คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 664

ถึงสีจะเหมือนกัน ทว่าเมื่ออยู่บนร่างของเขาแล้ว มันกลับดูสง่าและเป็นผู้ดี ราวกับว่าเขากำลังยืนอยู่นพรมแดงที่เจิดจรัส จนไม่มีใครละลายตาไปจากเขาได้

ขณะที่สูบบุหรี่ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาที่ลุ่มลึก

แคทเธอรีนนิ่งไปเมื่อเธอสบตากับเขา

ในตอนนั้นเอง เด็กชายตัวน้อยซึ่งเป็นเพื่อนบ้านของเธอก็เปิดประตูออกมาทิ้งขยะ เขาเงยหน้าขึ้นพลางขยิบตาให้แคทเธอรีนพร้อมกับยิ้มออกมา “คุณผู้หญิง ในที่สุดคุณก็กลับมา แฟนของคุณมารอคุณอยู่เป็นชั่วโมงแล้วครับ ผมเห็นเขาตอนที่ผมกลับมาจากโรงเรียน”

“เขาไม่ใช่แฟนของฉันจ้ะ” แคทเธอรีนพูดด้วยความตะขิดตะขวงใจ

“ไม่ต้องอายไปหรอกครับ คราวก่อนผมเห็นพวกคุณจูจุ๊บกันแล้ว” เด็กชายหัวเราะคิกคักและรีบปิดประตูหลังจากที่เขาพูดจบ

แคทเธอรีนได้ยินเสียงแม่ดุลูกชายของเธอลอดผ่านประตูออกมา “เจ้าเด็กนิสัยไม่ดี แม่บอกให้เอาขยะออกไปทิ้ง แล้วลูกไปพูดเรื่องไร้สาระอะไร?”

“ผมไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระสักหน่อย ตอนที่ผมไปเรียนหนังสือเมื่อวานตอนเช้า ผมลงลิฟต์ไปกับผู้ชายคนนั้น พวกคุณป้าคนอื่น ๆ กับแม่ก็พูดกันอยู่ตลอดว่าการมีความสัมพันธ์โดยไม่ได้แต่งงานมีแต่คนไม่ดีเขาทำกัน”

“...”

ใบหน้าของฌอนเคร่งขรึม

แก้มของแคทเธอรีนเห่อร้อนขึ้นเล็กน้อยขณะที่เธอดึงกุญแจออกแล้วเปิดประตู “คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ฌอนพูดโพล่งออกมา “ไม่ต้อนรับฉันหรือไง?”

ตอนนั้นเขารู้สึกรำคาญตัวเอง นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากจะพูด

แคทเธอรีนปรายตามองเขาพลางเยาะเย้ย “ทุกครั้งที่คุณมาที่นี่ คุณก็อยากให้ฉันนอนกับคุณ โทษทีนะคะ ฉันเหนื่อยมาก แล้วฉันก็ไม่อยากทำอะไรกับคุณ”

ฌอนสบตากับหญิงสาว แล้วหัวใจของเขาก็สั่นสะท้านขึ้นมา จู่ ๆ เขาก็อยากโอบกอดเธอขึ้นมาอีกครั้ง

ทว่า ทันใดนั้นหน้าตาที่อ่อนโยนของซาร่าก็ปรากฏขึ้นมาในความคิดของเขา เขาจึงหยิบกล่องยาทั้งสองกล่องออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้เธอ “กล่องนี้รักษาอาการบาดเจ็บ อีกกล่องเป็นยาคุมกำเนิด อย่าลืมกิน”

แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาคู่สวยของเธอไหวระริก ก่อนน้ำตาจะไหลออกมาด้วยความโกรธ “ฌอน ฮิลล์ นี่มันหมายความว่ายังไง? คุณกลัวว่าฉันจะท้องแล้วส่งผลกระทบไปถึงความสัมพันธ์ของคุณกับซาร่าเหรอ? ถ้าอย่างนั้นคุณมานอนกับฉันทำไม?”

“ฉันจะไม่นอนกับเธออีกแล้ว กินยาซะ เมื่อวานมันเกิดขึ้นเพราะความไม่ได้ตั้งใจ” ฌอนทำใจแข็งพลางพูดขึ้น

“ฌอน ฮิลล์ คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ไปให้พ้นหน้าฉัน” แคทเธอรีนผลักเขาออกไปทั้งน้ำตาไหลลงมาจากหางตา

เมื่อฌอนเห็นเธอร้องไห้ เขาก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา นับตั้งแต่เธอกลับมา เธอทั้งเย็นชาและเจ้าเล่ห์ ยกเว้นตอนอยู่บนเตียง ทว่าเขาไม่เคยเห็นเธอร้องไห้ ปากของเขาขยับโดยไม่รู้ตัวแล้วพูดขึ้น “แคทเธอรีน ฉันไม่ได้เกลียดเธอมากขนาดนั้นแล้วนะ”

แคทเธอรีนหัวเราะเบา ๆ พลางเผยสีหน้าเศร้าสร้อยที่เจือด้วยความเยาะเย้ย “คุณหมายความว่ายังไง? ฉันควรจะสำนึกอย่างนั้นเหรอ?”