ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 911

เพิ่งเดินออกจากสำนักเหลียนหัว ก็เป็นไปตามที่จอห์นนี่คาดไว้ จีเสว่ได้มายืนรออยู่ข้างหน้าแล้ว

“คุณจอห์นนี่ คุณมีแผนฆ่าเย่เทียนแก้แค้นแทนพี่เสี่ยวเฟิงอยู่แล้วจริงหรือ？” จีเสว่เอ๋อถาม

“แท้จริงแล้วผมก็ได้เตียมแผนสองไว้อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าค่าใช้จ่ายคงจะสูงมาก ไม่ทราบว่าคุณเสว่เอ๋อจะสามารถรับได้ไหม”จอห์นนี่พูดด้วยรอยยิ้มอย่างสุภาพ

“ดิฉันรับได้ค่ะ ขอเพียงแต่ฆ่าเย่เทียนได้ ไม่ว่าจะต้องใช้จ่ายสูงค่าแค่ไหนดิฉันก็รับได้！”จีเสว่พูดอย่างเด็ดเดี่ยว

จอห์นนี่ผงกหัวเล็กน้อย รอยยิ้มที่มุมปากดูพอใจมากยิ่งขึ้น........

ม่านมืดของค่ำคืนปกคลุมเข้ามา ภายในห้องๆ หนึ่งของหมู่บ้านตระกูลหลู่

เย่เทียนนั่งขัดสมาธิอยู่ ข้างหน้าของเขานั้น ที่เห็นวางอยู่ก็คือปลาครอบจักรวาลหยินหยาง ด้วยว่าเรื่องมันเกี่ยวข้องไปถึงความเป็นความตาย เย่เทียนจึงจำเป็นต้องรีบคิดหาทางแก้ไข

เริ่มจากการพินิจดูไปหนึ่งเที่ยว เย่เทียนจึงได้รวบรวมสมาธิ หลับตาลง พาจิตหลุดออกจากความคิดอื่น ๆ แล้วเริ่มฝึกตามที่เขียนอยู่ในตำรา สงบนิ่งในภวังค์ที่จุดตานเถียน

เรื่อย ๆ เรียง ๆ ไป เย่เทียนเริ่มรู้สึกมีกระแสอุ่นเกิดขึ้นในส่วนลึกของจุดตานเถียน จากการเกิดของกระแสอุ่นนี้ เย่เทียนให้รู้สึกถึงความโปร่งสบายไปทั่วร่าง เหมือนกับกาลแห่งฤดูใบไม้ผลิมาถึง สรรพสิ่งมีชีวิตฟื้นตื่นขึ้น พาหรรษารื่นรมณ์

มาถึงในขณะนี้ เย่เทียนก็รู้ได้ว่ากระแสอุ่นนี้น่าจะมาจากปลาครอบจักรวาลหยินหยางเป็นแน่

ยังไม่ทันให้เย่เทียนคิดมากไปกว่านี้ ฤทธิ์ยาที่แต่เดิมขวางกั้นระหว่างพลังปราณในตัวกับพลังประหลาดเริ่มมีอาการเหมือนกำลังแตกสลาย เย่เทียนตั้งสติแน่นิ่ง ค่อย ๆ รอการสูญสลายของฤทธิ์ยา

แต่แล้วในขณะที่ฤทธิ์ยาเพิ่งจะสลายไปเพียงนิดเดียว เกิดเป็นช่องว่างตรงส่วนขวางกั้นระหว่างพลังทั้งสอง ทำให้เกิดเริ่มปะทะกันอย่างดุดัน ในร่างกายของเย่เทียนจึงปั่นป่วนขึ้นในฉับพลัน

“โอ๊ยย...”ทันทีนั้น ความเจ็บปวดอย่างบ้าคลั่งส่งผ่านมาทางร่างกาย เย่เทียนแผดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดกลั้น

แทบจะเป็นในนาทีเดียวกันนั้น เสื้อผ้าของเย่เทียนชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ เส้นเอ็นเขียวปูดขึ้นมาทั้งตัว เหมือนจะระเบิดแตกออกมาจากร่าง

ในช่วงวิกฤตนี้ เย่เทียนไม่กล้าปล่อยตัวหย่อนยาน กัดฟันแน่น ฝืนระงับอาการวิงเวียนที่ส่งผ่านออกจากสมองเป็นระลอก

ตัดใจออกจากความเจ็บปวดเป็นระลอกที่ส่งมาจากร่างกาย รีบเร่งผลักดันกระแสพลังอุ่นของปลาครอบจักรวาลหยินหยาง

ในช่วงเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด พลังที่เกิดจากการฝึกปลาครอบจักรวาลหยินหยางกระจายตัวออก กระแสพลังอุ่นแยกเป็นสองสาย ต่างเข้าผนึกรวมกับพลังปราณแท้ในตัว กับพลังประหลาด

อาจด้วยสาเหตุจากปลาครอบจักรวาลหยินหยาง การปะทะกันของกระแสพลังทั้งสองก็อ่อนตัวลงบ้าง และความเจ็บปวดของเย่เทียนก็ลดลงไปบ้าง ในเวลานั้นเอง เย่เทียนก็ได้พบว่า เสื้อผ้าชุดสีขาวสะอาดใสของเขานั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อปนกับเลือดกลายเป็นเสื้อผ้าชุ่มเลือดไปทั้งชุด！

