ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 929

บนสังเวียน ฝันผงค่อยๆ ร่วงหล่น เผยให้เห็นร่างของทั้งคู่อย่างช้าๆ สภาพของทั้งสองต่างดูค่อนข้างจักรพรรดิ เสื้อผ้าท่อนบนของเย่เทียนถูกระเบิดจนขาดลุ่ย เผยให้เห็นผิวสีแทนบนตัวเขา

ส่วนจีเสว่ก็ไม่ได้ดีกว่ากันไปไหน สองมือไขว้อยู่ที่หน้าอก ถึงเสื้อผ้าท่อนบนจะไม่ขาด แต่ถ้าสังเกตดีๆ ก็จะพบว่ามือทั้งสองข้างของเธอกำลังแอบสั่นเบาๆ แสดงว่าถูกลูกหลงกระแทกเข้าไปไม่เบาเลย

“หึ!” เย่เทียนทำเสียงฮึดฮัด ดึงเสื้อที่ขาดลุ่ยบนตัวออก แล้วโยนออกไปข้างๆ ดวงตาสีดำจับจ้องไปยังจีเสว่ที่อยู่ตรงหน้าอย่างเย็นชา แล้วก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่

ระหว่างที่เย่เทียนเดินใกล้เข้ามา ด้านหลังขอเขาก็เหมือนปรากฏร่างของเทพแห่งสงครามผู้ไร้พ่ายออกมา พร้อมกับแรงกดดันอันมหาศาลที่พุ่งไปทางจีเสว่

หนึ่งก้าว!

สองก้าว!

……

ทุกครั้งที่เย่เทียนย่างเท้า ราวกับได้เหยียบย่ำลงไปบนหัวใจของทุกคน!

กดดันอย่างถึงที่สุด!

บางคนที่จิตค่อนข้างแข็งก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะบิดตัวเล็กน้อย เพื่อใช้มันปกปิดความกังวลที่อยู่ในใจ

ส่วนพวกที่จิตค่อนข้างอ่อนก็พากันล้มจ้ำเบ้าลงพื้น จ้องมองเย่เทียนบนสังเวียนด้วยสายตาที่ตกใจอย่างถึงที่สุด ความกดดันที่เย่เทียนมอบให้มันช่างมากมายเหลือเกิน!

คนที่รับรู้ได้ชัดเจนที่สุดก็คือจีเสว่ที่เป็นคู่ต่อสู้ของเย่เทียน เธอรู้สึกราวกับกำลังถูกจักรพรรดิในสมัยโบราณจับจ้องอยู่ เพียงคำพูดเดียวของอีกฝ่ายก็สามารถตัดสินชะตาชีวิตของตนได้แล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะจีเสว่ก็อยู่ในแดนระดับฟ้าเหมือนกัน เกรงว่าลำพังจิตสังหารที่เย่เทียนสร้างขึ้นตอนนี้ มันคงทำให้สติของเธอพังทลายไปในชั่วพริบตาแล้ว!

ตุบ!

เย่เทียนก้าวเท้าอีกครั้ง ตอนที่อยู่ห่างจากจีเสว่เพียงครึ่งเมตรเขาก็ได้หยุดลง ดวงตาสีดำที่เชี่ยวกรากคู่นั้นจับจ้องไปยังจีเสว่

แต่จีเสว่ก็จ้องกลับอย่างไม่ลดละ ทั้งสองได้จ้องตากันอยู่อย่างนั้นประมาณหนึ่งนาที!

ในตอนนี้ ราวกับเวลาได้หยุดนิ่ง แรงกดดันที่ทำให้หายใจไม่ออกอบอวลอยู่เต็มอากาศ สายตาที่แฝงด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันต่างจับจ้องไปยังสองคนบนสังเวียน

มีบางคน ฝ่ามือได้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแล้ว

มีบางคน รู้สึกคอแห้งขึ้นมาอย่างกะทันหัน

……

ในตอนนี้ แทบทุกคน รูม่านตาต่างขยายใหญ่อย่างถึงที่สุด กลัวจะพลาดจังหวะที่สำคัญที่สุดไป

ซิ่ว!

ขยับแล้ว เย่เทียนเป็นฝ่ายลงมือก่อน มือขวาพุ่งออกไปแทบจะทันที ตบไปที่แก้มของจีเสว่ เหมือนวันนั้นในวิลล่าของตระกูลหลู่ พุ่งไปด้วยพละกำลังอันมหาศาล

ความแรงกับความเร็วของการตบในครั้งนี้ ถ้าโดนเข้าไป จีเสว่คงไม่ได้จบแค่ใบหน้าบวมแดงเท่านั้น แต่มีความเป็นไปได้ที่หัวอาจจะหัวไปหลายรอบเลยก็ได้!

