ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 492

นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้ปฏิบัติกับเธอแบบนี้!

เธอไม่เคยคิดเลยว่า ถ้าเพียงแค่มาเอาเอกสารฉบับเดียว ไหนเลยจะต้องให้หัสดินมารับด้วยตนเอง อีกทั้งเธอยังบังเอิญอยู่ที่นี่อีก

ความสุขในใจของเธอนั้นเป็นการคิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียวจริงๆ!

เมื่อฉันทัชกลับมาถึงบ้านในตอนกลางคืน เขาซื้อผลไม้สดและขนมมามากมาย เสื้อคลุมยังถูกสวมไว้บนบ่าของเขาแบบนั้นอย่างสบายๆ

“ทำไมซื้อมาเยอะขนาดนี้?” ยู่ยี่มองถุงในมือเขาด้วยความประหลาดใจ มีทั้งหมดสี่หรือห้าใบ

“ก็ที่บ้านมีสุดที่รักอยู่ตั้งสองคน ถ้าซื้อมาน้อย เกรงว่าจะป้อนให้ไม่พอ...” ระหว่างพูด เขาก็แยกของไปวางให้ดี

ยู่ยี่อดไม่ได้ที่จะกระแอมเบาๆ “คำพูดนี้ทำไมมันฟังดูเหมือนกำลังให้อาหารหมูล่ะ และยังเป็นแบบที่ให้ยังไงก็ให้ไม่อิ่มอีก”

มุมปากฉันทัชกระตุกยิ้มบาง หลังจากนั้นไม่นานโก๋ก็มา พร้อมกับของในกล่องใบใหญ่ 2 กล่อง ซึ่งกล่าวได้ว่าทั้งหมดนี้เป็นอาหารเสริม

คราวนี้ ในที่สุดก็ไม่อาจทนได้ ยู่ยี่กลืนน้ำลาย มองชายหนุ่มด้วยสายตาแปลก ๆ “ไม่จำเป็นต้องเยอะขนาดนี้ก็ได้มั้ง?”

“กล่องหนึ่งเป็นผมเอามา ส่วนอีกกล่องแม่ของผมส่งมาให้...” ฉันทัชอธิบาย แล้วกอดเธอ “ไม่ต้องกังวลไปนะ ต้องมีสักวันที่คุณจะกินหมด…..”

โก๋ที่อยู่ข้างๆ ยังพูดเสริมอีกว่า “ใช่แล้ว คุณยู่ยี่มีความสุขมากๆ นะครับ!”

ยู่ยี่หรี่ตาเป็นรอยยิ้ม มองที่โก๋"ให้คุณฉันทัชส่งให้นายสักหน่อยเป็นไง?"

โก๋หยุดพูดทันที ฉันทัชสางผมของเธอ และพูดอย่างจนปัญญาว่า "อย่าสร้างความวุ่นวายสิ"

“ไม่ได้สร้างความวุ่นวายสักหน่อย คุณคิดว่าโก๋เป็นยังไง?”

“ดีไม่เท่าหนึ่งในพันของคุณ...” ในใจเขานั้น เธอดีที่สุด

“คุณดูสิ โก๋ใกล้จะร้องไห้เพราะไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้ว ไม่คิดจะไปปลอบผู้หญิงของคุณหน่อยเหรอ?” ยู่ยี่ก็แค่ชอบแกล้งเขา

ฉันทัชนวดระหว่างหน้าผาก และกดหน้าผากของเธอ เพื่อลงโทษที่เธอซุกซน เขาเปิดริมฝีปากบางของเขาเล็กน้อย และกัดปลายจมูกของเธอเบา ๆ "มีแค่คุณเท่านั้นที่เป็นคนรักของผม"

แต่โก๋ไหนเลยจะเคยเห็นด้านอบอุ่นของคุณฉันทัชแบบนี้ ลูกตาเขาแทบจะถลนออกมาจากเบ้าตา

เขายังเป็นคนที่ส่งสายตาไปให้ เมื่อเขาจะออกจากประตู จึงไม่ระวังไปชนเข้ากับขอบประตู แล้วชนกับกำแพงอีกครั้ง ทำให้เกิดเสียงเอะอะครึกโครม

ยู่ยี่เอนกายลงบนอกของชายหนุ่มอย่างเกียจคร้าน และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณทำให้เขากลัวแล้ว เมื่อเขาเห็นท่าทางที่เอาใจใส่ห่วงกังวลของคุณ ฉันก็คิดว่าภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบของคุณได้ถูกทำลายลงในหัวใจของเขาแล้ว”

“ถ้ากลัวก็ยิ่งดี……” ฉันทัชหรี่ตาลง น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความแหบห้าว “ผมคิดว่า คุณต้องถูกลงโทษในตอนนี้แล้วล่ะ”

"ทำไมล่ะ?"

