คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 71

"เจ เจนิส" เสียงของทนงค์ศักดิ์ทำให้เจนิส และริวนั้นได้สติ เจนิสถึงกับรีบทำสีหน้าให้ดูเป็นปกติ

"เจ เป็นอะไรหรือเปล่า" ทนงค์ศักดิ์ที่สังเกตุเห็นท่าทีของเจนิสที่มีต่อริวนั้นถึงกับเอ่ยถามเจ้านาย

"เปล่าคะ คุณอา เจไม่เป็นอะไร" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเสมองใบหน้าของริว

ด้านริว เขาเคยเจอกับผู้ชายคนนี้เมื่อวันก่อน และเด็กคนนั้น หึ...ที่โรงพยาบาล วันนั่นที่เขาเจอเธอ หึ...! เป็นเธอจริงๆ สินะ แต่สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ตกตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่เจอเจนิสหรอกนะ เด็กผู้ชายที่เขาบังเอิญเจอในวันนั้น จู่ๆ ใบหน้าอันหล่อเหล่าถึงกับซีดเผือกลงทันที

"คุณริวคะ กาแฟ ได้แล้วคะ" เสียงเรียกของเลขาเอ่ยออกมา ริวรีบเปลี่ยนสีหน้าให้ดูเป็นปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับรู้สึกสับสนและหนักอึ้งขึ้นมาในหัว

เด็กผู้ชายคนนั้นคือลูกของใครกัน ลูกชายของเจนิสหรือเปล่า นั้นคือสิ่งที่ค้างคาในใจของเขา อยากจะถามเธอ แต่ ณ ตรงนี้ไม่ได้มีแค่เขาและเจนิส เรื่องส่วนตัวเขาคงหาเวลานั้นคุยกับเจนิสอีกยาวกับเรื่องที่ตนนั้นสงสัย

"ยังไงมากันครบแล้วก็เริ่มกันเลยนะคะ" เลขาของริวถึงกับเอ่ยขึ้นทันที

"ผม ทนงค์ศักดิ์นะครับ เป็นทนายและผู้ช่วยของหนูเจนิส ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยแนะนำตัวเอง

"ผมรัฐพล เรียกริว ก็ได้ครับ" ริวเอ่ยกับทนงค์ศักดิ์ พร้อมกับเผยรอยยิ้มให้กับทนงค์ศักดิ์อย่างเป็นมิตร

"ส่วนนี้ เจนิตา หรือจะเรียกว่า" ทนงค์ศักดิ์ที่กำลังจะแนะนำเจนิสให้รู้จักกับริว แต่กับโดนริวนั้นเอ่ยขึ้นมาก่อน

"ผมรู้จักเธอดีครับ ใช่ไหม...เจนิส" ริวเอ่ยพร้อมกับเสมองใบหน้าหวานอย่างจงใจให้ทุกคนรู้ว่าเขาและเจนิสนั้นรู้จักกันดี

"คุณริว เขาเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย เจนะคะ คุณอา" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเสมองทนงค์ศักดิ์ คุณริวงั้นเหรอ หึ...เรียกเขาซะห่างเหินเชียว

"แล้ววันนี้ น้องฟรอสต์ เธอไม่มากับคุณทนงค์ศักดิ์ด้วยเหรอครับ" ริวเอ่ยถามทรงค์ศักดิ์แต่สายตากับจับจ้องที่ใบหน้าของเจนิส ร่างบางที่ได้ยินเช่นนั้นเจนิสถึงกับชะงักและซีดลงทันทีด้วยความตกใจ

"เออ...วันนี้เธอไปเรียนนะครับ" ด้านทนงค์ศักดิ์เองก็ไม่ใช่คนโง่ เขาเองที่สังเกตุท่าทีของเจนิสที่มีต่อริว ทนงค์ศักดิ์นั้นรู้ได้เลยทันทีว่าระหว่างเจนิสและริวนั้นไม่ใช่รู้จักแค่รุ่นพี่แล้วแหละ อาจจะเป็นอย่างที่เขาคิดก็ได้ และสายตาที่คุณริวมองเจนิสอีกเช่นสงสัยเข้าไปกันใหญ่

"วันหลังถ้าเขาว่าง ช่วนมาหาผมได้นะครับ ผมรู้สึกถูกชะตา และชอบน้องฟรอสต์มากเลยนะครับ" ริวเอ่ยมาอย่างที่ใจเขาคิดจริง ทำเอาเจนิสถึงกับนิ่งอึ้ง พี่ริวเจอน้องฟรอสต์แล้วงั้นเหรอ เขาไปเจอลูกชายของฉันตั้งแต่ตอนไหน เมื่อไหร่กัน มันเกิดคำถามขึ้นมามากมายภายในหัวของฉัน

