คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 63

ริวเสมองเสมองสมาร์ตโฟนที่ดังและสั่นในมือของตน สลับกับใบหน้าของเจนิส

"ครับ เฟียส" ริวตัดสินใจกดรับสายของเฟียส ด้านเจนิสที่ได้ยินเช่นนั้นร่างบางถึงกับเดินเข้าห้องน้ำหายไปทันที โดยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ภายในใจที่รู้สึกเจ็บแปลบๆ ขึ้นมาที่หน้าอก เฟียสชื่อนี้คุ้นหูของฉันนัก เจนิสได้แต่คิดในใจและปล่อยให้สายน้ำกระทบเข้ามาที่ใบหน้าของเธอ ฉันไม่น่ารู้สึกอะไรกับคนอย่างพี่ริวเลย

"คนบ้าฉันจะไปอยู่แล้วเชี่ยว ยังมาตามตื้ออยู่อีก" ร่างเอ่ยพึมพำที่หน้ากระจกภายในห้องน้ำ

เมื่อคืนฉันไม่ได้หลับสนิทอย่างที่เขาคิดหรอกนะ ฉันได้ยินทุกคำพูดของเขาที่เอ่ยมันกับฉัน แต่มันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่ออีกไม่นานเราก็ไม่เจอกัน ร่างบางปล่อยตัวอาบน้ำเช่นนั้นผ่านไปหลายนาที เพื่อให้จิตใจของฉันไม่ฟุ้งซ่านกับคนอย่างเขา จนกระทั้งเสียงประตูห้องที่ถูกปิดลง

!! ปัง !! หึ...เขาคงไปแล้วสินะ

ด้านริวหลังจากที่ออกจากห้องของเจนิส ร่างสูงก็กลับคอนโดทันที สายตาที่ตัดเพ้อและแววตาที่มีแต่ความว่างเปล่าที่ร่างบางมองเขามานั้น แม่ง จุก ชิบหาย ริวขับรถออกมาด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด กับเฟียสเองเธอก็โทรมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา ผมกับเฟียสเราเองก็เป็นเพื่อนที่สนิทและรู้จักกันมานาน จะปฎิเสธไปก็น่าเกลียด

@โรงแรงแห่งหนึ่ง

ร่างบางที่เดินเข้ามาในโรงแรมพร้อมกับบิดา ป้าลัดดา และแป้ง เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่คุณพ่อนั้นจัดเลี้ยงส่งให้กับฉันที่จะไปเรียน เราไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรมากมาย เพียงแค่ทานข้าวกับครอบครัวแค่นั้น ใบหน้าแต่งแต้มเครื่องสำอางเล็กน้อย ร่างบางในชุดกระโปรงเดรสสีครีมอ่อนๆ คลุมเข่า พอมันไปอยู่บนตัวของเจนิสแล้วนั้น ดูเป็นสาวหวานขึ้นมาทันตา

ชุดเจนิสนั้นซึ่งต่างจากแป้งโดยสิ้นเชิง พี่สาวต่างมารดา ไม่ว่าจะงานเล็กงานใหญ่แป้งนั้นก็มักจะมาในชุดที่เซ็กซี่ผู้ชายเห็นมักต้องเหลียวหลัง และเลือกเสน่ห์ให้กับเพศตรงข้ามนั้นเสมอ และวันนี้แป้งเองก็มาในชุดเดรสสาวเดี่ยวสีเลือดหมู ซึ่งเดินเคียงคู่มากันมานั้นเอง เจนิสเดินตามหลังของบิดามายังห้องอาหารแบบส่วนตัวที่ถูกจองเอาไว้

หลังจากที่เดินเข้ามาฉันก็พบว่าภายในห้องอาหารแห่งนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ครอบครัวของเรา แต่ยังมีคุณน้าและพี่ดลที่อยู่ที่นี่ด้วย ร่างบางก็ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้มารดาของดลดนัยและเขานั่นเอง

