ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 863

“มาแล้ว เหล้าปีศาจมาแล้ว!”

ไม่นานหลังจากนั้น หลู่ซีซันและ โข่งจื่อโถงก็วิ่งกลับมาพร้อมกับซีอิ๊ว

ใบหน้าของ โข่งจื่อโถงยังดูมึนงงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้เขาหลับมาก่อน แต่ถูกหลู่ซีซันบังคับให้ตื่น

“เปิดออกให้หมดเพื่อดูว่าขวดไหนเป็นเหล้าปีศาจ ให้ไอ้หนูดื่มเข้าไปก็ไม่เป็นไรแล้ว”

เมื่อเห็นว่าในที่สุดทั้งสองสาวก็กลับมา ข่งเทียนหยินก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกได้ทันที ถ้านานกว่านี้ เขากังวลจริงๆ ว่าเย่เทียนจะถูกดูดหมด

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็แอบคิดในใจว่า ถ้าเย่เทียนตื่นขึ้นมา เขาจะต้องรู้ว่าเย่เทียนฝึกหัดแบบไหนกัน

เมื่อได้ยิน หลู่ซีซันก็รีบเปิดซีอิ๊วสองขวด และหลังจากพิจารณาแล้วว่าขวดใดเป็นเหล้าปีศาจ เธอก็เทใส่ปากของเย่เทียนทั้งหมด

มองไปที่เหล้าปีศาจที่ลดน้อยลงไปเรื่อยๆ ข่งเทียนหยินรู้สึกเจ็บปวดในใจ นี่เป็น เหล้าปีศาจเดียวที่เขาเหลือไว้ ตอนแรกเขาคิดไว้ว่าจะให้ถึงวันเกิด โข่งจื่อโถงเพื่อเป็นของขวัญให้เธอแต่นี่คงทำล้มเหลวไปแล้ว!

“โอเค เร็วที่สุดจะตื่นภายในไม่กี่ชั่วโมงนี้ ช้าสุดก็วันหนึ่ง”

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าขวดเเหล้าปีศาจเข้าไปในท้องของเย่เทียนจนหมด ข่งเทียนหยินก็ถอนหายใจอีกครั้ง ส่ายหัวแล้วพูดว่า "แต่แค่ว่า..."

หลู่ซีซันที่เพิ่งผ่อนคลายเล็กน้อยก็ทำให้เครียดขึ้นอีกครั้งและรีบถามว่า "แต่อะไรนะคะ คุณลุงโข่งพูดเร็วเข้า!"

“ก็เป็นปัญหาที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้”

ข่งเทียนหยิน ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “เมื่อกี้ฉันได้ระงับความขัดแย้งระหว่างพลังทั้งสองในร่างกายของเขา ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีเหล้าปีศาจกำลังบรรเทา แต่ถ้าเสียพลังงานไปมากกว่านั้น ความขัดแย้งระหว่างพลังทั้งสองในร่างกายของเขา จะยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก และเมื่อถึงเวลานั้นก็จะไร้ประโยชน์จริงๆ"

"นี้……"

รูม่านตาของหลู่ซีซันหดตัวเล็กน้อย และใบหน้าที่สวยงามของเธอก็แสดงท่าทางที่ซับซ้อน “คุณลุงโข่งไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ เหรอคะ?”

ตอนจินไห่เซวียนพาเย่เทียนไปที่จวี่เต๋อโหลว ตอนนั้นข่งเทียนหยินก็วิเคราะห์ไปแล้วครั้งหนึ่ง และพูดคุยถึงปัญหาอาการบาดเจ็บของ เย่เทียน ยังไม่พูดถึงว่าใครเหนือกว่าใคร ถ้าการต่อสู้เป็นเวลานาน ผู้แพ้ต้องเป็น เย่เทียน!

แล้วในตอนนี้ อาการของเย่เทียนพิสูจน์ได้อย่างไม่ต้องสงสัยว่าการคาดเดาของ ข่งเทียนหยินไม่ผิด เธอกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของเย่เทียน เมื่อกี้เธอพึ่งจะผ่อนคลายลงเล็กน้อย เธอจะคิดหาวิธีอื่นเพื่อช่วยเย่เทียนให้ได้ก็ไม่แปลก

อย่างไรก็ตาม เธอทำไม่ได้ที่จะมองดูเย่เทียนตายไปแบบนี้สิ?

ข่งเทียนหยินส่ายหัวเล็กน้อย "ไม่มี"

หากมีทางเลือกอื่น ทำไมเขาถึงต้องขมวดคิ้วและเครียดเช่นนี้ล่ะ?

เป็นเรื่องน่าเศร้าจริงๆ ที่สถานการณ์ของเย่เทียนนั้นไม่ได้ดี วิธีเดียวที่จะสร้างสมดุลระหว่างพลังทั้งสองในร่างกายของเขาคือการคว้าแชมป์รอบคัดเลือก ชนะได้ปลาครอบจักรวาลหยินหยาง

“เอ๊ะ?!”

