ในช่วงเวลาระหว่างที่กำลังรอดนัยกลับมาอยู่นั้น นีรดานั่งอยู่บนโซฟา มือที่ถือเอกสารไว้นั้นยังคงสั่นอย่างหยุดไม่ได้
เตชะโสภากรุ๊ปเป็นสิ่งที่คนในตระกูลเตชะโสภาทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะรักษาไว้ กว่าจะต่อสู้มาจนถึงจุดนี้ก็ไม่ง่ายเลย จะปล่อยให้เขาใช้ไปแบบนี้หรือ?
เมื่อคิดเช่นนี้ ความดันโลหิตบนศีรษะของนีรดาก็กลับมาสูงขึ้นอีกครั้ง และพุ่งตรงไปยังกลางศีรษะ มีช่วงที่รู้สึกวิงเวียนศีรษะ เธอจึงรีบค้ำยันเอาไว้
ดนัยไม่วางแผนจะหยุดอยู่ที่เดิมอีกต่อไป และลุกขึ้นยืน หัสดินมองเขาด้วยความประหลาดใจ “มีอะไรหรือเปล่า?”
“มีเรื่องที่บ้านเล็กน้อย ต้องรีบกลับไปเดี๋ยวนี้ ไม่สามารถหยุดอยู่ที่นี่ได้อีกแล้ว เหล้าของวันนี้ก็ปล่อยไปก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยมาดื่มเป็นเพื่อนนาย” ดนัยกล่าว
หัสดินกุมหน้าผากอย่างทนไม่ไหว “ตกลงว่าใครมาดื่มเป็นเพื่อนใครกันแน่ ฉันจำได้อย่างชัดเจนว่าตัวเองนั้นมาหลังจากที่รับสายนาย แต่พอมาถึงตอนนี้นายกลับเบี้ยวนัดฉัน นายยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?”
เขาเอื้อมมือไป และตบลงบนไหล่ของหัสดินเบาๆ “สถานการณ์มันค่อนข้างกะทันหัน ครั้งนี้นายดื่มไปเองก่อน ฉันจะจ่ายให้เอง และจะจ่ายให้นายอีกในอนาคตด้วย”
“คนยากจนอย่างนายจะจ่ายได้หรือ?”
หัสดินตั้งใจพูดเพื่อให้เขารำคาญ
หุ้นที่มีอยู่ในมือก็แบ่งออกไปหมดแล้ว เขาจะมีเงินได้อย่างไร
“รู้ไว้ก็ดี พี่น้อง ในอนาคตคาดว่าคงต้องพึ่งพานายแล้ว ไปแล้วนะ”
รถที่อยู่บนถนนนั้นขับเร็วมาก เพียงแค่เวลาไม่กี่นาที ดนัยก็กลับไปถึงคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภา
นีรดานั่งอยู่บนโซฟา มือหนึ่งกุมหน้าอกไว้ และอดไม่ได้ที่จะไอเบาๆ
“แม่ครับ ร่างกายเป็นยังไงบ้าง?” ดนัยเดินไปหาและกล่าวถาม
“มามามา ลูกยืนให้ดีๆก่อน ลูกบอกกับแม่ได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับใบหย่าร้างใบนี้?” นีรดาโยนใบหย่าร้างลงข้างหน้าเขาต่อหน้าเขา
ดนัยพูดเนิบๆว่า “ก็แค่ใบหย่าไงครับ แม่ก็เห็นแล้ว”
“ดวงตาของแม่ไม่ได้มีปัญหา แน่นอนว่าเห็นว่านี่คือใบหย่า สิ่งที่แม่ถามตอนนี้ก็คือเงื่อนไขบนใบหย่าต่างหาก”
นีรดาชี้ไปที่เงื่อนไขด้านล่าง
“หุ้นทั้งหมดภายใต้เตชะโสภากรุ๊ปในมือของลูก 60% นั้นมอบให้กับนาโน หุ้นอีก 25% มอบให้กับคังซี และหุ้น 15% สุดท้ายที่เหลือมอบให้แม่ เงื่อนไขเหล่านี้ใครเป็นคนเพิ่มเข้าไป นาโนงั้นหรือ?”
“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่เธอ แต่เป็นผมเอง” ดนัยพูดอย่างเนิบๆ หลังจากตรวจดูว่าร่างกายของเธอไม่มีปัญหาอะไรแล้ว จึงคลายความกังวลลง
“เป็นลูก?ลูกเป็นบ้าไปแล้วงั้นหรือ หรือว่าสมองถูกลาเตะจนพังไปแล้ว จึงมอบหุ้น 60% ของเตชะโสภากรุ๊ปให้กับนาโน แล้วถ้าอย่างนั้นคังซีคือใคร?”
