ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 883

พอเห็นทั้งสองฝ่ายกำลังสู้กันชุลมุน ผู้คนที่อยู่รอบๆ ก็รีบถอยหลังออกไปเปิดพื้นที่ให้พวกเขา เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องโดนลูกหลงไปด้วย

คนที่มาอยู่ตรงนี้ได้ส่วนมากก็ไม่ใช่คนทั่วไป ถึงสามคนที่มาทีหลังจะเสียเปรียบเรื่องจำนวน แต่การต่อสู้ในครั้งนี้กลับเป็นพวกเขาที่กำลังได้เปรียบ

รวมๆ แล้วเวลาที่พวกเขาสู้กันยังไม่ถึงหนึ่งนาที สวี่อานกับคนอื่นๆ ก็พากันล่าถอย ถ้าไม่ใช่เพราะพี่หวังยังยืนอยู่ข้างหลัง เกรงว่าพวกเขาคงยับเยินไปนานแล้ว

นี่มันก็เป็นเรื่องปกติ พวกสวี่อานเพิ่งรู้จักกันไม่นาน จึงไม่เข้าขากันเลย ทุกคนต่างสู้ของใครของมัน

พี่หวังขมวดคิ้วอย่างแรง สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจนต้องก้าวมาข้างหน้าเตรียมที่จะออกโรงตนเองแล้ว

ถึงทั้งสองฝ่ายจะสู้กันแค่ไม่นาน แต่เขาก็มองออกแล้ว ชายหัวล้านที่เป็นหัวหน้านั้นอยู่ในระดับเหลืองตอนปลาย ส่วนอีกสองคนที่เหลือก็อยู่ในระดับเหลืองตอนกลาง แล้วจะไปเป็นคู่ต่อสู้ของระดับดำตอนต้นอย่างเขาได้ยังไง?

ตุบตุบ!

พี่หวังที่ก้าวออกมายังไม่ทันได้ลงมือ สวี่อานที่อยู่ข้างหน้าก็ถูกชายหัวล้านชกจนถอยหลังไปหลายก้าว และกระแทกเข้ามาที่หน้าอกของเขาพอดี

「พวกนายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกนั้น หลบไปก่อน」

พี่หวังรับสวี่อานไว้อย่างสบายๆ สายตาจ้องตรงไปยังชายหัวล้าน “ถ้าแกยอมส่งตัวผู้หญิงคนนั้นออกมา พวกเราจะยอมปล่อยแกไปสักครั้ง!”

ชายหัวล้านที่เอาชนะสวี่อานได้ง่ายๆ ไม่ได้เห็นหัวพี่หวังแม้แต่น้อย ได้แต่กัดฟันแล้วมองไปยังสาวสวยที่อยู่ข้างหลังพี่หวัง

พี่หวังที่มองออกว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งแค่ไหนจะยอมส่งคนออกไปง่ายๆ ได้ยังไง จึงได้พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “อยากชิงคนไปจากมือฉัน? ลำพังแค่พวกแกมันยังไม่พอหรอก!”

ทันทีที่สิ้นเสียง พี่หวังก็ได้หายไปจากจุดที่ยืน หลังจากที่เกิดเสียง ‘ตุบ’ ดังขึ้นสามครั้งถึงปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง

หลังมองไปทางพวกชายหัวล้านที่เมื่อกี้ยังทำตัวได้ใจอยู่ ก็กำลังกระเด็นออกไปพร้อมกับส่งเสียงครวญคราง จากนั้นก็กระแทกลงพื้นอย่างแรง

“ว้าว! พี่หวังก็คือพี่หวัง เจ๋งโว๊ย!”

“พี่หวังโครตเก่ง! พี่หวังโครตเท่ห์!”

“อยู่กับพี่หวังนี่คิดไม่ผิดจริงๆ เก่งเป็นบ้าเลย!”

ภาพที่เกิดขึ้นทำให้พวกสวี่อานที่เพิ่งพลาดท่าให้พวกชายหัวล้านถึงกับตะโกนโห่ร้องออกมา สายตาที่มองไปยังพี่หวังก็บ้าคลั่งไม่ต่างอะไรกับพวกแฟนคลับที่บ้าดาราเลย

“นี่มันเป็นแค่การสั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ถ้าพวกแกยังกล้ามายุ่งวุ่นวายกับสาวสวยคนนี้อีก ฉันรับรองได้เลยว่าจะหักขาของพวกแกทิ้งอย่างแน่นอน!”

ยังไงวันนี้ก็เป็นวันแรกของรอบคัดเลือก บวกกับไม่รู้ว่าพวกชายหัวล้านมาจากไหน พี่หวังก็ไม่กล้าทำอะไรที่มันมากเกินไป

ซิ่ว!

