คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 10

ใจเย็น ใจเย็น----

มณิการับรู้ได้ถึงความคิดที่จะฆ่าเธอของคนตระกูลธนัตถ์โชติ ถ้าตอนนี้เข้าไปละก็ เกรงว่าจะแตกหักกับคนตระกูลธนัตถ์โชติจริงๆ ถึงตอนนั้นพวกเขาคงจะกำจัดตัวเองเร็วกว่านี้

ตระกูลธนัตถ์โชติแม้จะไม่ได้มีอำนาจและอิทธิพลเหมือนตระกูลเดชากุล แต่การที่พวกเขาจะฆ่าเธอนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย

ยิ่งไปกว่านั้นพ่อแม่บุญธรรมเธอยังอยู่ ถ้าเธอเป็นอะไรไป พวกเขาจะทำยังไงล่ะ?

คนพวกนี้ โหดเหี้ยมจริงๆ !!!

มณิกากำหมัดไว้แน่น โกรธจนดวงตาแดงก่ำ แต่สุดท้ายก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ข่มอารมณ์โกรธเอาไว้แล้วเดินลงบันไดไป

เธอนั่งอยู่บนโซฟาสักพัก วิมลกับธิกานต์ก็ถึงลงมา

"มณิกา สิบล้านพวกเราให้เธอไม่ได้หรอก แต่หลังจากที่พ่อแม่ฉันคุยกันแล้วตัดสินใจให้เสนอเงินให้เธอจำนวนหนึ่ง แต่ว่า เธอต้องส่งแพลตฟอร์มส่งอาหารมาให้ฉัน และพาพ่อแม่บุญธรรมเธอออกจากเมืองจันทราไป"

ธิกานต์มองมณิกาอย่างหยิ่งยโส แล้วเอาเช็คธนาคารวางไว้ตรงหน้าเธอ

มณิกามองดูเช็คธนาคารนั้น เขียนไว้ว่าหนึ่งล้านถ้วน

เธอเงยหน้ามองธิกานต์ด้วยแววตาที่เฉียบคมและเต็มไปด้วยความโกรธ ต่อมาก็มองไปที่วิมล ริมฝีปากแดงของเธอกระตุกขึ้น "แค่หนึ่งล้านก็อยากแลกตำแหน่งคุณนายตระกูลเดชากุลแล้วเหรอ? สมแล้วที่เป็นนักธุรกิจ วางแผนได้เยี่ยมจริงๆ นะ"

"เธออย่าโลภมากเกินไปนะ หนึ่งล้านเป็นเงินที่เธอกับพ่อแม่บุญธรรมเธอทั้งชีวิตนี้ก็ไม่มีทางหาได้หรอก" ธิกานต์โมโหจัด

"พ่อแม่ฉันจะหาเงินได้ไหม ไม่เกี่ยวกับเธอ แต่มีข้อหนึ่งที่ฉันรู้ นั่นก็คือ ฉันสามารถทำให้เธอไม่ได้เป็นคุณนายตระกูลเดชากุลตลอดชีวิต!"

มณิกาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"เธอ......โลภมากเสียจริงๆ นะ!" วิมลส่ายหัว แล้วมองด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม "ฉันคลอดลูกอย่างแกออกมาได้ยังไงกัน เป็นความอัปยศของฉันเสียจริง"

"มณิกา แม่ฉันให้เธอได้มากสุดสองล้าน"

"สองล้านก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่ฉันคงทำได้แค่เปลี่ยนชื่อเธอในแอปส่งอาหาร"

"ไม่ได้ พวกเธอจะต้องออกจากเมืองจันทราด้วย!"

"ในเมื่อพูดแบบนี้ งั้นพวกเราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วล่ะ"

มณิกาไม่พูดพร่ำทำเพลง กลับหลังหันแล้วเดินออกไปทันที

ธิกานต์เห็นเธอจะไป ก็ร้อนรนกว่าเดิม เธอจึงรีบพูดว่า: "ได้ ฉันตกลง"

แผนการสำเร็จแล้ว มณิกาไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด "ฉันไม่เอาเช็ค ฉันจะให้พวกเธอโอนเงินเข้าในบัญชีธนาคารฉัน และเขียนรับรองด้วยว่า ค่าตอบแทนที่ฉันบริจาคไขกระดูกให้ชิริว"

มณิกาจะไม่รู้แผนการชั่วร้ายในใจของพวกเธอได้ยังไงกัน?

หลังจากที่เงินถึงบัญชีของเธอแล้ว ธิกานต์ก็เอาแอปส่งอาหารนี้ไป และเปลี่ยนประวัติคนส่ง รอวันที่สองพวกเขาก็จะแจ้งความว่าโอนเงินสองล้านเข้าบัญชีผิด

พูดอย่างกับเมืองจันทราเป็นพื้นที่ของตระกูลธนัตถ์โชติงั้นแหละ

มณิกากวาดสายตามองทั้งสองคนด้วยสีหน้าเย็นชา เธอไม่พูดอะไร กลับหลังหันแล้วเดินจากไปทันที

พอออกจากบ้านนั้น เธอไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อแม่บุญธรรมที่โรงพยาบาลทันที แต่ต่อรถกลับบ้านเกิดเธอก่อน

มณิกาสอบถามเกี่ยวกับเรื่องอุบัติเหตุรถชนในวันนั้นที่โรงพัก คำตอบที่ตำรวจให้ก็คือ ยังจับคนขับที่หนีไปไม่ได้

มณิกาเกิดความสงสัยขึ้นในใจ เธอถามสถานการณ์ในวันนั้นอย่างละเอียด รวมไปถึงทะเบียนรถของคนขับ และแอบบันทึกเสียงไว้ด้วย

วันนั้น เธอก็นั่งรถกลับเมืองจันทราต่อ ติดต่อนักสืบเอกชนที่เชื่อใจได้ในเมืองจันทรา ให้เงินไปสองหมื่น แล้วบอกเบาะแสของคนขับไป ให้นับสืบไปสืบเรื่องอุบัติเหตุรถชนพ่อแม่บุญธรรมของเธอ

คนตระกูลธนัตถ์โชติโหดเหี้ยมอำมหิตเกินคน เธอจำต้องสืบหาความจริงให้ได้ หาตัวคนร้ายมากราบขอโทษพ่อแม่บุญธรรมของเธอให้ได้

ขณะเดียวกัน เธอก็ผิดกับวายุแล้ว และตระกูลธนัตถ์โชติก็คิดที่จะฆ่าตัวเองอีก เพื่อความปลอดภัย เธอจะต้องมีเงินอยู่กับตัว เพื่อให้ตัวเองหนีรอดไปได้

นี่ก็เป็นเหตุผลที่มณิกายอมให้คนตระกูลธนัตถ์โชติให้เธอสองล้าน เพื่อซื้อแอปส่งอาหารของเธอ

เพราะมณิการู้ดีว่า ถ้าขอเงินเยอะเกินไป จะทำให้พวกนั้นร้อนรน เกรงว่าผลลัพธ์คงมีอย่างเดียว นั่นก็คือ----ตาย!

หลังจากที่จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว มณิกาก็กลับไปที่ห้องพักตัวเองด้วยความเหนื่อยล้า พอไปถึงก็เจอเข้ากับลูกน้องของวายุ นภัทร

"คุณมณิกา คุณชายวายุกำลังรอคุณอยู่ครับ"