“คุณก็รู้อยู่แก่ใจ ผมมีคุณแค่คนเดียว จะมีใครที่ไหนอีก สำหรับข้อกล่าวหาที่ไม่จำเป็นนี้ ผมต้องการตอบโต้...” ฉันทัชกอดเธอไว้ ขยับตัวอย่างช้าและเบา เพื่อไม่ให้เธอเจ็บ ฉันทัชจูบที่คอ และเส้นผมทั้งเล็กและหนาของเธออย่าล้ำลึก บางครั้งก็เชื่องช้าบางเบา บางครั้งก็หนักแน่นดุดัน

มือของยู่ยี่วางบนหลังของเขา กดลงไปในเสื้อเชิ้ตสีขาวเล็กน้อย “เบาลงหน่อย”

“บางทีคุณอาจชอบให้มันหนักกว่านี้…” เสียงของชายหนุ่มทุ้มลงอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากบรรยากาศวาบหวาม ยู่ยี่ก็รู้สึกง่วง แต่มือของเธอยังอยู่บนหน้าอกที่สัมผัสเรียบลื่นและไร้ที่ติของเขา และพูดอย่างอิจฉาว่า "คุณทำกับผู้หญิงมากี่คนแล้วกันแน่?"

ฉันทัชหัวเราะเบาๆ มีความสุขอย่างสุดจะพรรณนา

“ห้ามหัวเราะ มีกี่คน!” เธอถามต่อ

“หนึ่งคน ก็คือคุณเอง...” เขาทำหน้าจริงจังแล้วตอบ

“มีผู้หญิงแค่คนเดียว แต่ช่ำชองขนาดนี้เลยเหรอ?”

ฉันทัชจับใบหน้าของเธอด้วยมือทั้งสองข้าง จูบด้วยปลายลิ้นอุ่นๆ และเปียกชื้นที่คอของเธอ ค่อยๆ ลิ้มเลียอย่างเชื่องช้า "เปล่า ผมดูหนังประเภทนั้นเมื่อผมยังหนุ่ม..."

พูดกันตามตรง เมื่อตอนหนุ่มเขาจะรุนแรงและเร่าร้อนแบบเช่นตอนนี้ได้อย่างไร

ตอนที่ยังเยาว์วัย เขาประสบกับความล้มเหลวและชีวิตที่ยากลำบาก เอาแต่ทำงานทั้งวันทั้งคืน ไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนี้

ตอนนี้ ความปรารถนาทั้งหมดที่เคยอดกลั้นนั้นดูเหมือนจะปรากฏออกมาแล้ว

“นอกจากนี้ ผมจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องภรรยาคนแรก แต่คงไม่ใช่ในเวลาแบบนี้…” เขากล่าว

ยู่ยี่คิด "ฉันจะรอถึงวันนั้น..."

"อืม….."

เขาจะบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องดาหวัน จะไม่ปิดบังเอาไว้ ในอนาคตของเขาจะมีเธออยู่เคียงข้าง ข้ามผ่านเรื่องในอดีตที่ถูกเปิดเผยไปอย่างไม่เป็นไร

.……

ความอ่อนโยนของหัสดินต่อเรนนี่จบลงเพียงแค่การกลับมาถึงบริษัท แต่เรนนี่ไม่สนใจมันนัก ตราบใดที่มีความคืบหน้า ก็นับว่าเป็นเรื่องดีแล้ว

เมื่อกลับมาถึงบ้านในตอนเย็น ชฎารัตน์ก็ได้ทำซุปปลาไว้แล้วในครัว และนำมาให้เธอทาน

เรนนี่รู้สึกว่าใช้ชีวิตแบบนี้ก็ไม่เป็นไร แค่คอยปกป้องตำแหน่งในตอนนี้

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากลุกขึ้น ทำความสะอาดร่างกาย และเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เรนนี่ก็รู้สึกว่าเปลือกตาขวากระตุกไม่หยุด ในใจก็รู้สึกกระสับกระส่ายเป็นอย่างมาก ราวกับว่าไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ต้องบอกว่า ลางสังหรณ์นี้บางครั้งก็แม่นยำเป็นพิเศษ

ซาฮาร่าท้องแล้ว เรนนี่ตอนนี้ก็ท้องเช่นกัน ถ้ายังตบตีอีกต่อไป ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น?