ทว่า เพิ่งได้ผ่อนคลายลงมาหน่อย เพียงชั่ววินาทีต่อมา สีหน้าเย่เทียนเปลี่ยนแปลงไปอย่างรุนแรง ด้วยว่าฤทธิ์ยาได้สูญสลายไปหมดเกลี้ยงในชั่วเวลานั้น

บรึม！

ความขัดแย้งเหมือนน้ำกับไฟ หลังจากฤทธิ์ยาสูญสลายหมด กระแสพลังสองกระแสในร่างกายปะทะกันอย่างดุดัน อานุภาพของการทำลายพุ่งกระจายออกจากภายในร่างกายของเย่เทียน เสื้อผ้าที่ใส่อยู่จึงเป็นปราการด่านแรกที่ถูกกระแสพลังนี้ฉีกกระจุย เผยเห็นถึงความล่ำกำยำของร่างกายท่อนบน

เย่เทียนไหนเลยจะลังเลอีก เร่งผลักดันกระแสอุ่นที่เกิดจากปลาครอบจักรวาลหยินหยาง พอกระแสอุ่นนี้รวมตัวเข้ามา พลังประหลาดกับพลังปราณจริงก็เริ่มผสมผสานเข้ากันอย่างต่อเนื่อง

ผ่านไปพร้อมกับเวลา เรียง ๆ เรื่อย ๆ กระแสพลังทั้งสองถึงแม้ยังไม่หยุดปะทะกัน แต่ก็ไม่ได้มีความดุดันเหมือนตอนเริ่มต้น เย่เทียนยิ้มออกมาได้บนสีหน้า จัดการรวบรวมพลังที่ได้รับการผสมผสานใหม่จากปลาครอบจักรวาลหยินหยางเข้าไว้ในจุดตานเถียน

บรึม！

พอเมื่อพลังรวมใหม่นี้เข้าสู่จุดตานเถียน ฉับพลันนั้น เย่เทียนให้รู้สึกปวดที่ท้องน้อยขึ้นมาอย่างรุนแรง ถึงกับเซล้มลงกับพื้น ถึงขนาดเกือบจะเป็นลมสลบไป

สิบห้านาทีให้หลัง กระแสลี้ลับแห่งฟ้าดินรอบข้างเกิดควบแน่นเข้า พุ่งตรงเข้าใส่ร่างของเย่เทียนอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นค่อย ๆ ผ่อนช้าลง จนสุดท้ายทุกอย่างกลับสู่ความสงบ

เย่เทียนค่อย ๆ ลืมตาขึ้น แสงเงาใสทอประกายออกจากแววตาแวบแล้วหายไป บุคลิกดูผ่อนคลายกลายเปลี่ยนไปสุด ๆ ดูเรียบสง่าหลุดโลกไปเป็นอย่างมาก

ก้าวทะลุแล้ว！

ที่สุดก็ก้าวทะลุไปถึงสุดแดนผู้แข็งแกร่งระดับฟ้า！

จิตใจเย่เทียนในขณะนี้โปร่งโล่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เขาสามารถรู้สึกได้กับความก้าวกระโดดของร่างกายและพละกำลัง มันไม่ใช่เพียงส่วนสองส่วน แต่มันเป็นการเพิ่มขึ้นนับส่วนกันเป็นเท่าทวี！

เย่เทียนไม่ได้หยุดการฝึก แต่ยังคงนั่งในท่าขัดสมาธิ ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง เย่เทียนจึงได้ลุกขึ้น ค่อย ๆ ปล่อยให้รอยยิ้มที่มุมปากเลือนหายไป

มองไปที่เสื้อที่ฉีกขาด เย่เทียนยิ้มแห้ง ๆ กำลังคิดจะเก็บกวาด แต่ความเหนื่อยล้าผุดขึ้นมาในสมอง

“ช่างเถอะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยทำเถอะ”ความคิดผ่านเข้ามาในสมองแล้วก็ผ่านไป เย่เทียนก็ได้พาตัวลงไปนอนบนเตียงแล้ว หลับไปกับรอยยิ้มที่หลงเหลือตรงมุมปาก

……

เช้าวันรุ่งขึ้น เย่เทียนเพิ่งจะตื่นมา ยังไม่ทันได้ลุกขึ้น ประตูห้องได้ถูกผลักเปิดออก จินไห่เซวียนก็ถลันเข้ามาอย่างเร่งรีบ พูดเสียงกระหืดกระหอบว่า “พี่เย่ ช่วยด้วย！”

“อะไรกันนั่น？เกิดอะไรขึ้น？หรือจะว่าโฉวฝันเฟยขืนบุกบ้านตระกูลหลู่？”เย่เทียนถึงกับสะดุ้ง รีบถามไป

“ไม่ใช่อ่ะ พี่เย่ เทพธิดาเตี๋ยอู่คนนั้นไปหาพี่ที่โรงแรม แต่ว่าพี่ไม่อยู่ ฉัน ฉันถูกหล่อนล็อกตัวไว้ หล่อนรู้ความสัมพันธ์ของฉันกับพี่ดี บังคับให้ฉันพาหล่อนมา ถ้าพี่ไม่ไปพบหล่อนละก้อ หล่อน หล่อนก็จะ....”จินไห่เซวียนพูดตะกุกตะกักและยังไม่พูดต่อ.........