"เรื่องนี้ คงต้องขออนุญาต เจนิสแล้วละครับ" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยมาเช่นนั่น ทำเอาริวถึงกับชะงัก ใบหน้าอันหล่อเหล่าถึงกับซีดเผือกลงทันที หมายความว่าไงเด็กคนนั่นเป็นลูกชายของเจนิสงั้นเหรอ ริวถึงกับเหงื่อแตกขึ้นมาทันที ลูกชายของเจนิสที่ใบหน้าคล้ายคลึงกับเขา เรื่องนี้คืออะไรกัน คนที่ทราบเรื่องนี้ดีที่สุดก็คือเจนิสนั้นเอง

"น้องฟรอสต์เขามีเรียนนะคะ คงไม่ว่าง" เสียงหวานเอ่ยออกมาเช่นนั้น

ริวนั่งเสมองใบหน้าของเจนิสที่นำเสนองานให้กับเขาด้วยความคล่องแคล่ว จนกระทั่งผ่านไปราวสิบนาที ในหัวของเขาไม่ได้สนใจเรื่องที่เจนิสเสนองานเลยซักนิด ใบหน้าอันหล่อเหล่าจับจ้องร่างบางตรงหน้า เขาสงสัยเรื่องเด็กคนนั้นถึงกับไม่มีสมาธิทำอะไรอยากจะกระชากเจนิสเข้ามาถามให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ติดที่ว่าตรงนี้มีคนอื่นนั้นอยู่ด้วย เรื่องงานกับเรื่องครอบครัวเขาไม่ควรเอามาปะปนกัน จู่ๆ เริวก็เอ่ยขึ้นมา

"ตกลง ครับ" เสียงทุ่มเอ่ยออกมา ทำเอาเจนิส ทนงค์ศักดิ์ และเลขาของริวถึงกับงงงวยไปตามๆ กัน ปกติคุณริวไม่ใช่คนที่ตอบตกลงงานง่ายขนาดนี้ ก็เห็นๆ ว่าฝ่ายคุณเจนิตายังไม่เข้าถึงเนื้องาน แต่นี้คุณริวก็ตอบตกลงเสียแล้ว

"ตามนี้เลยนะครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาเข้ากับคนตัวเล็ก ด้านเจนิสพี่ริวเอาแต่จ้องฉันแบบนี้ ฉันถึงทำหน้าไม่ถูก เอาจริงการที่ฉันบังเอิญเจอเขาวันนี้ฉันยังไม่ทันได้เตรียมใจอะไร ที่หนักไปกว่านั้นพ่อลูกเจอกันแล้วนี้สิ ทำไมจู่ๆ ฉันถึงได้รู้สึกกับการกลัวอะไรขึ้นมา

"เจ เจนิส" ร่างบางที่ครุ่นคิดถึงกับนั่งเหม่อลอย

"คะ...คุณอา"

"ทางคุณริวตอบตกลงที่จะร่วมงานกับทางเรา แล้ว เจมี อะไรจะถามคุณริวอีกไหม"

"ไม่มีคะ" เจนิสรีบตอบริวไปทันที

"ขอบคุณคุณริวมากนะครับ ที่ให้เกียรติกับทางบริษัทของเรา" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยขอบคุณ

"ยินดีครับ"

"งั้น ถ้าไม่เป็นการรังเกียจ ผมและเจนิส ขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงตอบแทนกับทางคุณริวซักมือนะครับ" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยกับริวมา

"ได้สิครับ วันนี้ผมว่าง ไปได้ทั้งวัน" ริวเอ่ยพร้อมกับจงใจเสมองใบหน้าของเจนิส ให้ตายเถอะคุณอาศักดิ์จะทำอะไร ทำไมเขาไม่คิดจะถามฉันสักคำ

"งั้นเจอกันที่ร้าน S นะครับ" ริวเอ่ยกับทนงค์ศักดิ์แค่นั้น เขาทางที่เข้านั้นมีเรื่องจะคุยกับเจนิส

"คุณเจนิส คุณเอารถมาหรือเปล่า หรือจะไปกับผม" ร่างสูงเสมองพร้อมกับเอ่ยชวนเจนิสนั้นให้ไปกับตน

"ฉันเอารถมา ไปเองได้" ร่างบางเอ่ยกับริวมาเสียงแข็ง ทำเอาเลขาของริวและทนงค์ศักดิ์ถึงกับขมวดคิ้ว จะว่าไปคุณริวกับคุณเจนิสเหมือนพวกเขาสนิทกันมาก ถึงได้กล้าเสียงแข็งให้กับลูกค้ารายใหญ่อย่างคุณริว