ร่างสูงของดลดนัยเมื่อเห็นเจนิสนั้นเดินเข้ามา ดลดนัยนั้นรีบหอบดอกกุหลาบช่อโตนั้น แสดงความยินดีกับเจนิสมาทันที ร่างบางถึงกับทำหน้าไม่ถูก

"พี่ขอแสดงความยินดีกับน้องเจนิส ด้วยนะครับ" ฉันจะกล้าปฎิเสธพี่ดลได้ไง ในเมื่อในห้องนี้มีผู้ใหญ่อยู่ด้วยหลายคน ด้านแป้งขณะที่เจนิสรับดอกไม้กับดลดนัยนั้นแป้งก็ไม่ลืมที่จะถ่ายภาพเก็บไว้ ใบหน้าสวยของแป้งยกยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ

"ขอบคุณคะ" เจนิสเอ่ยกับดลดนัยเสียงหวาน จากนั้นร่างบางก็เดินมานั่งข้างเก้าอี้ที่ติดกับแป้งทันที

"เสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะ" แป้งเอ่ยน้ำเสียงรอดไร้ฟัน ที่ได้ยินเพียงสองคน แต่นั้นใช่ว่าเจนิสจะตอบกลับ เพราะพักหลังๆ มานี้พี่แป้งนั้นดูเปลี่ยนไป ราวกับคนละคนกับพี่แป้งที่ฉันเคยรู้จัก พี่สาวต่างมารดาที่แสดงความเป็นพี่สาวเฉพาะต่อหน้าบิดาของเธอเท่านั้น

จากนั้นผู้ใหญ่ในโต๊ะก็พูดถึงเรื่องธุระกิจต่างๆ แต่นั้นมันกับไม่มีอะไรเข้ามาภายในหัวของฉัน ร่างบางทานข้าวด้วยสีหน้านิ่งเรียบปกติ โดยมีดลดนัยที่คอยตักโน้นนี้นั้นให้กับเจนิสจนเต็มจาน ทำเอาผู้ใหญ่ถึงสองฝั่งถึงกับเอ่ยชมความน่ารักของดลดนัยไม่ขาดปาก แม้กระทั้งบิดาของเจนิสท่านเองก็ถูกใจและเอ็นดูดลดนัยนั้นมากอยู่เหมือนกัน

หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแล้วนั้น เจนิสที่เดินตามหลังบิดาออกมา เพื่อจะกลับคอนโดของเธอ

"กับดลดนัย พ่อว่าพี่เขาก็ดูเป็นสุภาพบุรุษ และดูเอาใจใส่ลูกดี ถ้าเรายังไม่มีใครก็ศึกษากับพี่เขาไว้ดูก็ไม่เสียหาย" บิดาเอ่ยกับบุตรสาวขณะที่เจนิสนั้นเดินออกมาจะกลับ

"ขอบคุณคุณพ่อมากนะคะ ที่จัดเลี้ยงส่งให้กับเจ ที่คุณพ่อยังเห็นความสำคัญของเจอยู่บ้าง" ร่างบางเลือกที่จะตอบบิดาไปอีกเรื่อง เพื่อหลบเรื่องของดลดนัย จากนั้นแป้งและมารดาของเธอก็เดินเข้ามาทันที โดยมีดลดนัยนั้นเดินตามมา บิดาที่โดนบุตรสาวเหน็บแนมเช่นนั้นถึงกับชะงัก แต่จะเอ่ยต่อก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อดลดนัยนั้นเอ่ยขึ้นมา

"คุณลุงครับ ผมขอไปส่งน้องเจนิสนะครับ"

"เอา...ได้สิลูก ตามสบายเลย" บิดาที่แอบเชียร์ดลดนัยกับบุตรสาวนั้นถึงกับเผยรอยยิ้มออกมาด้วยท่าทีพอใจ

