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหลู่ซีซาน เย่เทียนไม่มีอะไรต้องปิดบังต่อเธอ พยักหน้ายอมรับว่า “มีอยู่หน่อยไม่มากก็น้อยล่ะมั้ง!”

แต่ว่า ในใจเขารู้ดีอย่างมาก ในเมื่อหลู่ซีซานถามขนาดนี้ เกรงว่าคงรู้ชัดถึงวัตถุประสงค์ของปลาครอบจักรวาลหยินหยาง เชื่อว่าเธอรู้คงมากกว่าที่ตนเองรู้

“ไม่รู้จะบอกว่านายโชคดี หรือควรบอกว่านายโชคร้าย”

ซึ่งในเวลานี้เอง เสียงหยาบคายนั้นของข่งเทียนหยินก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “การแข่งชิงสิทธิ์ในครั้งนี้ปล่อยให้สำนักซิงเฉินรับผิดชอบพอดี ถ้าสามารถคว้าที่หนึ่งมาครองได้ จะได้รางวัลเป็นการใช้ปลาครอบจักรวาลหยินหยางหนึ่งวัน”

“ประเด็นสำคัญคือ การแข่งชิงสิทธิ์ครั้งนี้ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น คนป่วยกระเสาะกระแสะอย่างนายนี้ ไม่ต้องพูดถึงที่หนึ่ง ฉันเดาว่าห้าอันดับแรกยังยากเลย”

ระหว่างที่พูด เขาเข้ามาสองสามก้าวนำอุปกรณ์ชาดินเผาชุดนั้นวางลง ถึงหย่อนก้นลงนั่งข้างหลู่ซีซาน

ในใจเย่เทียนตะลึงทันใด ดวงตาดำมืดที่มองทางข่งเทียนหยินหรี่ขึ้นมาเล็กน้อย นัยน์ตาเต็มไปด้วยความระวังอันเข้มข้น

เขาไม่เคยพูดถึงสภาพร่างกายของตนเองกับคนอื่นมาก่อน ในที่นี้นอกจากเจี่ยซือหวี่แล้ว น่าจะไม่มีใครรู้ชัดถึงจะถูก แต่ข่งเทียนหยินคนนี้พอพูดก็เปิดเผยความผิดปกติของตนเองออกมา เห็นได้ว่าเจ้าคนนี้ไม่ใช่พวกธรรมดาอะไรเหมือนกัน

ชั่วขณะนั้นหลู่ซีซานขมวดคิ้วขึ้นมา “คุณอาข่ง คุณเข้าใจอะไรผิดแล้วหรือเปล่าคะ? หนูดูเย่เทียนก็ไม่เหมือนท่าทางมีปัญหาอะไร!”

“หนูหลู่ หนูพูดแบบนี้ฉันไม่ชอบฟังนะ! หลายปีมานี้ หนูเห็นฉันเข้าใจอะไรผิดตั้งแต่เมื่อไร?”

ข่งเทียนหยินเบ้ปาก สายตาที่ค่อนข้างขุ่นมัวระดับหนึ่งคู่นั้นตกอยู่บนตัวของเย่เทียน “เจ้าหนุ่ม สภาพร่างกายของนายตอนนี้ ถ้านายปล่อยไปไม่สนใจ ฉันรับรองว่าไม่เกินครึ่งเดือน นายต้องลงไปดื่มน้ำชากับยมบาลแน่!”

“แน่นอน นี่ยังอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ใช่พลังภายใน ถ้านายกล้าใช้พลังภายใน นั่นเพียงแต่จะทำให้นายตายเร็วกว่าเดิม นายสภาพนี้ยังอยากยืมปลาครอบจักรวาลหยินหยาง ฉันว่านายกำลังพูดเพ้อเจ้อดีๆ นี่เอง!”

ระหว่างพูดจา ข่งเทียนหยินเผยความรู้สึกเหยียดหยามอันเข้มข้นออกแบบไม่ปิดซ่อน

หลู่ซีซานได้ยินแล้ว อดส่งเสียงร้องตกใจไม่ได้ บนใบหน้างดงามเต็มไปด้วยความกังวล “ร้ายแรงขนาดนี้? เย่เทียน ร่างกายนายสรุปว่าเกิดปัญหาอะไรแล้ว?”

เย่เทียนไม่อยากให้หลู่ซีซานเป็นห่วงเกินไป จึงถลึงตาใส่ข่งเทียนหยินอย่างแรง รีบพูดอธิบาย “ฉันไม่ได้เป็นอะไร เธออย่าฟังเขาพูดเหลวไหลมาก”

“หนูหลู่ หนูรู้ความสามารถของฉัน ฉันไม่มีความจำเป็นต้องหลอกหนูเลยสักนิด”

ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ข่งเทียนหยินจึงเพิกเฉยต่อสายตาแจ้งเตือนของเย่เทียนโดยสิ้นเชิง พูดไปตามตรง “เจ้าหนุ่ม ถ้าฉันพูดไม่ผิด น่าจะมีใครทิ้งพลังงานส่วนหนึ่งไว้ในร่างกายนาย ผ่อนคลายพลังงานสองส่วนภายในร่างกายนายไว้ชั่วคราวสินะ?”

