ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 292

ใบหน้าของเฉียวเหลียนเหลียน ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีชมพู แดงลูกพีช แดงส้ม และสุดท้ายก็กลายเป็นสีแดงเลือด

แต่ภายในใจของนางก็ไม่รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด

อืม เด็กที่ดูเหมือนนางกับจี้หยุนชู

เหมือน เหมือนมากทีเดียว

ก็คือ กำลังจะมีใครมาที่สำนักเรียน สามารถปล่อยนางไปได้ไหม

เด็กๆที่ผ่านมาผ่านไปที่นี่ มันดูไม่เหมาะสมที่พวกเขาสองคนจะกอดกันแบบนี้

เฉียวเหลียนเหลียนพยายามดิ้นรนหลายครั้ง แต่ชายคนนั้นไม่ยอมปล่อย

ไม่มีทาง นางบีบแขนของจี้หยุนชูอย่างแรง

ชายคนนั้นรู้สึกเจ็บปวดจนหายใจไม่ออก และในที่สุดก็ปล่อยนางไป

ใบหน้าของเฉียวเหลียนเหลียนแดง และเดินออกไปโดยไม่กล้าเงยหน้าขึ้น

แต่เดินไปได้สองก้าว นางก็หยุด ผิวของนางเปลี่ยนจากสีแดงเข้มเป็นสง่างาม และยังคงมีความเคร่งเครียดจางๆ อยู่ที่คิ้วของนาง

จี้หยุดชูเลิกคิ้วและถามว่า "มีอะไรเหรอ?"

"ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว" เฉียวเหลียนเหลียนสังเกตอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างหดหู่ว่า "ทำไมเร็วจัง ข้าจะกลับได้ยังไง"

ข้าเห็นนักเรียนจำนวนมากต่างก็หลั่งไหลเข้ามา จากตอนแรกเงียบสงบ ตอนนี้กับเจี๊ยวจ๊าวไปด้วยเสียงของเหล่านักเรียนผู้มีความหวังและแสงสว่างอันแรงกล้า ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่มีลดละ

เฉียวเหลียนเหลียนและจี้หยุนชูเดิมทียืนอยู่ในตรอกหลังบ้าน หากพวกเขาต้องการออกไป พวกเขาก็ทำได้ เพียงแต่พบเข้ากับนักเรียนเหล่านี้ แต่ถ้าพวกเขาไม่ออกไป มันจะใช้เวลานานเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะออกไปอย่างเงียบๆ หลังจากที่นักเรียนเข้าชั้นเรียนแล้ว

นางทำหน้าบูดบึ้ง คิดว่าจะออกไปทางไหนได้อย่างปลอดภัย

มีคนคว้ามือนางไปโดยไม่คาดคิด ทันใดนั้น จี้หยุนซูก็ลากนางเข้าไปในฝูงชนอย่างเปิดเผย

เฉียวเหลีบนเหลียนไม่สามารถสลัดมือออกได้ และกลัวที่จะดึงดูดความสนใจ ดังนั้นจึงทำได้เพียงถูกบังคับให้เดินตามหลังชายคนนั้นไปทีละก้าว

แต่มันราวกับการถอยหลังลงคลอง เพราะพวกเขาก็โตมากแล้ว ดังนั้นมันจึงชัดเจนในกลุ่มของเหล่านักเรียน

เฉียวเหลียนเหลียนกังวลมากจนไม่กล้าพูดอะไรด้วยซ้ำ นางแค่ต้องการกลับไปที่บ้านของจวิ้นอ๋องแห่งชิงผิงให้เร็วที่สุด

จี้หยุนชูดูสงบมาก เมื่อพบเด็กที่คุ้นเคยเขาจะพยักหน้าและส่งยิ้มทักทาย

“ท่านหญิงเฉียว” ท่ามกลางฝูงชน ฮั่นมู่เห็นเฉียวเหลียนเหลียนเพียงแวบเดียว ก็กระโดดข้ามอย่างตื่นเต้น“ท่านเจ้าเมือง ทำไมท่านอยู่ที่นี้”

เฉียวเหลียนเหลียนยิ้มเล็กน้อย แต่ก่อนที่นางจะทันได้พูด เสียงอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น "ท่านหญิงเฉียว ท่านเจ้าเมือง อรุณสวัสดิ์"

ฉาย เต๋อจี้ปรากฏตัวออกมา

ทันทีหลังจากนั้น จูเจิง, หนิว หยินเชิง และเด็กที่คุ้นเคยคนอื่น ๆ ต่างก็วิ่งไปทีละคน

"ท่านหญิง หัวหน้าล่ะ?" หนิวหยินเชิง ถามอย่างไร้เดียงสา

เฉียวเหลียนยิ้มและพูดว่า "บางทีอาจจะยังมาไม่ถึง"

"ถ้าอย่างนั้นท่านหญิง ท่านเจ้าเมือง พวกเราไปก่อน" จูเจิงลากหนิวหยินเขิงไปที่สำนักเรียน

ฮั่นมู่, ฉายเค้อจี้และเฉียวเหลียนเหลียน วิ่งเข้ามาหลังจากบอกลา

เฉียวเหลียนเหลียนมองดูพวกเขาจากไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นจึงเดินออกไปช้าๆ กับจี้หยุนชู

อารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆจองเฉียวเหลียนเหลียนนั้น กลับมาสงบดังเดิม ตอนนี้ค่อยๆเดินไปตามท้องถนนในสำนักเรียน ราวกับศิษย์เก่ากลับมาเยี่ยมเยือน

เดินไปจนสุดทางของสำนักเรียน กำลังออกไปจากสถานที่แห่งนี้ ก็มีอาจารย์เดินลูปเคราค่อยๆใกล้เข้ามา "เอ๋ ท่านคือ....ท่านเจ้าเมืองอย่างนั้นรึ? ข้าไม่รู้ว่าท่านอยู่ที่นี้ ข้าต้องขอโทษที่ไม่ได้ออกมาต้อนรับให้เร็วกว่านี้"

ท่านอาจารย์ไม่รอช้ารีบเข้ามาคำนับ

ณ ทางเข้าสำนักศึกษา

หยูเฟยเฉิง มองไปที่ร่างที่หายไปทั้งสอง ด้วยสีหน้าแปลกๆ

หลี่หวู่เหลิงเร่งเร้าอยู่ด้านหลัง "เจ้าจะไม่ไปพบจวิ้นอ๋อวแห่งชิงผิงหรอ?"

ก่อนที่หยูเฟยเฉิงจะพูด จ้าวหวู่ก็ถ่มน้ำลายลงบนพื้น"เห็นอะไรไหม เขาน่ะเป็นคนของหยูเฟยเฉิง เราจะไปดุด่าเขาตอนเจอหน้าเขาไม่ได้ ถ้าเขาพูดจาเหลวไหล ข้าจะด่าเอง "

เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา และคนข้างๆ เขาก็พยักหน้าเช่นกัน

มันไม่ใช่แค่วันหรือสองวันมานี้ เนื่องจากสี่ตระกูลใหญ่ของ จ้าว, ฮั่น, ซุน, หลี่และจวิ้นอ๋องไม่ลงรอยกัน พวกเขาจะทำตัวสุภาพใส่กันเมื่อเจอกันในโอกาสที่เป็นทางการ แต่จะเป็นอย่างไร ถ้าพวกเขาไม่แสดงความสุภาพในเวลาอื่น

"เราทุกคนต่างก็อยู่กันคนละค่าย เรื่องที่รู้มาก็ไม่จำเป็นต้องปกปิด" ฮั่นชิ้ง พูดอย่างไม่แยแส หลี่หวู่เหลิงขมวดคิ้ว "แต่จวิ้นอ๋องแห่งชิงผิง ท่านเป็นผู้อาวุโส การเคารพเขาเป็นเรื่องที่ถูกต้อง"

อย่างไรก็ตาม เสียงของเขาเบาเกินไป และเสียงข้างๆ เขาดังเกินไป จึงไม่มีใครได้ยินเขา

หลี่หวู่เหลิงถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก

"ข้าบอกว่า อย่ารอช้าที่ประตู รีบไปที่สำนักศึกษากันเถอะ" ซุนเหนียนซีพูดด้วยรอยยิ้ม "ผลสอบวันนี้จะออกแล้ว ไปดูอย่างมีชีวิตชีวากันเถอะ"

"ถูกต้อง มาดูความตื่นเต้นกัน" ดวงตาของจ้าวหวู่เป็นประกายทันที และเขารีบไปที่สำนักศึกษาเป็นคนแรก

คนอื่นๆก็ค่อยๆตามมา

หยูเฟยเฉิงมาเป็นคนสุดท้าย

เห็นได้ชัดว่าวันนี้ควรจะเป็นวันที่มีความสุขมาก เขาจะได้รับคำชมจากพระชายา และหยูเฟยเฉิงจะถูกสอบสวนจากทุกคน และอาจต้องเผชิญกับพายุขององค์รัชทายาท

แต่ในขณะนี้ หัวใจของเขากลับเต้นแรงอย่างไร้เหตุผล

ราวกับว่า...จะเกิดเรื่องร้ายขึ้น