คุณชาย ภรรยาคุณบล็อกคุณอีกแล้ว นิยาย บท 3

ลู่หวานหว่านเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ ได้มองไปที่ลี่จิ่งเชินที่อยู่ไกลๆ เห็นเขานอนหลับตาอยู่บนเตียง คงคิดว่าน่าจะหลับไปแล้ว

ในที่สุดก็ไม่ต้องฟังคำพูดที่ชั่วร้ายของเขาแล้ว

ลู่หวานหว่านถอนหายใจด้วยความโล่งอก และคิดว่าพรุ่งนี้ตัวเองยังต้องไปทำงาน จึงจะเตรียมตัวเข้านอน

แต่วันนี้ที่เมืองS มีหิมะตก และในห้องไม่มีเครื่องทำความร้อน ลู่หวานหว่านได้แค่ค้นทุกตู้ที่มีอย่างเบาๆ แต่กลับพบว่ามีผ้าห่มเพียงผืนเดียวที่อยู่บนตัวลี่จิ่งเชิน

แม้ว่าเขาจะนิสัยไม่ดี แถมยังปากร้าย แต่เธอก็ไม่ถึงขั้นที่จะต้องแย่งผ้าห่มของคนป่วย คิดไปคิดมา เธอจึงได้หยิบเสื้อโค้ตตัวหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเดินทาง แล้ววิ่งไปนอนบนโซฟา

ผ่านไปนาน——

หลังจากที่ลู่หวานหว่านหลับไป ชายที่อยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นมา

ภายใต้โคมไฟติดผนังที่มืดสลัว สะท้อนให้เห็นคิ้วที่คมเข้มของลี่จิ่งเชิน เห็นในดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น ยังจะมีร่องรอยของความหดหู่อยู่ได้อย่างไร?

วินาทีต่อมา เขาลุกขึ้นอย่างเงียบเชียบ มองหญิงสาวที่นอนอยู่บนโซฟาอย่างเย็นชา

ภรรยาที่เพิ่งแต่งของเขามีใบหน้าเล็กๆ ผิวพรรณที่ละเอียดอ่อน ผิวชั้นนอกเผยออกมานั้นดูงดงามเป็นพิเศษ เผยให้เห็นถึงความอ่อนเยาว์ที่เป็นเอกลักษณ์ของหญิงสาว

เธอดูเหมือนจะนอนหลับไม่สนิท เท้าเล็กๆ ของเธอขดตัวเข้าไปในเสื้อโค้ต ดูท่าแล้วคงจะเย็นมาก

ในตอนนั้นเอง ความเจ็บปวดก็แทงเข้ามา ทำให้ดวงตาของลี่จิ่งเชินจมดิ่งสู่ความมืดมิดอีกครั้ง

เขาเพิ่งเริ่มมองเห็นเมื่อวานนี้ เพียงแต่ว่าระยะเวลาที่เขาสามารถมองเห็นได้นั้นสั้นมาก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เขามองเห็นใบหน้าของคนรอบข้างได้อย่างชัดเจน

อุบัติเหตุทางรถยนต์ ไม่เพียงแต่ทำให้เขาสูญเสียแสงสว่าง แต่ยังทำให้เขาสูญเสียอำนาจการบริหารบริษัทตระกูลลี่ไปด้วย แม้แต่แฟนสาวที่เขารักมานานหลายปีก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของศัตรู เขาไม่เหลืออะไรแล้ว!

ลี่จิ่งเชินถามกลับด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ "เธอว่าอย่างไรล่ะ?"

ลู่หวานหว่านคิดไม่ถึงว่าเขาจะหลับตื้นขนาดนี้ ทั้งๆ ที่เสียงเธอเดินนั้นเบามากแล้ว "ขอโทษด้วยนะ ครั้งหน้าฉันจะเคลื่อนไหวให้เบากว่านี้"

"เฮอะ" ลี่จิ่งเชินหันหลังให้ ไม่อยากพูดพล่ามไร้สาระกับเธอ

แต่วินาทีต่อมา เสียงอ่อนโยนของลู่หวานหว่านก็ดังขึ้นอีกครั้ง "คุณลี่ ฉันขอปรึกษากับคุณหน่อยได้ไหมคะ?"

ลี่จิ่งเชินยกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างเย็นชา "เผยร่างเดิมออกมาเร็วขนาดนี้เลย คิดจะเจรจาเงื่อนไขกับฉันแล้ว?"

ลู่หวานหว่านส่ายหน้า "คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันแค่อยากจะบอกว่า เราเปลี่ยนกำแพงที่อยู่ด้านหลังคุณให้เป็นหน้าต่างสูงได้ไหม?"

สีหน้าของลี่จิ่งเชินที่หันหลังให้เธอพลันเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดขึ้นมา "เธอว่าอะไรนะ?"