“ถึงแม้วิธีนี้จะรักษาชีวิตของนายไว้ได้ชั่วคราว แต่พลังงานของอีกฝ่ายไม่ช้าหรือเร็วคงต้องใช้หมดไปสักวัน ถึงตอนนั้นพลังงานสองส่วนในร่างกายนายจะขัดแย้งกันขึ้นมา นายคงต้องร่างระเบิดจนตาย!”

ดวงตาของหลู่ซีซานปรากฏละอองหมอกออกมา สายตาที่มองทางเย่เทียนเต็มไปด้วยความเป็นห่วงสุดๆ “เย่เทียน คุณอาข่งพูดมาคือความจริงเหรอ?”

“ฉันยอมรับว่าที่เขาพูดมาไม่มีผิด ร่างกายของฉันเกิดปัญหาอยู่จริง มาทางนี้กะทันหันเพื่ออยากยืมปลาครอบจักรวาลหยินหยางมารักษาร่างกาย”

เย่เทียนตกใจ เขายังนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าข่งเทียนหยินที่หน้าตาอัปลักษณ์จะมีความสามารถนี้ ไม่นานเขาดูดีใจบ้าคลั่งขึ้นมา ขอเพียงพอจะใช้พลังภายในได้ ต่อให้เขาคว้าที่หนึ่งของการแข่งชิงสิทธิ์มาครองไม่ได้ แต่เชื่อว่าถ้าได้เข้าไปในห้าอันดับแรก รอเข้าโลกบู๊แล้ว ก็ยังมีโอกาสใช้ปลาครอบจักรวาลหยินหยางไม่ใช่เหรอ?

แต่ไม่รอมุมปากเย่เทียนแย้มรอยยิ้มถึงที่สุด ข้างหูกลับมีเสียงของข่งเทียนหยินลอยมาอีก

“ถึงแม้หนูหลู่จะขอร้องให้นาย แต่ฉันคนนี้แต่ไหนแต่ไรไม่ทำการค้าที่เสียเปรียบ ถ้านายอยากให้ฉันช่วยนาย งั้นนายต้องมาดื่มเหล้าเป็นเพื่อนฉันก่อนสักยก ขอแค่นายดื่มชนะฉันได้ งั้นก็จะช่วยนาย! ถ้านายดื่มไม่ชนะฉัน งั้นก็เอาเงินบนตัวนายทิ้งไว้ทั้งหมด เป็นอย่างไรบ้าง? นายกล้าหรือไม่กล้าล่ะ?”

เดิมทีเย่เทียนแทบไม่ต้องพิจารณา ตอบตกลงไปโดยตรง “ดื่มก็ดื่ม ผมกลัวคุณที่ไหน!”

แม้ไม่พูดถึงความสามารถในการดื่มเหล้าปัญหานี้ เอาแค่เรื่องที่เขาไม่มีทางทำอะไรได้ต่อสภาพร่างกายตนเองได้ เขาก็ล้วนจะเลือกรับปากข่งเทียนหยิน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อย่างน้อยก็ยังมีความหวังริบหรี่

“นายรอก่อน!”

ข่งเทียนหยินวิ่งไปด้านในโรงเตี๊ยมเสียงดังอึกทึก ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าต้องไปเอาเหล้ามา

“เย่เทียน คุณอาข่งเขาคนนั้นถึงละโมบโลภมาก แต่ฝีมือการแพทย์ของเขาชั้นเยี่ยมแน่นอน อย่าว่าแต่เมืองเถาหยวนของพวกฉันเลย ต่อให้อยู่ด้านในโลกบู๊ยังสามารถขึ้นเป็นอันดับต้นๆ มีเขาช่วยนาย นายจะต้องไม่เป็นอะไร”

มองเห็นว่าเรื่องราวเปลี่ยนทิศทางนิดหน่อย หลู่ซีซานจึงแอบโล่งอกทีหนึ่ง มีความมั่นใจต่อข่งเทียนหยินมากอย่างชัดเจน

ช่วงเวลาพริบตาเดียว ข่งเทียนหยินก็ยกขวดแก้วใสขวดหนึ่งวิ่งกลับมา ด้านในใส่ของที่เหมือนน้ำหมึกดำสนิทเอาไว้ วางกระแทกเสียงดังปึงด้านหน้าของเย่เทียน “นายดื่มอันนี้......”