ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 13

ชายหนุ่มที่ซื้อเนื้อแกะพะโล้ไม่ทันคนนั้นวิ่งเร็วเหมือนลอยได้ ฝีเท้าเขาไม่เตะฝุ่นเลย เขาหยุดบริเวณลานบ้านอันกว้างขวาง

"ปัง ปัง ปัง"

หลังจากเคาะประตูสองสามครั้ง ไม่นานก็มีคนมาเปิดประตู “ปี้ซง ไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับ”

ปี้ซงก้าวเข้าไปด้วยท่าทางหงุดหงิด “ผมได้กลิ่นหอมสดใหม่ในตลาด อยากซื้อมาชิม แต่พอไปถึงก็หมดแล้ว เสียเวลามาก”

"ตำบลยากจนจะหาซื้อของอร่อยเช่นนั้นได้อย่างไร เดี๋ยวเรากลับไปเมืองหลวงก็ได้กินแล้ว "ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงของเขาก็อ่อนลงทันที "นายท่านยังไม่ตื่น ไม่รู้ว่าเขามาตำบลที่ทุรกันดาลเช่นนี้ทำไมกัน มาถึงก็เกือบโดนฆ่า โชคร้ายจริง”

“โชคดีที่มีคนดีช่วยนายท่านพันแผล ไม่เช่นนั้นเราคงไม่ได้เจอนายท่านอีก” ปี้ซงสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

“ว่าแต่ กระเป๋าน้ำร้อนที่นายท่านกอดไว้ ทิ้งมันไปรึยัง?”

“ยัง แต่ทว่าวัตถุนี้แปลกมาก ผมเก็บมันไว้แล้ว…”

ทั้งสองพูดคุยกันในบ้าน

ชายผู้ไร้สติขยับนิ้วราวกับได้ยินเสียงพวกเขา

...

เมื่อเฉียวเหลียนเหลียนพาลูกๆ ไปร้านขายเนื้อ เธอก็พบร้านตีเหล็กอยู่ข้างๆ

เธอเกิดความคิดใหม่ และเดินเข้าไปในร้าน เธอเห็นกับดัก กรงเหล็กอย่างดี และอุปกรณ์พิเศษสำหรับดักสัตว์

ราคาค่อนข้างแพง ราวๆสองสามตำลึง

แต่เมื่อคิดว่าสิ่งนี้สามารถใช้ได้ตลอดชีวิต เธอก็กัดฟันซื้อมันกลับไป

เธอหยิบเงินที่เก็บไว้ในห้องทดลองออกมา เตรียมจะเก็บเงิน แต่ทันใดนั้นก็ถูกคนดึงแขนเสื้อ

เฉียวเหลียนเหลียนเห็นสีหน้าของกู้เชวี่ยเต็มไปด้วยความลังเลใจ

“มีอะไรเหรอ?” เธอหันมามองกู้เชวี่ย

กู้เชวี่ยพูดด้วยเสียงต่ำว่า “แกะตัวหนึ่งมีราคาเพียง 100 เหรียญ เงินสองสามตำลึง ซื้อแกะได้สามสิบตัว และ...บ้านเราไม่มีคนล่าสัตว์เป็น”

เด็กอายุแปดเก้าขวบมีสติสัมปชัญญะอยู่แล้ว และลูกๆตระกูลกู้มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น พวกเขาพูดเหมือนผู้ใหญ่

เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม

สิ่งที่ปรากฏให้เธอเห็นคือกู้เชวี่ยไม่กลัวหรือเกลียดแม่เลี้ยงคนนี้อีกต่อไป

เฉียวเหลียนเหลียนตัดสินใจเคารพความคิดเห็นของเด็กๆ เธอครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “งั้นยกมือขึ้นเพื่อลงคะแนนกัน เสี่ยวซานและเสี่ยวซื่อไม่ได้อยู่ที่นี่ มีแต่เราสี่คน แม่จะซื้อ เกอเอ๋อร์หล่ะ?”