แต่ทว่า ชายหัวล้านที่พยุงกันลุกขึ้นไม่ได้สนใจคำพูดของพี่หวังเลย เขาได้หยิบปืนส่งสัญญาณออกมาจากอกอย่างรวดเร็ว ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ยิงมันขึ้นฟ้า

ตูม!

เสียงดังกึกก้องดังขึ้น พร้อมกับพลุที่ระเบิดเป็นรูปแมงมุมอยู่บนฟ้า

“เชี่ย! แบบนี้ก็ได้ด้วย?!”

เย่เทียนมองจนตาค้าง ต่อให้ใช้หัวแม่โป้งคิดก็ยังรู้ว่าชายหัวล้านน่าจะเรียกคนมาช่วยแล้ว!

“อยากตายสินะ!”

ตามคาด พี่หวังโมโหอย่างถึงที่สุด ขยับปลายเท้า แล้วพุ่งเข้าใส่ชายหัวล้านอย่างรวดเร็ว กระชากชายหัวล้านเข้ามาแล้วกดชายหัวล้านลงพื้นอย่างแรง

พี่หวังลงมือด้วยความโมโห จึงใช้แรงทั้งหมดอยู่แล้ว คนที่อยู่ระดับต่ำกว่าไม่มีทางมองการกระทำของพี่หวังออกอยู่แล้ว รู้สึกแค่ว่าตาลาย รู้ตัวอีกทีก็เห็นพี่หวังได้จัดการชายหัวล้านไปแล้ว

“แกคิดว่าเรียกพวกมาแล้วฉันจะกลัวรึไง?”

นั่นจึงทำให้พี่หวังต้องขมวดคิ้ว แล้วรีบหันไปถามสวี่อานว่า “คนสวยล่ะ?”

“เธอก็อยู่ที่….”

สวี่อานยกมือขึ้นมาชี้ไปทางที่สาวสวยยืนอยู่ตามสัญชาตญาณ จากนั้นก็ช็อกไปทันที

ชายหัวล้านที่ถูกเล่นงานจนเลือดกลบปากก็ได้พูดเยาะเย้ยขึ้นมาว่า “ไอ้หน้าโง่ นี่ยังมองไม่ออกกันรึไง? พวกแกถูกนังสารเลวนั่นหลอกให้เป็นไม้กันหมาแล้ว!”

“แม่งเอ๊ย นี่แกยังกล้าด่าฉันอีก? ยังคันเนื้อคันตัวอยู่ใช่มั้ย?”

เดิมทีพี่หวังที่เพิ่งรู้ตัวก็หงุดหงิดพออยู่แล้ว ตอนนี้พอเห็นชายหัวล้านยังกล้าเยาะเย้ยตนอีกก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้า ก้าวมาข้างหน้าแล้วอยากลงไม้ลงมืออีกครั้ง

“เจ้าสำนักพิษมาถึงแล้ว!”

ทันใดนั้นเอง น้ำเสียงที่สูงส่งก็ดังขึ้นกลางฝูงชน

ทุกคนต่างพากันหันไปมอง แล้วได้เห็นเกี้ยวไม้ไผ่ที่หลังหนึ่งที่ถูกคนแปดคนแบกเข้ามา บนเกี้ยวมีชายชราอายุราวๆ ห้าสิบกว่าที่ไว้เคลาแพะคนหนึ่งนั่งอยู่

นั่นก็ทำให้เย่เทียนอึ้งไปพักใหญ่ ตอนนั้นมันยุคสมัยไหนแล้ว แต่กลับยังมีการเปิดตัวด้วยวิธีแบบนี้อีก เจ้าสำนักพิษคนนี้นี่ช่างเวอร์วังจริงๆ!

อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของพวกเจ้าสำนักพิษ มันก็ทำให้คนที่อยู่ในระยะสามเมตรพากันถอยออกอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าจะติดโรคระบาดยังไงอย่างนั้น

นี่มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เจ้าสำนักพิษเป็นคนที่ก่อตั้งสำนักพิษขึ้นมา ถึงการวางตัวจะดูสูงส่งไปบ้าง แต่ด้วยความสามารถด้านพิษที่สูงส่งนั้น มันก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปหาเรื่องเข้าอย่างพล่อยๆ

“บัดซบ! แม้แต่คนของสำนักพิษยังกล้าทำร้าย แกคงมีชีวิตจนเบื่อแล้วสินะ?”

พอเห็นพวกชายหัวล้านที่สะบักสะบอมชายที่น่ากลัวที่ยืนอยู่ข้างเกี้ยวได้กระโดดออกมา…..