ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 131

“องค์ชาย​ องค์ชายอย่าไป​ เสี่ยวม่านกลัว...กลัว” เธอคร่ำครวญอย่างอ่อนแรง

จี้หยุนม่อมองไปที่เฉียวเหลียนเหลียนด้วยความลำบากใจ

“ไม่ต้องออกไปก็ได้" เฉียวเหลียนเหลียนไม่สนใจ​และยกมือขึ้นปลดเข็มขัดของเสี่ยวม่าน

ดวงตาของจี้หยุนม่อ เบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว "คุณ... คุณจะทำอะไร? "

เขาเห็นเฉียวเหลียนเหลียนกำลังถอดเสื้อผ้าให้เสี่ยวม่าน

“หากอยากให้ฉันช่วยชีวิตคนก็รีบออกไป​ หากขัดขวางอาจจะทำให้เป็นอันตรายถึงชีวิต” เฉียวเหลียนเหลียนหยุดการเคลื่อนไหว​ และพูดอย่างใจเย็น

จี้หยุนม่อไม่กล้าที่จะรอช้าอีกต่อไป เขาแกะนิ้วเสี่ยวม่านที่ดึงเขาไว้ออก และวิ่งออกไป​

เฉียวเหลียนเหลียนถอดเสื้อผ้าให้เสี่ยวม่าน​ และพลิกตัวหาตำแหน่งที่เหมาะสมบนหลังของเธอ จากนั้นค่อยๆ ฉีดเซรุ่มเข้าไป

แม้ว่าเสี่ยวม่านจะหมดสติไป​ แต่เธอก็ยังคงร้องด้วย​ความเจ็บปวด

หลังจากที่เฉียวเหลียนเหลียนดึงเข็มออก เธอก็สะอื้นเบา ๆ

เฉียวเหลียนเหลียนสวมเสื้อผ้าให้เสี่ยวม่าน จากนั้นใส่เข็มขัดให้เธอ

“ปลอดภัยแล้ว” เธอเก็บเข็มแล้วพูดอย่างใจเย็น

เมื่อเธอพูดเสร็จ​เจียงไป๋หยินก็รีบเข้ามาด้วยความกระวนกระวาย เขาเฝ้าดูเสี่ยวม่านอย่างระมัดระวัง พร้อมทั้งจับชีพจร

"ชีพจร​ของผู้ป่วยดีขึ้นเล็กน้อย และเขาแข็งแรงขึ้น"เจียงไป๋หยินพูดว่า "คุณนายกู้​ คุณทำอะไร รักษาแบบไหน ทำไมผมไม่เห็นเลย"

แค่รูเข็มเล็กๆ เห็นก็แปลกแล้ว

เฉียวเหลียนเหลียนพึมพำในใจ "ฉันได้ให้ยาพิเศษแก่เธอเพื่อลดผลกระทบของพิษงูให้มากที่สุด แต่ยังไม่รู้ว่าจะได้ผลแค่ไหน ต้องสังเกตอาการดู"

หลังจากนั้นจี้หยุนม่อก็เดินเข้ามา

เฉียวเหลียนเหลียนบอกกับเขาว่า "ผู้ป่วยควรพักผ่อนและไม่ขยับไปไหนเป็นเวลาสองสามวัน พยายามยกขาข้างที่บาดเจ็บบ่อย ๆ เพื่อให้เลือดไหลเวียน ควรกินอาหารเบา ๆ "

จี้หยุนม่อจ้องเธอตาไม่กระพริบจากนั้นพยักหน้าช้า​ ๆ "คุณผู้หญิง​ พบกันอีกแล้ว"

จากนั้นเฉียวเหลียนเหลียนก็สังเกตเห็นว่าชายที่อยู่ตรงหน้าดูคุ้นเคย

“เราพบกันในตรอก มีความขัดแย้งเล็กน้อย​ โชคที่ที่คุณผู้หญิงไม่ถือสา​ ไม่คิดเลยว่าคุณผู้หญิงจะเป็นหมอ” จี้หยุนม่อจ้องมองเฉียวเหลียนเหลียนด้วยแววตาลุกโชน

ครั้งแรกที่ได้พบเธอก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้พิเศษ และน่าประทับใจ

เมื่อครู่นี้ตอนที่เธอปฏิบัติกับเสี่ยวม่านทำให้จี้หยุนม่อรู้สึกดีกับเธอมากขึ้น

เขาอยากย้อนคำพูดก่อนหน้านี้ - ไม่ใช่ว่าเธอดีไปกว่าผู้หญิงทุกคน​ แต่ผู้หญิงทุกคนดีไม่เท่าเธอ

