ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 16

เพราะว่าเธอพูดว่า "ฝู้อวี้สิง ผลไม้บ้านเราออกผลสวยดีมากเลยนะ! ผลไม้พวกนี้หวานมากทั้งนั้นเลย"

"ฝู้อวี้สิง คุณชอบกินบลูเบอร์รี่มั้ย? ฉันเด็ดกลับบ้านให้คุณสักหน่อย แล้วล้างให้คุณกิน"

"ฝู้อวี้สิง องุ่นนี้ก็หวานมากเลย..."

"ฝู้อวี้สิง!"

บ้านตระกูลฝู้เมื่อก่อนล้วนเงียบสงบเสมอ แล้วยังดูเย็นยะเยือก แต่หลังจากที่เซี่ยเชียนเกอมา เหมือนกับว่าเขาสามารถได้ยินเสียงของเธอได้อยู่ตลอดเวลา

แม้ว่าจะมองไม่เห็น แต่ได้ยินเสียงของเธอ ก็ดีเหมือนกัน

เซี่ยเชียนเกอเด็ดผลไม้มากมายวางไว้ในอ้อมแขนของฝู้อวี้สิงอย่างพอใจ จนกระทั่งในอ้อมแขนของฝู้อวี้สิงไว้ไม่พออีกแล้ว เซี่ยเชียนเกอถึงได้เข็นฝู้อวี้สิงออกจากสวนผลไม้กลับไปห้องนั่งเล่น

"ฝู้อวี้สิง ฉันเข้าไปเอาจานผลไม้ในครัว คุณรอฉันสักเดี๋ยวนะ"

"อือ"

จากนั้นสักครู่ เซี่ยเชียนเกอออกมาจากห้องครัว เธอถือจานผลไม้ไว้ นำเอาผลไม้บนตัวของฝู้อวี้สิงขึ้นมาวางไว้ด้วยกัน เห็นว่ากางเกงของฝู้อวี้สิงสกปรก เซี่ยเชียนเกอจึงพูดว่า "ฝู้อวี้สิง กางเกงของคุณสกปรกแล้ว ฉันเข็นคุณไปเปลี่ยนนะ"

"อือ"

เซี่ยเชียนเกอเข็นฝู้อวี้สิงขึ้นชั้นบนภายใต้สายตาที่ดูน่าเหลือเชื่อของเย่หยิ่ง พ่อบ้านพูดยิ้มๆอยู่ข้างกายของเย่หยิ่งว่า "คุณชายดูเหมือนจะเปลี่ยนไปแล้วนะครับ"

เย่หยิ่งพูดว่า "ท่านเก้าอยู่ในความมืดมาเป็นเวลานาน ตอนนี้กว่าจะมีแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวปรากฏขึ้นในโลกแห่งความมืดของเขา ท่านเก้าต้องรักษาไว้อย่างดีแน่นอน ไม่อย่างนั้นถ้าแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวนั้นดับไปแล้ว โลกของท่านเก้าก็จะกลับไปเป็นความมืดอีกแล้วล่ะ"

"ฉะนั้นแล้ว คุณนายก็คือแสงสว่างของคุณชายหรอครับ?"

เย่หยิ่งตอบอย่างจริงจังว่า "เธอเป็นแสงสว่างมั้ยฉันไม่รู้ แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เหมือนกับผู้หญิงที่หนีงานแต่งพวกนั้น"

...

ชั้นบน

เซี่ยเชียนเกอหยิบกางเกงของฝู้อวี้สิงจากตู้เสื้อผ้า ตามด้วยช่วยฝู้อวี้สิงเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างตะกุกตะกักจนเสร็จ แล้วเซี่ยเชียนเกอก็พูดกับฝู้อวี้สิงด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า "ฉันลงไปล้างผลไม้แล้วค่อยขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนคุณนะ"

เขาก็คิดว่าเธอก็แค่อดใจไม่ไหวอยากจะจูบเขาซะอีก ดูแล้ว เขาคงจะหลงตัวเองมากเกินไป

จู่ๆฝู้อวี้สิงก็รู้สึกว่าผลไม้นี้ไม่หวานซะแล้ว

"ไม่กินแล้ว"

"แต่ว่าคุณยังไม่ได้กินเลยนะ"

ฝู้อวี้สิงพูดอย่างเย็นชาว่า "ผมไม่ชอบกินผลไม้ เอาไปซะ"

ทำไมจู่ๆฝู้อวี้สิงก็โมโหขึ้นมาล่ะ?

เซี่ยเชียนเกอยู่ปาก แล้วหยิบเอาจานผลไม้ในมือฝู้อวี้สิงมาวางไว้บนโต๊ะด้านข้าง จากนั้นก็ถามเขาว่า "ดึกมากแล้ว ถ้าหากว่าคุณไม่กินผลไม้ อย่างนั้นพวกเราก็นอนกันเถอะนะ?"

"ผมยังมีเอกสารที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จ เธออยากจะพักผ่อนก็พักผ่อนเองเลย ไม่ต้องสนใจผม"

ฝู้อวี้สิงพูดจบก็เข็นรถเข็นไปที่ห้องหนังสือ เซี่ยเชียนเกอยืนอยู่ด้านข้างอย่างมึนงง ฝู้อวี้สิงเป็นอะไรไป?