เมื่อโลแกนถูกส่งตัวไปสถานีตํารวจแล้ว เขาจะได้รับการรักษาที่โรงพยาบาลและสอบปากคําตามขั้นตอนมาตรฐาน ไม่เพียงเท่านั้นเขาจะอยู่ในมือของตํารวจ ฌอนจึงหมดโอกาสสั่งสอนบทเรียนให้โลแกน
"ผมก็จะแจ้งความกับตํารวจด้วยครับ" เขาเดินลงบันไดชี้ไปที่แคทเธอรีน “ผู้หญิงคนนี้ลักพาตัวหลานสาวของผมและตั้งใจจะทําร้ายเธอ โปรดสอบสวนเรื่องนี้ด้วยทันทีนะครับ”
“เอาล่ะหญิงสาวท่านนี้และคุณฮิลล์ โปรดตามเราไปยังสถานีตํารวจ” ตํารวจกล่าว
จากนั้นโลแกนถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลด้วยรถส่งตัวผู้ป่วย แคทเธอรีนนั่งไปในรถตํารวจ ขณะที่ฌอนตามหลังไปด้วยรถยนต์ที่ไลโอน่าจัดให้
มาถึงสถานีตํารวจได้ชั่วครู่ เลียมก็พาซูซี่มา
“สวัสดีค่ะ คุณตํารวจ” ซูซี่ทักทายตํารวจอย่างอ่อนหวานเมื่อเธอเข้าไป
"สวัสดี หนูน้อยที่รัก" หลังจากบีบแก้มยุ้ย ๆ ของซูซี่แล้ว ตํารวจก็มองที่ฌอนอย่างงงงวย “คุณชายฮิลล์ ไหนคุณบอกว่าหลานสาวของคุณถูกลักพาตัวไม่ใช่เหรอ?”
“...”
ฌอนจ้องไปที่เลียมอย่างเย็นเยือก “เกิดอะไรขึ้น? ทําไมซูซี่ถึงอยู่กับคุณ? ผู้ชายคนที่สวมหน้ากากอยู่ไหนแล้ว?”
“คุณหมายถึงออสตินเหรอ? เมื่อกี้เขาเล่นกับซูซี่” เลียมทําเหมือนว่าเขาสับสนและพูดว่า “พี่ชายทําไมคุณถึงบอกว่าซูซี่ถูกลักพาตัวไปล่ะ?”
“เลียม แกสมคบคิดกับแคทเธอรีนเพื่อหลอกฉันเหรอ!” ฌอนโกรธมาก เขาคว้าคอเสื้อของเลียม “คนอย่างแกยังสมควรที่จะเป็นพ่อของซูซี่อีกเหรอ?”
“ป้าแคธี่คะ เกิดอะไรขึ้นกับหน้าผากป้าตะ?” เสียงของซูซี่ดังขึ้น เธอวิ่งไปหาแคทเธอรีนและถึงกับน้ำตาซึมเมื่อเห็นหน้าผากของเธอ
“ฉันได้รับบาดเจ็บ พอดีเกิดอุบัติเหตุล้มลงไปแต่ไม่เป็นไรจ้ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...