ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 984

แดนระดับฟ้าหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ช่วงเวลาสั้นๆ สามตา เขาเสียเงินไปเกือบแสนล้าน จากนั้นก็มีเสียง ตุบ ดังขึ้น เขาคุกเข่าลงกับพื้น "ท่านไช่ ให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ ครั้งนี้ผมชนะได้แน่นอนครับ ให้ผมลองอีกสักครั้งนพครับ!"

สีหน้าของไช่เซิ่งยังคงเหมือนเดิม เขาเหลือบไปมองแดนระดับฟ้าที่เหมือนหมาที่น่าสงสาร พร้อมกับพูดเบาๆ ว่า "เอาตัวมันไป"

เมื่อได้ยินอย่างนั้น แดนระดับฟ้าตกใจจนเกือบจะเป็นลม เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา "ท่านไช่ ผมขอล่ะครับ เห็นแก่ที่เมื่ออ่ก่อนผมมีเครดิตในกาสิโนก็ได้ครับ ผมขอโอกาสอีกสักครั้งนะครับ ท่านไช่"

แต่แดนระดับฟ้ายังไม่ทันได้แตะโดนตัวของไช่เซิ่ง ก็มีคนสองคนเดินออกมาจากด้านหลังของไช่เซิ่ง เข้ามาคว้าแขนทั้งสองข้างของแดนระดับฟ้าไว้ เหมือนกับลากหมาตัวหนึ่งที่ตายแล้วอะไรอย่างนั้น

"ท่านไช่ ขอล่ะครับ ขอล่ะครับ ผมขอโอกาสอีกครั้งนะครับ!" แดนระดับฟ้าพยายามดิ้นไปมา จากนั้นเขาก็โดนลากตัวออกไป แต่เรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้เขาเองก็ไม่กล้าคิดถึงมันเหมือนกัน

ไช่เซิ่งไม่สนใจคำพูดของแดนระดับฟ้าด้วยซ้ำ และนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไร้ความรู้สึก

ชนะมา 7.2 พันล้าน แม้แต่เย่เทียน ก็รู้สึกดีใจอย่างมาก และแม้แต่ความเป็นความตายของแดนระดับฟ้าเขาก็ไม่สนใจ ต่อให้ตายไปก็เท่านั้น ก็แค่คนอเมริกาคนหนึ่ง

"ท่านไช่ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมชนะอีกตาแล้วครับ" เย่เทียนหัวเราะ และหันไปมองไช่เซิ่ง

"น้องน้อยเย่เก่งมากจริงๆ" ไช่เซิ่งพูดเบาๆ

"ไม่ขนาดนั้นครับ ท่านไช่ก็พูดเกินไปครับ" แม้ว่ามันจะเป็นคำพูดที่สภาพ แต่พอดูจากสีหน้าของเย่เทียนแล้วไม่เห็นคำว่าเจียมเนื้อเจียมตัวเลยด้วยซ้ำ

"เดี๋ยวฉันขอเล่นกับคุณเอง!" จู่ๆ ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังของไช่เซิ่งก็พูดขึ้นมา

"ได้ครับ เสี่ยวหลิงเธอก็ไปเล่นๆ กับน้องน้อยเย่หน่อยก็แล้วกัน" ไช่เซิ่งพยักหน้าเล็กน้อยและพูด

"ได้ครับ งั้นผมก็จะเล่นกับคุณดีๆ ก็แล้วกัน" เย่เทียนตกใจไปสักพัก จากนั้นก็หัวเราะและพูด เขาเน้นเสียงคำว่า เล่น เป็นพิเศษ และลากเสียงยาวกว่าปกติ ซึ่งความหมายของมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว

เมื่อได้ยินอย่างนั้น สายตาของเสี่ยวหลิงก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร และจ้องไปที่เย่เทียนด้วยสายตาที่เย็นชา เพราะเธอเข้าใจในสิ่งที่เย่เทียนกำลังจะสื่อ

เย่เทียนแทบไม่ได้ให้ความสนใจกับสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของเสี่ยวหลิงเลยด้วยซ้ำ เขายังคงมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจเลยด้วยซ้ำ ล้อเล่นเหรอหรือไง เขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนระดับฟ้า สามยอดรวมเกล้า เจอแค่จิตสังหารของผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง จำเป็นต้องกลัวด้วยเหรอ?