หลู่ซีซันกัดริมฝีปากสีแดงของเธอโดยไม่รู้ตัว หันไปมองเย่เทียนด้วยรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ จากนั้นค่อยๆ เอื้อมมือไปลูบแก้มที่แน่วแน่ของเขาอย่างอ่อนโยน

หลังจากนั้นไม่นาน เธอถอนหายใจลึกๆ ลุกขึ้นยืนทันที และตะโกนบอกข่งเทียนหยิน: "คุณลุงโข่งโปรดดูแล เย่เทียนให้หน่อยนะคะ หนูจะให้เขาใช้ ปลาครอบจักรวาลหยินหยางได้แน่นอน!"

คำพูดของ หลู่ซีซันนั้นหนักแน่นจนคนทั้งสามที่อยู่ด้วยอดไม่ได้ที่จะสั่นเทา ทำไมพวกเขาจะไม่รู้ว่าเธอจะเอาตัวเองไปเสี่ยงล่ะ?

“ไอ้หนูไม่ต้องกังวลไป! ฉันไม่สามารถรับประกันอย่างอื่นได้ แต่สัปดาห์นี้เขาจะหายดีแน่นอน!”

ข่งเทียนหยิน สัญญาออกจากปาก ตอนแรกเขาไม่ต้องการที่จะพูด แต่ถ้าเขาไม่พูด เย่เทียนจะต้องตายอย่างแน่นอน!

จินไห่เซวียนอดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความประหลาดใจ เขาไม่สามารถเดาได้ว่าความเศร้าบนใบหน้าของหลู่ซีซันก่อนหน้านี้เป็นเพราะอะไร พูดอย่างตกใจ "คุณลุงโข่งตามที่ท่านพูดนั้นหมายความว่าคุณหนูหลู่จะใช้ชีวิตที่เหลือแลกกับความปลอดภัยของเย่เทียน?”

"นี่ก็ไม่แน่!"

ข่งเทียนหยินส่ายหัวอีกครั้ง "นายว่าถ้ากัวหมิงเลี่ยงรู้ว่า ปลาครอบจักรวาลหยินหยางคือให้สำหรับเย่เทียน นายคิดว่าเขาจะเต็มใจให้หรือไม่? ฉันเดาหนูหลู่จะต้องเสียอะไรให้อีกแน่นอน!"

จินไห่เซวียนที่ชอบแกล้งกวนคนอื่น อดใจสั่นไม่ได้ เขาไม่คิดว่าจะมีความรักที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้มีอยู่บนโลกนี้ เขาจึงอดถอนหายใจไม่ได้: “เมื่อก่อนผมเคยได้ยินผู้คนพูดว่าเป็นผู้ชายที่หลงใหลไปเอง เป็นผู้ชายที่หลงใหลไปเอง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าผู้หญิงที่หลงใหลไปเองก็ไม่น้อยเช่นกัน!"

แต่ในวินาทีถัดมา เขานึกถึงคำถามสำคัญว่า “ถ้าน้องเย่ตื่นขึ้นและรู้ เขาคงไม่เห็นด้วยกับคุณหนูหลู่ที่ทำเช่นนี้หรอกครับ?”

“นายทำให้ฉันนึกถึงเรื่องนี้”

ข่งเทียนหยินเตือนทันที: “นายหุบปากไว้ให้ดีที่สุด มิฉะนั้น เชื่อหรือไม่ ฉันสามารถทำขานายหักได้?”

จินไห่เซวียนตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นขาเขาก็สั้นเล็กน้อย เขาจะกล้าพูดได้ไงล่ะ？

อย่างไรก็ตาม เมื่อเย่เทียนตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้น เขาก็จะรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าร่างกายของเขาถูกกลวงไปหมด

เมื่อนึกถึงสถานการณ์ก่อนที่จะหมดสติ เขารู้สึกขมขื่นในใจ และเขาต้องการใช้ปลาครอบจักรวาลหยินหยางมากยิ่งขึ้น

ยังไม่รอที่จะได้คิดเยอะ ข่งเทียนหยินก็เดินเข้ามาจากประตู "ตื่นแล้วเหรอ? ฉันทำโจ๊กให้นาย เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าหนุ่มจิงเอามาให้นาย"

เย่เทียนรีบกลับมารู้สึกตัว และกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “เถ้าแก่โข่ง ท่านช่วยผมไว้เหรอครับ? ไม่ต้องกังวล ผมจะคืนบุญคุณนี้อย่างแน่นอน!”

เขาไม่พูดถึงยังดีกว่า แต่เมื่อพูดถึงท้องของข่งเทียนหยินเต็มไปด้วยความโกรธ และพูดอย่างโกรธเคือง: “คืน?นายเอาอะไรคืน? เพราะนาย ฉันต้องเสียเหล้าปีศาจไปสองขวด!”