ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 997

เพียงแต่ท่าทางที่เขย่าของเย่เทียนทำให้ทุกคนเงียบ เห็นเพียงมือทั้งสองข้างของเย่เทียนจับข้างๆถ้วยลูกเต๋าไว้แน่น และเขย่าขึ้นลงอย่างรุนแรงอยู่ครู่หนึ่ง

เมื่อเทียบกับวิธีการก่อนหน้านี้ของมาคอมบ์ เรียกได้ว่าราวฟ้ากับดิน หากเปรียบเทียบฝีมือกัน เย่เทียนคงจะเป็นผู้แพ้อย่างราบคาบ!

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าดูถูกเย่เทียนเลย เพราะก่อนหน้านี้ปาฏิหาริย์ที่เย่เทียนเคยสร้างขึ้นมาทุกคนได้เห็นมากับตาตัวเอง

มาคอมบ์ซึ่งนั่งตรงข้ามเย่เทียนดูเหมือนกำลังตั้งใจฟังการเปลี่ยนแปลงของลูกเต๋าอย่างระมัดระวัง หูของเขาตั้งขึ้น และก็กระตุกเป็นครั้งคราว

เดิมทีห้องนี้มีเครื่องปรับอากาศอยู่แล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกคนพบว่าหน้าผากของเย่เทียนเริ่มมีเหงื่อออกมาเป็นเม็ดเล็กๆ ราวกับว่าการออกกำลังกายที่ต้องใช้กำลังมากแบบนี้สำหรับเขามันเป็นการเสียพลังไม่น้อย

เมื่อเห็นเช่นนี้ ในขณะที่จ้าวเกาหมิงกำลังยิ้มเยาะเย้ย แต่ก็รู้สึกเสียใจอยู่ครู่หนึ่ง แอบเกลียดตัวเองที่หุนหันพลันแล่นเกินไป เห็นได้ชัดว่าเขาได้ทดสอบแล้วว่าเย่เทียนเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง แต่ตัวเองเป็นยอดฝีมือที่อยู่ในระดับดำตอนปลายยังโง่พอที่จะเดิมพันแขนข้างหนึ่งกับเขา ช่างโง่เหลือเกิน

ทั่วทั้งห้องนอกจากเสียงเขย่าลูกเต๋าของเย่เทียนแล้ว มีเพียงเสียงหายใจของทุกคนเท่านั้น เพราะกลัวว่าจะเป็นการรบกวนมาคอมบ์

แม้ว่าจะมีเหงื่อไหลออกมามาก แต่เย่เทียนก็ไม่มีความคิดที่จะหยุดเลย และยังเปลี่ยนมือไปมาเรื่อยๆ อย่างไรก็ตามไม่ได้ตั้งกฎไว้ว่าไม่ให้เขย่านาน เหมือนอย่างที่ว่า ขอเพียงคุณต้องการ แม้ว่าคุณจะเขย่าหลายชั่วโมงก็ได้ แน่นอน คุณต้องมีความแข็งแกร่งเช่นนั้น

เดิมทีใบหน้าที่เย้ยหยันของจ้าวเกาหมิงก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที ในใจเขาก็คิดไว้แล้วว่าเย่เทียนจงใจทำเช่นนี้ จงใจเขย่านานเช่นนี้ ในใจคงคิดแผนชั่วร้ายบางอย่าง

ในชั่วพริบตา ผ่านไปห้านาที ในที่สุดเย่เทียนก็หยุด วางถ้วยลูกเต๋าอย่างระมัดระวัง หายใจเข้าลึกๆแล้วปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก “เอาล่ะ คุณทายสิ กี่แต้ม?”

มาคอมบ์ ตอบเย่เทียนอย่างใจเย็น ขมวดคิ้วไว้แน่น สีหน้าเคร่งขรึม อย่างไรก็ตาม มือขวาของเขาวางไว้ใต้โต๊ะอย่างเงียบๆ และในระหว่างที่ขยับนิ้ว มีพลังงานเล็กๆที่ตรวจสอบไม่ได้มันค่อยๆแทรกซึมผ่านโต๊ะเข้าไปในถ้วยลูกเต๋า

เมื่อเห็นว่ามาคอมบ์ไม่ตอบ และมีสีหน้าเคร่งเครียดจ้าวเกาหมิงก็กังวลใจขึ้นมาทันที มาคอมบ์หมายความว่าอย่างไร? ทำไมไม่พูด? นอกจากนี้ สีหน้าจริงจังเช่นนั้นเป็นเพราะอะไร? เดาไม่ออกเหรอ?

จ้าวเกาหมิงไม่อยากให้มาคอมบ์ทายไม่ออก หรือทายผิด ต้องเข้าใจว่า ตอนนี้ตัวเองกำลังเดิมพันด้วยแขนข้างหนึ่ง!