แต่จีเสว่ได้จ่ายค่าตอบแทนไปมากมายขนาดนี้แล้ว จะไปยอมถูกเอาชนะง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง เธอค่อยๆ ยกมือซ้ายขึ้นมา เหมือนกำลังไล่ยุง แล้วปัดการโจมตีในครั้งนี้ของเย่เทียนออกไปได้อย่างง่ายดาย

ครั้งเดียวโจมตีไม่โดน เย่เทียนก็ไม่ได้ท้อ มือซ้ายโจมตีไปอีกครั้ง และเป็นการตบไปเหมือนเดิม

ป๊าบ!

จีเสว่ยื่นมือซ้ายออกมาทันที กันฝ่ามือของเย่เทียนเอาไว้ หัวที่ก้มอยู่ตลอดก็ได้เงยขึ้น จ้องมองเย่เทียนด้วยสายตาที่น่าสะพรึงกลัว แล้วพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “แกคิดว่าฉันยังเป็นฉันคนก่อนอีกเหรอ?”

“หรือไม่ใช่?” เย่เทียนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมาที่มุมปาก มือขวาที่ชักกลับหดลงเล็กน้อย จากนั้นก็โจมตีอีกครั้งอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า ชกตรงเข้าไปที่หัวใจของจีเสว่

“ถึงการที่แกบรรลุถึงแดนระดับฟ้าจะทำให้ฉันตกใจอยู่บ้าง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะแพ้ให้แก! แกอย่าลืมสิตอนนี้ฉันเองก็อยู่ในแดนระดับฟ้าหนึ่งขอบฟ้าเหมือนกัน!” มือขวาของจีเสว่โบกขึ้นมาจากด้านล่าง สะกัดหมัดนี้ของเย่เทียนได้ในพริบตา

ซูว์!

แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ค่อนข้างน่ากลัวว่า “เอาอีก!”

พอถูกเย่เทียนพ่นเลือดใส่หน้า แววตาที่อาฆาตของจีเสว่ก็เด่นชัดขึ้น และเมื่อได้ยินที่เย่เทียนพูด เธอก็เดือดดาลขึ้นมาทันที ไม่แม้แต่จะเช็ดหน้า พุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง และได้ซัดฝ่ามือเข้าไปที่หน้าอกของเย่เทียน

ปั้ง!

ฝ่ามือนี้ตบเข้าไปที่กลางอกของเย่เทียนอย่างแรง เย่เทียนได้กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้จีเสว่ได้เตรียมตัวไว้ก่อน เอียงหัวเล็กน้อย แล้วหลบออกไปได้

ป๊าบ!

แต่เหมือนเย่เทียนจะคาดการเอาไว้ก่อนแล้ว ยื่นมือขวาออกไปทันที ฝ่ามือที่ราวกับสายฟ้าฟาดตบเข้าไปที่แก้มซ้ายของจีเสว่อย่างแรง!

เสียงตบดังขึ้น ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตื่นตกใจ

การตบในครั้งนี้ ถึงจะตบไปที่จีเสว่ แต่มันกลับเหมือนถูกตบเข้ามาในหัวใจของพวกเขา

ผู้แข็งแกร่งนั้น มีศักดิ์ศรีที่ไม่อาจให้ใครเหยียบย่ำได้ ส่วนความภาคภูมิใจก็ยิ่งยอมให้ใครมาท้าทายไม่ได้ การถูกตบหน้าก็เป็นสิ่งที่ต้องห้ามเหมือนกัน!

“ผมพูดไว้แต่แรกแล้ว ยังไงคุณก็คือคุณในวันนั้น การที่ผมจะตบคุณ มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายแสนง่ายอยู่ดี!” หลังจากที่เสียงตบนี้ดังขึ้น เย่เทียนก็ได้ยิ้มออกมา เหมือนกับวันนั้นที่วิลล่าตระกูลหลู่ ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

“บ้าไปแล้ว เย่เทียนต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!”

“ประสาทสิ้นดี ถึงกับกระอักเลือดไปสองครั้งเพื่อการตบในครั้งนี้เนี่ยนะ?”

“แม่งเอ๊ย ไอ้หมอนี่มันบ้าสิ้นดี จำไว้นะหลังจากที่กลับไปต้องบอกคนข้างล่างว่า ห้ามไปมีเรื่องกับไอ้บ้านี่เด็ดขาด!”

“…..”

พอได้ยินที่เย่เทียนพูด ผู้ชมที่อยู่รอบๆ ต่างพากันอึ้ง ไม่มีใครนึกถึงว่าการที่เย่เทียนยอมถูกซัดไปสองฝ่ามือนั้น จะมีเหตุผลง่ายๆ แบบนี้…….