ร่างบางพอมาถึงก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปที่โต๊ะ ทันที และกับต้องชะงัก ใบหน้าสวยขมวดคิ้วมาด้วยท่าทีสงสัยที่ไม่เจอทรงค์ศักดิ์ เธอคิดว่าทนงค์ศักดิ์นั้นมาถึงร้านแล้วเสียอีก

Rrrrrrrrr อาศักดิ์

[เจนิส อาต้องขอโทษด้วยนะ รถอาเสียที่ทางด่วน อาคงไปทานด้วยไม่ได้ ยังไงอาฝากเจ ขอโทษกับทางคุณริวด้วยนะ] ทนงค์ศักดิ์ที่รถเสียอย่างไม่คลาดคิดนั้นเอ่ยกับเจนิสมา

[อาศักดิ์ คะ] เจนิสจะเอ่ยต่อแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว

"อ่า...นิอย่าบอกนะอาศักดิ์รถเสีย ฉันต้องทานข้าวกับพี่ริวกันสองคน ให้ตายเถอะ แค่บังเอิญเจอเขา ฉันก็ทำตัวไม่ถูกแล้ว ไหนจะเรื่องน้องฟรอสต์อีก ฉันในตอนนี้รู้สึกสับสนและปวดหัวไปหมด แต่ก่อนจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ ริวก็เดินเข้ามาทันทีพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ให้กับเจนิส

"เชิญ ครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับยกยิ้มให้กับเจนิส ร่างบางเสมองคนตรงหน้าแต่นี้เป็นเรื่องงาน ฉันเลยต้องยอมทานข้าวกับเขาแต่โดยดี วันนี้เขาคือลูกค้าคนสำคัญของบริษัท หึ..! โชคดีหรือโชคร้ายที่ฉันเจอเขาในฐานะลูกค้ารายใหญ่ ฉันไม่อยากจะคิดอีกหลายเดือนที่เราต้องคุยงานร่วมกัน ใบหน้าหวานถึงกับคิดหนัก

จากนั้นริวก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับคนตรงหน้า

"อาศักดิ์รถเสีย เขาฝากขอโทษคุณด้วย" ร่างบางเอ่ยกับคนตรงหน้าโดยที่เลือกเมนูอาหารไม่คิดจะสนใจริว ร่างสูงที่เห็นเช่นนั่นถึงกับหงุดหงิดขึ้นทันที

"เจนิส เธอมีอะไรที่ปิดบังฉันอยู่หรือเปล่า" ริวเอ่ยถามร่างบางอย่างไม่คิดจะอ้อมค้อมกับสิ่งที่สงสัยและค้างคาอยู่ในใจ ร่างบางยังคงหลบสายตาคมเข้ม พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง

!!ตึบ ตึบ ขึ้นมา!!

"ที่ฉันมาเจอกับคุณวันนี้ ฉันเจอเพียงเพราะเรื่องงาน ถ้าเป็นเรื่องอื่นฉันไม่ขอตอบ" เจนิสเอ่ยกับริวมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"ที่ไม่ตอบเพราะกลัวว่าฉันจะรู้เรื่องลูกใช่ไหม เจนิส" ริวเอ่ยถามมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเช่นกัน

"หึ...ลูกๆ ใครเหรอคะ" เจนิสเอ่ยพร้อมกับทำหน้าซื่อ ให้กับริว

น้องฟรอสต์ที่ใบหน้าเหมือนกับเขาเอามากขนาดนี้ เธอจะยังกล้าปฎิเสธกับเขาอีก หึ...! ตลอดทางที่ขับรถมาที่ร้านอาหาร เขาใจร้อนถึงกับคิดไม่ตก ยิ่งนับเดือนปีที่เราห่างกัน โอกาสที่จะเป็นไปได้ที่เจนิสนั้นจะท้องกับเขา ไม่แปลกที่เธอจะท้อง เขาจัดบ่อยปล่อยในขนาดนั่น ยาคุมชนิดไหนก็คงเอาไม่อยู่ ยิ่งได้ยินจากปากของทนงค์ศักดิ์ว่าน้องฟรอสต์นั้นเป็นลูกชายของเจนิส ในใจของเขาตอนนี้รุ่มร้อนและสับสนไปหมด ริวเชื่อเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์ว่าน้องฟรอสต์นั้นคือลูกชายของตนและเจนิส

"ลูกของเราที่ทำร่วมกัน" เสียงเข้มเอ่ยออกมา ใบหน้าหวานของเจนิส ถึงกับชะงักนิ่งค้างไปทันที