อันที่จริง เกอเอ๋อร์ไม่เข้าใจจริงๆว่าแม่เลี้ยงและพี่สาวกำลังพูดถึงอะไร แต่หัวใจของเธอถูกแม่เลี้ยงครอบงำไปแล้ว เธอเชื่อฟังและพูดว่า "เกอเอ๋อร์เห็นด้วย ซื้อๆ"

กู้เชวี่ยสีหน้ามืดหม่น

ดูเหมือนว่าเธอจะได้แต่ฝากความหวังไว้กับพี่ชายคนโตเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอหันไปมองกู้เฉิง เธอพบว่าเขาพยักหน้าช้าๆ "ตกลง ซื้อ"

สามต่อหนึ่ง กู้เชวี่ยแพ้

เฉียวเหลียนเหลียนเลือกอุปกรณ์ดักสัตว์ ซื้อแกะที่ถลกหนังแล้วสองตัว และซื้อผักอีกนิดหน่อย

โชคดีที่คนที่ร้านเหล็กเห็นว่าพวกเขามีความสุขมาก เลยให้คาเทาป้ามาหนึ่งต้น และให้คนที่ไปทางเดียวกันกับพวกเขาส่งพวกเขาถึงบ้าน

เกวียนวิ่งบนพื้นเรียบที่กว้างขวางมีแกะสองตัวอยู่ข้างหน้ากับดักสัตว์และกล่องใส่ของ สี่คนแม่ลูกนั่งอยู่ตรงกลาง

สามีของเธอปีก่อนได้รับเลือกเป็นทหารพรานและหนีออกมา กู้เหล่าซาน ลูกคนที่สามของบ้านตระกูลตู้เลยถูกจับตัวไปแทน จนเป็นเหตุให้เขาเสียชีวิตในสนามรบ

ลูกๆ สูญเสียพ่อไป และเธอก็กลายเป็นหญิงม่ายที่ถฏตราหน้าว่า "ฆ่า" สามี

หญิงผู้นี้เป็นคนหน้าซื่อใจคด ต่อหน้าเธอทำเป็นรู้สึกผิดต่อพี่สะใภ้คนที่สาม แต่ที่จริงแล้ว เธอกลับตำหนิ และเป็น "ปฏิปักษ์" ต่อกันอีกด้วย

เมื่อเฉียวเหลียนเหลียนถูกตระกูลกู้ไล่ออกจากบ้าน หญิงผู้นี้เป็นคนแนะนำให้เฉียวเหลียนเหลียนเอาเด็กไปขายในซ่อง ทำให้คนทั้งหมู่บ้านเกลียดชังเธอ เธอยืนขึ้นอีกครั้งและบอกว่าสะไภ้คนที่สามนั้นไม่ใช่คนดี

กระจกมักจะสะท้อนให้เห็นใบหน้าของหญิงที่วางแผนชั่วร้าย

หลังจากที่ตระกูลกู้ไล่แม่ลูกทั้งหกออกจากบ้าน พวกเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก

เฉียวเหลียนเหลียนและเด็กๆไม่พอใจอย่างมาก

ไม่กี่วันมานี้ ครอบครัวของกู้เหล่าซานที่เคยขี้ขลาด ไร้ความสามารถและขี้โมโหได้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เธอในฐานะแม่เลี้ยงหาเงินเลี้ยงลูก ให้ลูกกินอิ่มนอนหลับ

วันนี้ยิ่งน่าเหลือเชื่อขึ้นไปอีก เธอซื้อกับดักสัตว์ราคาแพงชุดหนึ่ง และซื้อแกะสองตัวด้วย เหมือนคนมีโชค

แน่นอนว่าเมื่อคนตระกูลกู้รู้ พวกเขาไม่อาจนิ่งนอนใจได้

บางคนสงสัยว่าเฉียวเหลียนเหลียนขโมยเงินจากตระกูลกู้ตอนที่ถูกไล่ออกจากบ้าน และบางคนถึงขนาดคิดมาก เกรงว่าจะมีเรื่องผิดศีลธรรมเกิดขึ้น

สะไภ้คนโตเลยถือโอกาสมาสอดส่อง

“แกะตัวนี้เนื้อดีนะ เดี๋ยวฉันกลับบ้านหั่นให้ฉันซักหน่อย” พี่สะใภ้คิดว่าเฉียวเหลียนเหลียนยังคงเป็นคนที่โง่เขลา และงี่เง่าเหมือนเดิม จากนั้นเธอจึงพูดขึ้นมาว่า "เธอไม่รู้วิธีล่าสัตว์ จะซื้อกับดักเพื่ออะไร น่าเสียดาย ทำไมไม่เอาให้พี่ชายหล่ะ”

เฉียวเหลียนเหลียนไม่ได้พูด

สะใภ้คนโตยิ่งอวดดีมากขึ้นไปอีก “แต่เธอต้องอธิบายมาก่อนว่าเอาเงินมาจากไหน? เธอ... มีคนป่าเลี้ยงดูเหรอ?”