ด้านเจนิส หึ...ที่คุณพ่อเป็นเช่นนี้คงไม่ต้องบอกว่าใคร โดนเป่าหูมา

"งั้น เจ ไปนะคะ คุณพ่อ คุณป้า คุณน้า สวัสดีคะ" เจนิสเอ่ยจบ ร่างบางก็เดินตามหลังดลดนัย และแป้งไปทันที

ขณะที่ทั้งสามลงจากลิฟต์นั้น

!! ปรึก !! แรงกระชากของริว ทำเอาเจนิสถึงกับ ตกใจและ เซล้มเข้าหาออกแกร่งของร่างสูง เจนิส มองริวด้วยสีหน้าอันโกรธจัด ซึ่งไม่ต่างอะไรกับเขาเลยซักนิด

"พี่ริว นี้ปล่อยนะ" ริวไม่ยอมปล่อย และยังเพิ่มแรงบีบเรียวแขนของเจนิสหนักมากขึ้น เฟียสที่มาด้วยฉันถึงกับตกใจและทำหน้าไม่ถูก นี้มันเรื่องอะไรกัน ริวกับผู้หญิงคนนี้ เฟียสพยายามคิด

"ฉันชวนไปทานข้าว เธอบอกกลับบ้าน นี้เหรอ กลับบ้านของเธอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมาด้วยความโกรธและโมโหเมื่อเส้นความอดทนของร่างสูงนั้นขาดลง และตอนนี้ทุกคนก็ต่างตกใจไปตามๆ กัน

"ไม่ใช่นะ พี่ริวพี่กำลังเข้าใจฉันผิด" เจนิสพยายามที่จะอธิบาย แต่นั้นคนโมโหร้ายก็ไม่คิดจะฟังเธอ ร่างสูงเดินกระชากแขนของเจนิสมาหยุดที่หน้าห้องน้ำ เพราะเริ่มมีคนมองมาที่เขาและเธอ

ด้านดลดนัยเองก็ตกใจ เช่นกัน แต่นั้นก็ตามเจนิสมาหยุดที่หน้าห้องน้ำ

"เธอเอากับมันแล้วใช่ไหม บอกฉันมาสิเจนิส เธอบอกฉันมาก" ริวถามร่างบางมาอย่างบ้าคลั่ง

" เพี้ยะ " เจนิสทนฟังคำพูดที่ดูถูกหยาบคายไม่ริวไหว ถึงกับพลันมือตบหน้า เพื่อให้ริวนั้นได้สติ คำพูดของเขามันบาดลึกลงในจิตใจของฉัน ใบหน้าอันหล่อเหลาของริวถึงกับหันไปตามของริวแรงตบ เจนิสที่ตบเข้าใบหน้าของริว ทำเอาเฟียส แป้ง ดลดนัยถึงกับอึ้งไปตามๆ กัน

"ความคิดสกปรก เมื่อไหร่พี่จะหายบ้าซักที"

"ตราบใดที่เธอยังมีคนอื่น ฉันก็ไม่เลิก" ริวเอ่ยออกมาเสียงดัง รักมากก็หึงก็หวงมากเป็นธรรมดา

"เธอกล้ามีคนอื่น ขณะที่เมื่อคืนเธอนอนกับฉันงั้นเหรอวะ เจนิส เธอตอบฉันมาสิ" ริวเอ่ยมาด้วยสีหน้าผิดหวังสุด

"ฉันต่างหากที่ควรถามคำนี้กับพี่ ตลอดเวลาที่มีอยู่กับฉันพี่มีผู้หญิงกี่คน คำว่ารักฉัน ถ้าพี่ไม่ได้รักฉันจริงก็อย่าได้พูดออกมา" เจนิสเอ่ยออกมา ขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง ทำเอาริวถึงกับจุกร่างสูงถึงกับพูดไม่ออก สายตาดวงเล็กที่มองเขามามีแต่ความว่างเปล่า ร่างบางผลักริวออกจากตัว จากนั้นก็เดินออกไปทันที