ในขณะที่เดินตรงไปทางตรงข้ามของเย่เทียน สายตาของเสี่ยวหลิงยังคงจ้องไปที่เย่เทียน และค่อยๆ นั่งลง

เย่เทียนเองก็จ้องไปตรงที่เสี่ยวหลิงยืนอยู่ พร้อมกับหยิบเต้าหู้ขึ้นมากิน และแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปาก เกือบทำให้น้ำลายไหลตามแล้ว

ทุกคนต่างก็ละอายใจ มันยากจริงๆ ที่จะต่อกรกับความมีคุณธรรมของเย่เทียน แต่ไช่เซิ่งไม่เป็นเช่นนั้น เขากลับแสดงรอยยิ้มอันแปลกประหลาดออกมา

แน่นอนว่าไช่เซิ่งมีความคิดเป็นของตัวเอง เริ่มแรกเย่เทียนก็เปิดมาที่ห้าสิบล้าน ต่อมา ก็แปดร้อยล้าน ทำให้เห็นว่าเย่เทียนไม่ได้อะไรกับเงินอยู่แล้ว ก็แสดงให้เห็นว่า เขานั้นมีจุดอ่อน ต่อให้เย่เทียนชนะไป ยังเหลือเวลาอีกตั้งสองสามวันก่อนเรือจะเทียบท่า ต่อให้เขาออกจากห้องนี้ไปได้ ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะขึ้นฝั่งไปได้!

"คุณชื่อเสี่ยวหลิงใช่ไหมครับ?ชื่อนี้เข้ากับคุณมากเลยนะครับ" เย่เทียนยิ้มอย่างชั่วร้าย "คนสวย บอกมาได้เลยครับ ว่าคุณอยากเล่นแบบไหน ถึงจะดูไม่ออก ฝีมือคุณจะต้องดีแน่นอน"

จากที่ไช่เซิ่งเห็นด้วย เสี่ยวหลิงเองก็ไม่กล้าประมาท ค่อยๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า ออกแรงกดไปที่ด้านล่างของถ้วยลูกเต๋า เพราะการเดิมพันครั้งนี้นั้นสูงมาก ยังไงก็จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด!

ตอนแรกที่เสี่ยวหลิงเริ่มไม่ได้เร็วมาก แต่เมื่อค่อยๆ เขย่าไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเร็วขึ้น เมื่อเขย่าไปสักพัก มันเริ่มทำให้ทุกคนเมาหัว เดี๋ยวก็ขึ้นเดี๋ยวก็ลง บางทีก็ทำท่าเหมือนจะทิ้งถ้วยลูกเต๋า แต่ลูกเต๋าก็ไม่มีทางหลุดออกมาอย่างแน่นอน……

ยอดฝีมือ! ไม่จำเป็นต้องพูดมาก เย่เทียนคิดในใจว่าการที่จะเขย่าถ้วยลูกเต๋าได้แบบนี้ได้ ต้องผ่านการฝึกและประสบการณ์ไม่น้อยถึงจะทำแบบนี้ได้

แต่เมื่อเอามาเทียบกันแล้ว สายตาของเย่เทียนจดจ่อไปแต่ที่หน้าอกที่เด้งไปมาของเสี่ยวหลิง และแอบคิดในใจว่า ตอนเด็กเขากินอะไรเข้าไปถึงได้ใหญ่ขนาดนี้?อย่างน้อยๆ ก็น่าจะคัพ ดี ได้?

บูม!

เมื่อเวลาผ่านไปประมาณสามสิบวินาที เสี่ยวหลิงวางถ้วยลูกเต๋าลงบนโต๊ะ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาและพูดว่า "กี่แต้ม?"

"หุ หุ" เย่เทียนทำเหมือนกับไม่ได้ยิน ยังคงจ้องไปที่หน้าอกของเสี่ยวหลิง พร้อมกับกลืนน้ำลาย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะการเคลื่นไหวที่เซ็กซี่เมื่อกี้หรือเปล่า

"ฮึ่ม! ไอ้บ้ากาม!" เสี่ยวหลิงก้มลงไปมอง และรีบดึงเสื้อผ้าของเขา และพูดด้วยสีหน้าที่รังเกียจว่า "รีบบอกมา กี่แต้ม?"

"นี่ตอนเด็กเธอกินอะไรถึงได้โตมาขนาดนี้เนี่ย? นี่น่าจะประมาณคัพดีได้?" เย่เทียนไม่ได้จตอบคำถามของเธอ แต่กลับชี้นิ้วไปที่หน้าอกของเสี่ยวหลิง และถาม

เสี่ยวหลิงตะลึงไปสักพัก โกรธจนกัดฟันจนแน่นมากและถึงกับกำหมัดขึ้นมา