ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 31

"เพราะฉะนั้น หนูไม่มีทางขอโทษฉินเยว่แน่นอน ตอนนี้ไม่ขอโทษ ในอนาคตก็ไม่มีทางขอโทษเหมือนกัน"

"นี่เธอเซี่ยเชียนเกอทำไมเธอถึงไม่ฟังกันเลย?"

"เพราะหนูไม่ผิด"

"เซี่ยเชียนเกอ นี่เธอ......"

"เซี่ยเชียนเกอ ผู้อำนวยการเรียกเธอ"

เซี่ยเชียนเกอมองผู้ชายในห้องที่ตะโกนเรียกเธอจากที่ไกลๆ เธอตอบกลับไปว่ารู้แล้ว ภายใต้สายตาของอาจารย์ประจำชั้น เธอเดินไปที่ห้องของผู้อำนวยการอย่างเกียจคร้าน

ในห้องทำงาน บรรยากาศตึงเครียดมาก

ฉินเยว่และเพื่อนนักเรียนหญิงหลายคนที่ถูกเซี่ยเชียนเกอต่อย กำลังอ้วกเป็นเลือดออกมา

ไม่ว่าหมอจะรักษายังไงก็ไม่มีประโยชน์

ผู้อำนวยการมองผู้ปกครองที่ยืนอยู่ข้างๆฉินเยว่ เขาตกใจจนเหงื่อท่วมตัว เดิมทีเซี่ยเชียนเกอเป็นความภาคภูมิใจของเซิ่งเย่ แต่ว่าตอนนี้เซี่ยเชียนเกอคนนี้จะเป็นความภาคภูมิใจของมหาลัยของเขาได้อย่างไรกัน?

นี่เป็นหายนะสำหรับมหาลัยของเขาชัดๆ!

ตอนนี้เซี่ยเชียนเกอต่อยลูกสาวกรรมการสภา และลูกสาวผู้บริหารระดับสูงของบริษัทต่างๆ ด้วย เขาควรจะทำยังไงดีถึงจะรักษาอาชีพการงานของเขาให้มั่นคง?

เสียง "เอี๊ยด" ดังขึ้น เซี่ยเชียนเกอเปิดประตูเดินเข้ามาภายใต้สายตาของทุกคน เธอเดินตรงไปที่ผู้อำนวยการ และไม่สนใจฉินเยว่กับคนที่กำลังกระอักเลือดอยู่ "ผู้อำนวยการเรียกหนูเหรอคะ? มีอะไรหรือเปล่า?"

พ่อของฉินเยว่เห็นเซี่ยเชียนเกอ เขาก็ลุกขึ้นเดินมาตรงที่เซี่ยเชียนเกอ เขายกมือขึ้นเตรียมกำลังจะตบไปที่ใบหน้าของเซี่ยเชียนเกอ แต่เซี่ยเชียนเกอตาไวก็เลยคว้าแขนของพ่อฉินเยว่ได้อย่างรวดเร็ว "หนูไม่อยากทำร้ายคนแก่ เพราะฉะนั้นอย่าบังคับให้หนูทำร้ายคุณเลย"

พ่อของฉินเยว่อยากดึงมือตัวเองกลับ แต่ว่าเซี่ยเชียนเกอแรงเยอะมากจริงๆ เขาดึงมือตัวเองออกมาไม่ได้ด้วยซ้ำ พ่อฉินถามผู้อำนวยการที่เอาแต่ปาดเหงื่อ "ผู้อำนวยการ ทำไมมหาวิทยาลัยเซิ่งเย่ของฉัน ถึงรับนักเรียนแบบนี้เข้าเรียน?"

ผู้อำนวยการอ้าปากอยากจะแก้ตัวแทนเซี่ยเชียนเกอ แต่ก็ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ

"ท่านกรรมการฉิน เมื่อก่อนคุณเซี่ยไม่ได้เป็นคนแบบนี้นะครับ"

เซี่ยเชียนเกอพยักหน้าเห็นด้วยกับผู้อำนวยการ "ใช่ค่ะ เมื่อก่อนหนูไม่ได้เป็นแบบนี้จริงๆ เมื่อก่อนหนูเป็นคนที่ไม่โต้กลับอะไรเลย เวลาถูกลูกสาวของคุณทำร้าย เวลาโดนด่าก็ไม่ด่ากลับ แต่ว่าเมื่อคนที่ใจดีถึงตาจนก็คงต้องโต้ตอบกันบ้าง ลูกสาวของคุณแกล้งหนูมาสามปีเต็มๆ นี่หนูเพิ่งทำร้ายเธอไปแค่ครั้งเดียว คุณก็หาว่าหนูไร้กฏเกณฑ์ แล้วลูกสาวคุณทำร้ายหนูมาตลอดสามปี เธอก็คงต้องลงนรกแล้วแหละ?"