“เป็นน้องชายของนาโน พี่ชายหรือว่าญาติคนอื่นๆ ถึงได้ครอบครองไปถึง 25% ถ้าวันนี้ลูกไม่อธิบายให้แม่เข้าใจอย่างชัดเจน งั้นคืนนี้ลูกก็อย่าคิดว่าจะได้นอนเลย!”
ความโกรธในหัวใจของนีรดา ปะทุออกมาข้างนอกราวกับภูเขาไฟ “ตอนนี้ ลูกบอกแม่มาก่อนว่าทำไมถึงตัดสินใจมอบหุ้น 60% ให้กับนาโน พวกเรามาพูดกันไปทีละเรื่อง”
“พวกเราเป็นสามีภรรยากัน ตอนนี้จะหย่าร้าง การที่ผมแบ่งทรัพย์สินให้กับเธอก็ถือเป็นเรื่องปกติ”
เมื่อได้ยินดังนั้น นีรดาก็นึกอะไรบางอย่างออกในทันที “บาร์บี้เคยโทรหามาแม่ก่อนหน้านี้ หรือว่านี่คือลูกชายที่นาโนรับเลี้ยง?”
ดนัยส่ายหัว สายตาล้ำลึก ลึกราวกับว่ามีชั้นหมอกหนาปกคลุมอยู่ ล้ำลึกและดำดิ่งลง ริมฝีปากบางนั้นขยับเล็กน้อย และพูดออกมาทีละคำว่า “ไม่ใช่รับเลี้ยง แต่เป็นลูกชายแท้ๆของผมกับเธอ”
ดวงตาของนีรดาเบิกกว้างขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ มือวางแตะบนหน้าผากของเขา “ก็ไม่มีไข้นี่ ทำไมถึงสับสนได้จนถึงขนาดนี้ ตอนแรกนั้นนาโนไม่สามารถมีลูกได้ นี่เป็นข้อสรุปสุดท้ายจากการทดสอบหลายครั้ง ตอนนี้มีลูกแล้วจะเป็นไปได้ยังไง และยังเป็นลูกของลูก เธอกำลังโกหกอยู่แน่ๆ!”
“เดิมทีผมเองก็ไม่เชื่อ จนถึงวันนี้ที่พบกันที่ห้างสรรพสินค้าโดยบังเอิญ หลังจากที่แอบฟังเธอคุยกับยู่ยี่ ถึงได้รู้ว่าลูกเกิดจากเธอ ไม่ได้เป็นการรับเลี้ยงแต่อย่างใด”
ดนัยนั่งลงตรงข้ามเธอ และพูดต่อ “ผมพยายามถามเรื่องเกี่ยวกับลูกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เธอบอกกับผมว่าเด็กคนนี้เกิดจากเธอกับผู้ชายคนอื่น ไม่เคยคิดเลยว่าในช่วงระยะเวลาสั้นๆนั้นจะคลอดลูกของผู้ชายคนอื่นได้ ผมไม่เชื่อแม้เพียงสักนิด! และจึงไปอังกฤษเพื่อสืบเรื่องนี้……”
สีหน้าและใบหน้าของเขาดูจริงจัง ไม่เหมือนว่ากำลังโกหก นีรดาก็อดไม่ได้ที่จะจริงจังขึ้นมาเหมือนกัน “หลังจากนั้นล่ะ?”
“ผมเข้าพบแพทย์รักษาหลักที่ดูแลเธอตอนคลอด สายสะดือตอนที่คลอดนั้นยังอยู่ที่โรงพยาบาล และผมได้ทำแบบทดสอบความสัมพันธ์พ่อลูกกับเขา” ดนัยพูด “รายงานผลการทดสอบอยู่ในรถ”
ทันทีที่ได้ยิน นีรดาก็ผลักเขาอย่างแรง “รีบไปเอามาสิ ยังจะนั่งโง่อะไรอยู่ตรงนี้!”
รายงานของห้องปฏิบัติการถูกนำเข้ามา ดนัยยังไม่ทันได้นั่งลง มือของนีรดาก็ยื่นออกมา รอแทบไม่ไหวที่จะหยิบรายงานห้องปฏิบัติการไป และดูด้วยความระมัดระวัง
บนรายงานของห้องปฏิบัติการระบุไว้อย่างชัดเจน และเธอก็อ่านเข้าใจ
แต่หลังจากที่อ่านจบแล้ว นีรดาก็ยังคงรู้สึกตกใจและไม่อยากจะเชื่อ “นี่คือความจริงหรือ?”
“ผมสามารถรับรองได้ว่านี่คือความจริง ตอนที่ผมทำแบบทดสอบความสัมพันธ์พ่อลูกนั้น ผมก็แอบทำลับหลังเธอ และในตอนนั้นเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน” ดนัยถอนหายใจออกมายาวๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง