ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 867

“เจ้าเด็กนี่ช่างทำให้เซอร์ไพรส์จริงๆ!”

อาสี่ที่โดยหมัดของเย่เทียนหลายหมัดไม่โกรธเลย แต่มองเย่เทียนด้วยความชื่นชมในดวงตาของเขา

“เซอร์ไพรส์ที่ใหญ่กว่ายังมาไม่ถึง!”

เย่เทียนหยุดพูดกับอาสี่ มุ่งไปที่อาสี่ราวสายฟ้า

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันไปมา เป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมาก

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะเจรจากันโดยปริยายและไม่ได้ใช้กำลังภายในใด ๆ พวกเขาเพียงแค่ใช้ความแข็งแกร่งทางกายภาพต่อสู้และทักษะการต่อสู้ที่ดีที่สุดและยอดเยี่ยมที่สุดของกันและกันก็ปะทะกัน!

ในเวลานี้ ผู้คนในคฤหาสน์ของตระกูลหลู่วิ่งออกมาในที่สุด เมื่อมองดูคนสองคนที่ต่อสู้กันไปมา แต่ละคนก็ตกตะลึง สติหายไปเป็นเวลานาน

“ไอ้หมอนี้ ทำไมแข็งแกร่งจัง?”

หลู่ลี่หาวจ้องไปที่ เย่เทียนด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง แม้ว่าเขาจะเคยเห็นการต่อสู้ระหว่าง เย่เทียนและ กัวหมิงเลี่ยงมาก่อน แต่การต่อสู้นั้นไม่น่าตื่นเต้นเท่าการต่อสู้ตรงหน้าเช่นนี้

อย่าพูดถึงเข้าลย หลู่ซูหางผู้รอบรู้ยังจ้องมองการต่อสู้ระหว่างทั้งสองอย่างจดจ่อ ดวงตาที่ขุ่นเล็กน้อยของเขากะพริบเป็นบางครั้ง เห็นได้ชัดว่าคิดอะไรบางอย่าง

บูม!

ไม่ว่าในกรณีใด ในกาต่อสู้นี้ ใบหน้าของคนสองคนได้สูญเสียความหมองคล้ำในตอนแรกไปนานแล้ว และทั้งคู่ตั้งใจขึ้นมาเป็นหลายเท่า

บูม!

ทั้งสองชกต่อยกันอย่างหนัก ยังดีที่เย่เทียนอาจมีแรงที่แข็งแกร่งกว่า ทำให้อาสี่ถอยหลังโดยไม่ตั้งใจ ในที่สุดก็ทำให้จังหวะการต่อสู้ช้าลง

โว้ว!

แม้ว่าจะเป็นเพียงการต่อสู้ระยะประชิดเพียงสิบนาที แต่ความรุนแรงของการต่อสู้ยังคงทำให้อาสี่หอบหายใจ และความขมขื่นปรากฏขึ้นในหัวใจของเขา

ที่ผ่านมานั้น เขาไม่จำเป็นต้องถอยเลยเมื่อเย่เทียนชกเข้ามา แต่หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดนี้ สมรรถภาพทางกายของเขาค่อนข้างจะคลาดเคลื่อนไปเล็กน้อย

ในทางกลับกัน เย่เทียนกลายเป็นผู้กล้าหาญมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามกาลเวลา เป็นไปได้ไหมว่าเขาแก่แล้วจริงๆ?ไม่แข็งแกร่งเท่าคนที่อายุน้อยกว่า?

ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ ความคิดมากมายผุดขึ้นในใจของอาสี่ แต่เขาเหลือบเห็น หลู่ซูหางและคนของตระกูลหลู่ อยู่ที่มุมของแสง เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ทันทีและตะโกนว่า "มาอีก! "

หลังพูดจบ จู่ๆ อาสี่ก็ยืนนิ่งและพุ่งออกราวกับระเบิดไปยังเย่เทียน

"มาก็มาสิ!"

เย่เทียนไม่กลัวเลยสักนิด การต่อสู้ที่ดุเดือดนี้ทำให้เลือดของเขาเดือดพล่าน เขาได้ระบายความคับข้องใจล่าสุดทั้งหมดของเขาออกหมด

เป็นเพราะเหตุนี้ เมื่อเห็นอาสี่ลุกขึ้นอีกครั้ง เย่เทียนไม่ได้ถอยกลับแต่ก้าวไปข้างหน้า และวิ่งพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

บูม!

อาสี่รีบยกแขนเพื่อสกัดกั้น เพียงรู้สึกชาที่แขนของเขา แอบแปลกในใจ คิดไม่ถึงความแข็งแกร่งของเย่เทียนจะแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย

เย่เทียนไม่สนใจว่าอาสี่กำลังคิดอะไรอยู่ เขาใช้ประโยชน์จากการเสียสมาธิสั้น ๆ ของเขา จึงเข้าไปใกล้เขา และเข่าที่แหลมคมก็กระแทกที่ท้องของอาสี่

อาสี่ดึงสติกลับอย่างรวดเร็ว และใช้แขนบังข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว เพื่อสกัดกั้นการตีเข่าอันทรงพลังของ เย่เทียน

แต่ เย่เทียนโจมตีผิดพลาดไม่หยุดแค่นั้น มือของเขากระแทกไปข้างหน้าและเขาก็เกี่ยวแขนของอาสี่บังคับให้อาสี่ก้มลงและในเวลาเดียวกันขาและเข่าของเขา เป็นเหมือนเม็ดฝนถึงอกของอาสี่

四ทำอะไรไม่ได้ เขาจึงรีบยกแขนขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตีที่หน้าอก แต่เขาไม่สามารถกำจัดสถานการณ์นี้ทันที

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์การต่อสู้ไม่เอื้ออำนวยต่ออาสี่ หลู่ลี่หาวซึ่งเฝ้าดูอยู่ข้างๆ เขาอยู่ในอาการกระสับกระส่าย เขาก้าวไปข้างหน้าต้องการที่จะช่วย

หลู่ลี่หาวตกตะลึงและพูดด้วยความสงสัย "ไม่ อาสี่ครับ นี่..."

เวลาอันสำคัญนี้ หลู่ซูหางก็ออกมาพูด "ทุกคนในตระกูลหลู่ฟังฉัน ตราบใดที่ชีวิตของเจ้าสี่ไม่ตกอยู่ในอันตราย ห้ามมีใครเข้าไปยุ่ง!"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา คนของตระกูลหลู่ก็รู้สึกสับสนไปหมด แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าต่อไป

อาสี่มองมาที่หลู่ซูหางและยิ้ม จากนั้นตาของเขาก็จ้องไปที่ เย่เทียนอีกครั้ง “ไอ้หนู ฉันยอมรับว่านายแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคาดไว้ แต่ถ้านายแข็งแกร่งได้แค่นี้ มันยังไม่เพียงพอ!”

สิ้นเสียง อาสี่ก็ระเบิดออกมาด้วยความตั้งใจที่จะฆ่าอย่างแรง จู่ๆ เท้าของเขาทิ้งรอยสามแฉกไว้บนพื้น พร้อมทั้งโฉบลงมาต่อหน้าเย่เทียน และพุ่งเข้าที่เย่เทียน ทุบเข้าหน้าอกของเย่เทียน

บูม!

เมื่อหลู่ซูหางออกมาพูด เย่เทียนก็ไม่ได้คิดที่จะต่อสู้ต่อไป เขาคิดไม่ถึงว่าอาสี่จะเริ่มใหม่อีกครั้งเมื่อเขาไม่สังเกต เขาก็ถูกอาสี่ต่อยเข้าที่หน้าอกของตน ทั้งคนถอยออกไปเป็นหลายก้าว

"ฮะ?!"

เย่เทียนรู้สึกเพียงว่าอวัยวะภายในของเขาดูเหมือนจะบิดเป็นลูกบอลความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขาขมวดคิ้วและลำคอของเขาช่างหวาน จนอดไม่ได้ที่จะคายเลือดออกมา

“นี่! นี่มันขี้โกงชัดๆ!”

จู่ ๆจินไห่เซวียนก็โกรธจัดขึ้นมา และเขาก็ก้าวไปหยุดอาสี่อย่างกะทันหัน

"อยากสู้นักใช่ไหม? สู้กับฉันสิ!"

แต่หลู่ลี่หาวจามไปอย่างรวดเร็วและหยุด จินไห่เซวียนไว้

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม อาสี่ไม่ให้ โอกาสเย่เทียนหายใจเลย