มีบาดแผลทั้งบนใบหน้าและลำคอของเรนนี่ กระทั่งเล็บของซาฮาร่ายังมีร่องรอยเลือดและเศษเนื้อฉีก เธอหอบหายใจ

ชฎารัตน์มองประเมินเรนนี่ สีหน้าจริงจัง "ตกลงแล้วทำไมถึงเกิดเรื่องนี้ได้?"

“คุณแม่คะ เรื่องมันไม่ใช่แบบนี้จริงๆ หนูจะทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง หนูไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมถึงได้มีข่าวแบบนี้” แม้ว่าเรนนี่จะรู้สึกปั่นป่วนอยู่ในใจอีกครั้ง แต่ตอนนี้ยังคงฝืนทน ไม่รู้จักความตาย

“ในเมื่อเธอบอกว่าไม่รู้ ฉันก็จะไม่คาดคั้นถาม ฉันเชื่อว่าหัสดินและรัดเกล้าจะค้นพบความจริงเรื่องนี้อย่างแน่นอน” ชฎารัตน์ กล่าว

ตอนนี้ซาฮาร่าก็สงบลงเล็กน้อย จ้องมองเรนนี่"เธอควรอธิษฐานให้มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ มิฉะนั้นฉันจะไม่ทำให้เธอได้อยู่ดีๆ อย่างแน่นอน! ความโกรธตอนนี้เพิ่งแสดงให้เห็นเพียงแค่หนึ่งในสิบส่วนเท่านั้น "

ถูกพนักงานที่เคยพามายอกย้อนไม่ยอมรับผิด เธอจะทนอยู่ได้ยังไง? ไม่นีกเลยว่ามันจะยังสวมเขาให้เธออีกด้วย!

ชฎารัตน์เอื้อมมือออกไป ตบหลังเธอเบาๆ เพื่อช่วยให้เธอสงบลง

“โทรศัพท์ล่ะคะ?” ซาฮาร่าหอบหายใจเสียงฟึดฟัด

"จะทำอะไร"

“โทรหาหัสดิน หนูอยากรู้โดยเร็วที่สุดว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ไงกันแน่!”

ชฎารัตน์ ไม่ได้ให้โทรศัพท์ไป กล่าวว่า "เรื่องมันใหญ่โตขนาดนี้ ไม่ใช่แค่ในหนังสือพิมพ์ แต่ยังอกข่าวในโทรทัศน์อีก เธอคิดว่าเขาไม่รู้เรื่องนี้ได้เหรอ? รัดเกล้าล่ะ?"

"ไปบริษัท!"

เรนนี่ในตอนนี้ยืนไม่มั่นคงเล็กน้อย ขาทั้งสองอ่อนแรง เธอพิงโต๊ะเครื่องแป้งที่อยู่ด้านหลังเพื่อพยุงตัวเธอ

สมองของเธอในเวลานี้สับสนอลหม่าน แทบจะระเบิดออก

เรื่องต่างๆ ได้พัฒนามาถึงจุดนี้ เธอไม่รู้ว่าจะจบมันอย่างไร และก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์จะพัฒนาต่อไปอย่างไรในอนาคต!

เพียงแค่อยากจะเป็นลมไปซะเดี๋ยวนี้ และเมื่อตื่นขึ้น เรื่องทุกอย่างก็คลี่คลาย เรื่องทุกอย่างก็จบลง และกลับสู่ความสงบ

แต่เธอรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย เธอไม่อาจจะเป็นลมได้ นั่นจะแสดงให้เห็นว่าเธอร้อนตัว!

เรนนี่ไม่เคยรู้สึกยากลำบากขนาดนี้มาก่อน ชีวิตช่างยากเย็นเหลือเกิน!

และยิ่งไม่คาดคิดมาก่อนว่า รัดเกล้าจะปล่อยภาพฉาวนั้นออกมาจริงๆ ตอนนี้เธอถูกบีบบังคับจนไม่เหลือทาง แน่นอนว่าเธอไม่สามารถแม้แต่จะออกจากประตูได้

ถ้าปล่อยให้พวกเขารู้ความจริงของเรื่องนี้จริงๆ ความมืดแบบไหนจะรอเธออยู่กันแน่นะ?

เรนนี่ตกใจกลัวจนใจสั่น หัวใจยิ่งเต้นรัวเพิ่มขึ้น ราวกับจะกระเด็นกระดอนออกมา และดูเหมือนใกล้จะเป็นลมไป เธอเจ็บปวดและกลัวอย่างทนแทบไม่ไหว