พ่อฉินถูกเซี่ยเชียนเกอถามจนไม่สามารถตอบกลับได้

เขารู้สันดานลูกสาวของเขาดี แต่ถึงแม้ว่าลูกสาวของเขาจะกลั่นแกล้งเซี่ยเชียนเกอมาสามปีเต็ม แต่เธอก็ไม่ได้อ้วกเป็นเลือดแบบนี้?

ตอนนี้ลูกสาวของเขาถูกเซี่ยเชียนเกอทำร้ายจนกระอักเลือด หรือเธอไม่สมควรต้องรับผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำงั้นเหรอ?

"เซี่ยเชียนเกอถ้าเธอโดนลูกสาวของฉันแกล้งมาสามปีจริงๆ แล้วทำไมสามปีก่อนเธอถึงไม่พูด? ทำไมต้องมาพูดตอนที่ลูกสาวฉันโดนเธอทำร้ายแล้วด้วย? สรุปแล้ว เธอทำร้ายลูกสาวของฉันจนกลายเป็นแบบนี้ วันนี้เธอก็ต้องรับผิดชอบ"

เซี่ยเชียนเกอปล่อยพ่อฉิน แล้วเธอก็พยักหน้า "หนูรับผิดชอบลูกสาวคุณก็ได้ แล้วก็จะรับผิดชอบพวกนักเรียนหญิงที่อยู่ในห้องนี้ที่ถูกหนูทำร้ายด้วย แต่ว่า ก่อนที่หนูจะรับผิดชอบพวกเขา หนูรู้สึกว่าพวกคุณควรจะรับผิดชอบหนูก่อน"

หลังจากที่ผู้ปกครองและนักเรียนที่อยู่ในห้องได้ยินสิ่งที่เซี่ยเชียนเกอพูด พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนเกอเป็นบ้าไปแล้ว

"เซี่ยเชียนเกอ เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เธอเป็นคนทำร้ายพวกฉันชัดๆ แต่เธอกลับอยากให้พวกฉันรับผิดชอบเธอ? แค่กแค่กแค่ก......"

"นั่นสิ เซี่ยเชียนเกอ พวกฉันจะบอกเธอให้นะ พวกฉันไม่มีทางรับผิดชอบเธอแน่นอน เพราะคนที่ผิดตั้งแต่เริ่มจนจบ มันคือเธอ"

"เซี่ยเชียนเกอ ไอ้สารเลว ถึงแม้ว่าวันนี้เธอจะคุกเข่าอ้อนวอนพวกฉัน พวกฉันก็ไม่มีทางให้อภัยเธอ"

"เซี่ยเชียนเกอ พวกฉันจะเอาเธอเข้าคุกแน่นอน"

"แค่กแค่กแค่ก"

พวกนักเรียนหญิงน่าจะโมโหเกินไป พวกเธอพูดได้ไม่กี่คำ ก็อ้วกเป็นเลือดกันอีกแล้ว หมอประจำเห็นเข้าก็เลยพูดขึ้นอย่างกังวลว่า "ผู้อำนวยการ ผมว่าเด็กนักเรียนพวกนี้อาการแย่มากๆ รีบส่งพวกเธอไปรักษาที่โรงพยาบาลดีกว่า ไม่อย่างนั้นอาจจะอันตรายถึงชีวิตได้"

เซี่ยเชียนเกอหันไปมองหมอประจำมหาลัยแล้วยิ้ม "หมอคิดว่า หมอที่โรงพยาบาลจะช่วยพวกเธอได้งั้นเหรอ?"

เรื่องที่เธอเป็นคนลงมือ ถึงแม้ว่าพวกเธอจะไปที่โรงพยาบาล พวกเธอก็ยังจะกระอักเลือดอยู่ดี เพราะฉะนั้นถ้าพวกเธอไม่อยากตายก็ต้องขอร้องเธอ

"งั้นก็ถูกแล้ว อีกไม่ช้า พวกเธอก็จะตายเพราะความเจ็บปวด ขอฉันดูหน่อยว่าระยะเวลาสามชั่วโมงที่ว่าไป มันยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่นะ" เซี่ยเชียนเกอหยิบมือถือออกจากกระเป๋าเพื่อดูเวลา "อุ๊ย ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงนี่ ถ้าพวกเธอไม่อยากตาย ตอนนี้ก็รีบขอร้องฉันซะ ยังมีโอกาสนะ"

พวกนักเรียนหญิงเจ็บจนกลิ้งอยู่บนพื้น ผู้ปกครองของพวกเธอต่างก็มองเห็น ถึงแม้ทุกคนอยากจะฆ่าเซี่ยเชียนเกอก็ตาม แต่เพื่อลูกสาวของตนเองแล้ว พวกเธอคงต้องคุกเข่าอ้อนวอนให้เซี่ยเชียนเกอช่วยลูกสาวพวกเธอ

เซี่ยเชียนเกอนั่งไขว่ห้างแล้วหมุนเก้าอี้เล่น "ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกคุณจะคุกเข่าขอโทษหนูอย่างจริงใจ แต่ว่าตอนนี้หนูอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ ไม่อยากช่วยลูกสาวพวกคุณเลย ทำยังไงดีล่ะ?"

เมื่อพวกผู้ปกครองของนักเรียนหญิงได้ยินแบบนี้ก็ถามอย่างสงสัยว่า "ถ้าอย่างนั้นพวกฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะอารมณ์ดี?"

มือของเซี่ยเชียนเกอเคาะเก้าอี้ "ในเน็ตมีข่าวลือที่ไม่ค่อยดีเกี่ยวกับหนู หนูไม่อยากเห็นข่าวพวกนั้นเลย เพราะยังไงหนูก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและจิตใจดีที่มีชื่อเสียงนะ"

คนสวยที่จิตใจดี?

เซี่ยเชียนเกอนี่มันปีศาจชัดๆ!

นี่เธอกล้าพูดว่าตัวเองเป็นคนสวยที่จิตใจดีได้อย่างหน้าไม่อายเลย?

ผู้ปกครองต่างก็กำลังด่าทอเซี่ยเชียนเกอในใจ แต่พวกเธอไม่ได้แสดงสีหน้าออกมา "ได้ ฉันจะรีบสั่งคนไปจัดการให้เธอ"

"แต่ว่า แค่แก้ข่าวลือพวกนั้นมันไม่พอ หนูก็ยังอารมณ์ไม่ดีมาก"

ผู้ปกครองขมวดคิ้ว "ถ้าอย่างนั้นเธอจะเอายังไงอีก?"

"ลูกสาวของพวกคุณรังแกหนูมาสามปีเต็ม วันนี้ หนูทนต่อไม่ไหวจริงๆ ก็เลยเอาคืน หนูไม่ได้คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดเลย เพราะฉะนั้นพวกคุณจะเอาผิดหนูไม่ได้ และก็จะให้ทางมหาลัยไล่หนูออกไม่ได้เด็ดขาด แล้วอีกอย่าง หนูยังต้องการค่าชดใช้ที่ถูกลูกสาวพวกคุณกลั่นแกล้งมาตลอดสามปีที่ผ่านมาด้วย"

ตอนนี้ขอแค่ช่วยลูกสาวของตนเองได้ก็พอแล้ว ไม่ว่าเซี่ยเชียนเกอพูดอะไรก็ได้ รอช่วยลูกสาวพวกเธอให้ได้ก่อน พวกเธอค่อยมาเอาคืนเซี่ยเชียนเกอทีหลัง ก็ยังไม่สาย

"ได้ เธอพูดอะไรพวกฉันก็ตกลงทั้งนั้น เธออยากได้ค่าชดใช้เท่าไหร่ เธอบอกมาตรงๆ เลย"

เซี่ยเชียนเกอพูดอย่างจริงจัง "ในหนึ่งปีมี 365 วัน สามปีก็คือ 1095 วัน ก็แสดงว่าหนูถูกลูกสาวพวกคุณกลั่นแกล้งมาแล้ว 1095 วัน เอาอย่างนี้แล้วกัน หนูก็ไม่ใช่คนโลภมากอะไร คุณให้เงินหนูปีละหนึ่งร้อยล้าน สามปีก็สามร้อยล้านใช่ไหม? "

สามร้อยล้านยังจะบอกว่าตัวเองไม่ใช่คนโลภมากอีกเหรอ?