ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 226

การตลาดแบบสร้างความกระหายแก่ลูกค้า

ขั้นแรกคือการเรียกร้องความสนใจ ขั้นที่สองคือการสร้างความต้องการ

ขั้นแรกเธอเลือกใช้ชื่อขององค์หญิงองค์โต

เฉียวเหลียนเหลียนไม่กังวลกับขั้นที่สองมากนัก แม้ว่าภัตตาคารนี้ จะเป็นภัตตาคารใหม่ในปักกิ่ง แต่เป็นภัตตาคารที่เติบโตเต็มที่ในอันหยาง ผู้ที่ได้ลิ้มลองจะไม่มีวันลืมรสชาติ

ตอนนี้เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด คุณหานได้ควบคุมภัตตาคารด้วยตัวเอง

ตอนนี้อยู่ที่ขั้นที่สาม

ที่เรียกว่าการตลาดเพื่อสร้างความกระหาย สิ่งสำคัญคือความหิวโหย

ความหมายนั้นไม่ใช่ทำให้ลูกค้าอิ่ม แต่ทำให้คนจำนวนมากมีความคาดหวังอยู่เสมอ และควบคุมปริมาณอย่างเคร่งครัด ไม่ใช่การผลิตจำนวนมาก

มีคำโบราณว่าไว้ดี “ผักกาดขาวไร้ค่าก็เพราะมีมาก”

เมื่อเฉียวเหลียนเหลียนกล่าวจบ หานจ้าวก็พยักหน้าเห็นด้วย

แม้ว่าเนื้อแกะย่างจะเป็นที่นิยมในอันหยาง แต่เนื่องจากปริมาณที่มากและราคาต่ำ หลังจากเริ่มได้รับความนิยม ก็ค่อย ๆ เป็นที่นิยมน้อยลง

แน่นอนว่ามันเกี่ยวข้องกับสภาพอากาศด้วย อากาศที่นี่หนาวเกินไป และทุกคนก็อยากกินซุปร้อน ๆ และกับข้าวร้อน ๆ

แต่จากมุมมองหนึ่ง ความล้มเหลวเป็นแรงผลักดันในการควบคุม

หานจ้าวจึงต้องการควบคุมการผลิตเนื้อแกะเสียบไม้อย่างเข้มงวดในเมืองหลวง

เฉียวเหลียนเหลียนเอียงศีรษะมองดูเขา "มีไม่กี่คนในราชวงศ์ต้าหยูที่เดินทางไปทั่วประเทศ ถ้าพวกเขากินแกะย่างเสียบไม้ไม่อั้นที่อันหยาง และเขามาพบกับแกะเสียบไม้ที่เมืองหลวง พวกเขาจะวิจารณ์อย่างไร ? '

สิ่งนี้สมเหตุสมผล

หานจ้าวถามตัวเองว่า ในฐานะแขกคนหนึ่ง ถ้าเขาทานอาหารไม่อั้นในที่แห่งหนึ่ง แต่ถูกจำกัดในอีกที่หนึ่ง เขาคงรู้สึกไม่มีความสุขแน่นอน และบางทีลูกค้าเหล่านั้นอาจให้ร้ายได้

หากเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวจะไม่เป็นผลดีต่อภัตตาคารซื่อสี่

“เช่นนั้น อาหารจานใหม่ควรจำกัดจำนวนไหม ? ” คุณหานคิดไม่ตก “อาหารที่คุณเฉียวพูดถึง คุณเฉียวจะจำกัดปริมาณด้วนหรือไม่ ?”

แม้ว่านี่จะเป็นน้ำเสียงที่สงสัย แต่ดวงตาของหานจ้าวเป็นประกายทันทีที่เขาพูดจบ และเขาค่อนข้างแน่ใจ

เฉียวเหลียนเหลียนบอกว่าอากาศหนาว และแนะนำวิธีใหม่ หากวิธีนี้ได้ผล เธอจะขยายสาขาโดยใช้วิธีเดียวกัน

อาหารจานใหม่นี้คือหม้อไฟ

เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม และพยักหน้า "คุณหาน หม้อไฟที่ฉันบอกให้คุณเตรียม เสร็จเรียบร้อยหรือยัง ?"