ภายใต้การจ้องมองของตาทิพย์ สำหรับการเคลื่อนไหวเช่นนี้ของมาคอมบ์แน่นอนเย่เทียนก็สังเกตเห็น แอบยิ้มเยาะเย้ย และวางมือขวาลงบนโต๊ะตามความประสงค์ กำลังภายในของร่างกายเริ่มทำงาน ผ่านโต๊ะค่อยๆแทรกซึมเข้าไปในถ้วยลูกเต๋า

“อืม?” จากการทุ่มเทของเย่เทียนในการใช้กำลังภายใน ทันใดนั้น มาคอมบ์ก็นิ่งอึ้ง มองไปที่เย่เทียนด้วยความตกใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ จากนั้นก็ยิ้มเยาะและพูดว่า “ฉันพูดแล้ว มันเป็นเช่นนี้นี่เอง!”

ขณะที่พูดในเวลาเดียวกัน มาคอมบ์ไม่เก็บพลังไว้อีกต่อไป ปล่อยพลังทำงานอย่างรวดเร็ว และคลื่นพลังงานที่มองไม่เห็นก็พุ่งเข้าหาลูกเต๋าทันที

ในเวลาเดียวกัน โมเมนตัมในร่างกายของมาคอมบ์ก็ระเบิดออกมาอย่างรวดเร็ว โมเมนตัมที่มีสำหรับผู้แข็งแกร่งระดับฟ้ากำเนิดเท่านั้น เหมือนกับจักรพรรดิที่มองดูโลกทั้งใบ ครอบงำทุกคนจนหายใจลำบาก

คุณต้องรู้ว่า บนเรือนี้ได้ซ่อนผู้มีพรสวรรค์ไว้ ในขณะที่โมเมนตัมของมาคอมบ์ได้แพร่กระจายออกไป บางคนที่อยู่ข้างนอกที่กำลังดูความสนุกสนาน ใบหน้าของบางคนก็ดูเคร่งขรึมขึ้นทันที แดนระดับฟ้า เกือบจะพูดได้ว่าเป็นผู้ที่กำลังยืนอยู่ในระดับสูงสุด!

ตูม!

เสียงทุ้มดังขึ้น โมเมนตัมของมาคอมบ์ระเบิดออกมาจากร่างกาย เย่เทียนก็เยาะเย้ย และโมเมนตัมในร่างกายของเขาก็ระเบิดออกมาทันที โมเมนตัมทั้งสองคนก็ปกคลุมไปเกือบทั่วห้อง และชนเข้าหากันอย่างแรง

เย่เทียนก็ไม่พอใจเช่นกัน มือข้างหนึ่งกดบนโต๊ะไว้แน่น กำลังภายในของเขาค่อยๆสกัดกั้นกำลังภายในของมาคอมบ์อย่างช้าๆ ไม่ยอมอ่อนข้อแม้แต่นิด!

เมื่อฝ่ามือของเย่เทียนกระแทกลงไป ลูกเต๋าก็กระโดดขึ้น และเกือบในเวลาเดียวกัน โต๊ะก็ทนรับไม่ไหวอีกต่อไป และด้วยเสียงเอี๊ยด โต๊ะก็แหลกกระจายออกจากกันทันที

เย่เทียนขยับมือเข้าหากัน มือข้างหนึ่งถือถ้วยลูกเต๋าไว้แน่น ในขณะที่มืออีกข้างแกว่งไปมาอย่างต่อเนื่อง และเศษโต๊ะที่ปลิวมาทางเย่เทียนก็ถูกปัดออกไปทีละชิ้น

เช่นเดียวกับมาคอมบ์ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ขยับมือเข้าหากัน และทำลายเศษโต๊ะที่เดิมทีกำลังจะกระแทกใส่ตัวเองให้กระเด็นออกไป

โต๊ะที่กระจัดกระจายนั้นได้ไปกระแทกกับผนังอย่างแรง และมีเสียงกระแทกอย่างแรงแล้วตกลงสู่พื้น หรือกระแทกใส่คนดูที่อยู่ในห้อง หลังจากเสียงดัง ก็มีเสียงร้องอย่างทุกข์ทรมาน

“ยังดี ยังดี” เย่เทียนมองถ้วยลูกเต๋าในมือด้วยท่าทางโล่งใจ “โชคดีที่มันไม่หัก”

หลังจากหยุดนิ่งชั่วครู่ สายตาเย่เทียนก็หันไปมองมาคอมบ์อีกครั้ง “กี่แต้มคุณก็พูดออกมาสิ?”

มาคอมบ์ยิ้มอย่างขมขื่น และส่ายหัวเล็กน้อย “คิดไม่ถึงว่าคุณจะเก็บซ่อนพลังได้ลึกขนาดนี้”

“อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้กับฉัน พูดมาสิ กี่แต้ม?” เย่เทียนไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับเขา

“ฉันเกรงว่า นายต้องทิ้งแขนข้างหนึ่งไว้แล้ว” มาคอมบ์หันไปมองมาคอมบ์และส่ายหัวเล็กน้อย

คำพูดนี้ทำให้สีหน้าจ้าวเกาหมิงเปลี่ยนไปกะทันหัน กลายเป็นซีดขาว แต่เขาไม่ได้โทษมาคอมบ์แค่โทษตัวเองที่หุนหันพลันแล่นเกินไป เพราะแม้แต่เขา ก็คิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะเก็บซ่อนพลังของตัวเองได้ลึกขนาดนี้!