แพทย์หญิงผู้อัศจรรย์ที่สตรีใดก็มิอาจเปรียบได้

ด้านนอกตงจื่อถัง​ กู้เส้าจิบชาแล้วมองจี้หยุนม่อด้วยความเย็นชา

เขาเองเหรอนี่

เขามาถึงเมืองซีหยางแล้ว

กู้เส้ารู้โดยไม่ต้องถาม ต้องมีคนส่งเขามาที่นี่

ดูเหมือนว่าเจียงชุนจะไม่ซื่อสัตย์พอ

หากเป็นสมัยก่อน กู้เส้าต้องเข้าไปขัดขวางจี้หยุนม่อและไล่เขาออกไปอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อเห็นว่าเฉียวเหลียนเหลียนต้องรักษาพวกเขา กู้เส้าก็เกิดความคิดบางอย่าง

อีกไม่กี่วัน​ กู้เฉิงก็จะสอบแล้ว​ในเมื่อองค์หญิงยื่นมือเข้ามา ก็ต้องช่วยเสียหน่อย

กู้เส้า ผู้ซึ่งต้องการใช้ประโยชน์จากแม่ก็เกิดแผนในใจ

เขาสวมชุดสีขาวเหมือนหิมะ มีลักษณะเหมือนผู้เชี่ยวชาญ​ แต่เขาพูดอย่างก้าวร้าว ประโยคต่อประโยค จนกระทั่งเสี่ยวม่านอยากจะสลบ

"มันคุ้มค่า แน่นอนมันคุ้มค่า" จี้หยุนม่อไม่สนใจ และโบกมือ จากนั้นโยนเงินห้าสิบตำลึงให้เจียงไป๋หยิน

เจียงไป่หยินรับด้วยมือข้างหนึ่งและมอบให้เฉียวเหลียนเหลียน

เขาไม่เก็บไว้เลย

ไม่ใช่แค่จี้หยุนม่อประหลาดใจ แม้แต่เฉียวเหลียนเหลียนก็ยังประหลาดใจเล็กน้อย "เป็นของฉันทั้งหมดเหรอ? "

“คุณนายกู้แสดงฝีมือให้เห็นถึงขนาดนี้ ผมซาบซึ้ง​มาก​ และจำเก็บค่ารักษาของคุณให้ตัวเองได้อย่างไร? ” เจียงไป๋หยินใจกว้างมาก “ต่อไปหากคุณเป็นคนรักษาเพียงคนเดียว เงินก็จะเป็นของคุณคนเดียว ตงจื่อถังไม่ขอรับ"

กฎนี้วิเศษมาก

เฉียวเหลียนเหลียนมีความสุขมาก เธอรู้สึกพึงพอใจ

"แต่..." จู่ๆ เจียงไป๋หยินก็เปลี่ยนเรื่อง และมีการขอร้องเล็ก​ ๆ บนใบหน้าที่เฉยเมยของเขา "คุณนายกู้​ คุณช่วยบอกวิธีถอนพิษงูได้ไหม? "

สำหรับแพทย์แล้ว การถอนพิษขั้นสูงเป็นวิธีที่พวกเขาแสวงหาตลอดชีวิต

แต่เฉียวเหลียนเหลียนไม่ได้บอกเขามากเพราะเรื่องนี้เป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ของเธอ

"มันคือเซรุ่ม" เธอพูดง่ายๆ ว่า "สอดเข็มเข้าไปในผิวหนังเพื่อเพิ่มการดูดซึมและการถอนพิษ อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้การใช้สิ่งนี้จะต้องแน่ชัดก่อนว่าเป็นงูชนิดใด"

“ถ้าอย่างนั้น ให้ผมได้เห็นซักครั้งได้ไหม? ” ดวงตาของเจียงไป๋หยินเต็มไปด้วยความปรารถนา

เฉียวเหลียนเหลียนตกใจ

ผ่านไปครู่ใหญ่​ เธอส่ายหน้าเบา ๆ

เจียงไป๋หยินรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่เขารีบพูดว่า "ในเมื่อนี่เป็นความลับของคุณนายกู้ ผมไม่อาจซักไซร้ได้ แต่หวังว่าวันหนึ่งคุณจะเปิดเผยความลับนี้ และผม เจียงไป๋หยินขอเป็นคนแรกที่ได้เห็น "

หลังจากพูดจบ เขาก็ยืดตัว​และเปลี่ยนเป็นคนที่เงียบขรึมและใจกว้าง