หานจ้าวยิ้มอย่างขมขื่น

เฉียวเหลียนเหลียนคำถามยาก ๆ ให้เขา เธออยากได้หม้อไฟ และต้องมีแผ่นโค้งหนึ่งหรือสองอันในหม้อ และต้องทำด้วยทองแดงซึ่งทำให้เขานิ่งงัน

ไม่มีหม้อแบบนี้ในตลาดเลย ดังนั้นหานจ้าวจึงทำได้เพียงสั่งทำ ด้วยความที่เขาไม่คุ้นเคยกับที่นี่เขาจึงถูกหลอก เมื่อเวลาผ่านไป และในที่สุดด้วยความช่วยเหลือจากคนรู้จัก เขาก็สั่งหม้อชุดหนึ่งอย่างไม่เต็มใจ

รูปร่างหน้าตาดีและตามคำขอของเฉียวเหลียนเหลียน เป็นหม้อที่มีช่องสี่ช่อง และช่องสองช่อง แต่ปัญหาคือสั่งน้อยเกินไป ไม่เพียงพอ

หานจ้าวต้องสั่งอีกสองสามหม้อ แต่คนรู้จักเก่าบอกว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่ช่วย แต่เพราะทองแดงมีจำนวนจำกัด และเขาไม่สามารถทำได้ในเวลาอันสั้น

เขาพูดสิ่งเหล่านี้ด้วยรอยยิ้มบูดเบี้ยว

เฉียวเหลียนเหลียนโบกมือแล้วพูดว่า "หลายสิบหม้อ? น่าจะเพียงพอแล้ว ถ้าน้อยไป แสดงว่าขาดแคลน"

เรื่องของหม้อไฟนั้น เฉียวเหลียนเหลียนไม่เพียงตั้งใจ แต่เธอยังใช้เวลาบ่มเพาะ

เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกลำบากใจ เธอทำได้เพียงสั่งหม้อไฟจากคุณหานสองสามหม้อ

ด้านนอกภัตตาคารคนหลายร้อยคนตะเกียกตะกายเพื่อสั่งหม้อไฟที่สามารถสั่งได้สูงสุด 10 ที่ แต่ในจวนอ๋องชิงผิงมีโต๊ะเพียงสองสามตัว

สิ่งที่เฉียวเหลียนเหลียนขอคือหม้อสี่ช่องพร้อมถ่านไร้สีไร้กลิ่น

ข้าง ๆ หม้อไฟพร้อมด้วยเนื้อสัตว์และผักนานาชนิด

เช่น ไส้กรอก ผ้าขี้ริ้ว สมองหมู เนื้อสันใน ลำไส้ใหญ่ ลำไส้เล็ก ซี่โครงหมู กุ้งสด

เต้าหู้ แตงเทศ สาหร่ายทะเล เห็ด ผักกาดขาว เลือดเป็ด มันฝรั่ง หน่อไม้ตง

อาหารเหล่านี้เป็นอาหารทั่วไป

อาหารที่แปลกตาคือเนื้อแร่บางของเฉียวเหลียนเหลียน

ยุคนี้เนื้อแร่บาง ๆ ไม่นิยม ส่วนใหญ่เป็นเนื้อชิ้นใหญ่ ๆ เน้นรสชาติเข้มข้น

เฉียวเหลียนเหลียนคิดถึงเนื้อแกะที่สไลซ์บางๆ เธอจึงหยิบขาแกะ แล่หนังออก แล้วโยนมันลงในน้ำแข็งและหิมะเพื่อแช่แข็งเป็นเวลาสองวันสองคืน

เมื่อนำออกมา ใช้มีดหั่นมันเบา ๆ แล้วเนื้อแกะจะกลายเป็นม้วนบาง ๆ

เนื้อชนิดนี้บางราวกับปีกของจักจั่น และสามารถรับประทานได้หลังจากลวกในน้ำร้อนไม่กี่วินาที

ทางที่ดีควรจุ่มน้ำจิ้มงาและซอสเปรี้ยวจากนั้นเอาเข้าปาก ความร้อน และกลิ่นหอมกลมกล่อม

อร่อย และต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

เฉียวเหลียนเหลียนหั่นเนื้อแกะเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง และเด็ก ๆ กินเพียงแปปเดียวก็หมดจาน