คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 11

เห็นนภัทรอยู่ตรงหน้า มณิกาก็รู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมา และหวาดกลัวไปหมด

เธอยังไม่ลืมเรื่องหลายชั่วโมงก่อนที่เธอทำให้คอนโดของวายุน้ำท่วม

"แหะๆ ผู้ช่วยนภัทร บังเอิญจังเลยนะ"

เธอมองนภัทรแล้วหัวเราะฝืดๆ เธอรีบควักโทรศัพท์แล้วค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของนายหญิงเนตร แล้วส่งข้อความหาเธออย่างเร่งด่วน

สุดท้ายเพิ่งส่งข้อความออกไป นภัทรก็รีบเข้ามาแย่งโทรศัพท์ของเธอทันที

"ผู้ช่วยนภัทรจะทำอะไรน่ะ?"

มณิกาแสร้งทำเป็นโกรธ

นภัทรไม่ดูโทรศัพท์ของมณิกาเลยด้วยซ้ำ ก็ยื่นให้บอดี้การ์ดด้านหลังทันที เขาพูดกับเธอด้วยแววตาเรียบเฉยว่า: "เชิญครับ"

จากนั้นเขาก็พามณิกาเดินไปข้างๆ

ประตูรถเบนซ์เปิดออก มณิกาโน้มตัวเข้าไปนั่งในรถก็เห็นผู้ชายที่กำลังหลับตาอยู่

หัวใจของเธอเต้นรัวและแรงเป็นกลองชุด

เธออดไม่ได้กลืนน้ำลาย 'เอื๊อกๆ ' จากนั้นเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณชายวายุ คุณ......ตามหาฉันเหรอคะ?"

ผู้ชายก้มหัวลงเล็กน้อย เขาลืมตาขึ้นอย่างขี้เกียจ จากนั้นก็มองไปที่เธอด้วยแววตาที่เฉียบคม "คิดวิธีการตายได้หรือยัง?"

เขาพูดเหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปาก

น้ำเสียงเรียบเฉยมาก จนเหมือนกำลังพูดถึงอากาศของวันนี้ว่าดีแค่ไหน

แต่กลับเป็นคำพูดที่ตัดสินความเป็นความตายของมณิกา เขามองเธอด้วยแววตาของราชัน

"แหะๆๆ ......ก็ต้องการ......แก่ตายสิคะ"

มณิกายิ้มแห้งๆ ในใจกลับแอบก่นด่าไปถึงบรรพบุรุษของวายุแล้ว

ผู้ชายสิบนิ้วประสานกันวางไว้บนหน้าท้อง นิ้วมือเรียวยาวของเขากำลังเคาะหลังมือช้าๆ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า: "นภัทร ขับรถ"

"นี่? นาย นายจะไปไหนน่ะ?"

มณิการู้สึกร้อนรนใจ

ในตอนที่เธอถามคำถามนั้น นภัทรก็ขึ้นรถและสตาร์ทรถเรียบร้อยแล้ว

วายุหลับตาลงอีกครั้ง และไม่ได้พูดอะไรอีกเลย

เธอจึงทำได้แค่มองไปที่นภัทร "ผู้ช่วยนภัทร พวกเราจะไปไหนกันเหรอ?"

"โรงพยาบาล"

"โรงพยาบาลเหรอ?"

มณิกาหน้าซีดเซียว ตื่นเต้นจนหัวใจเต้นรัว

นึกถึงวันนี้ที่วายุบอกว่าจะตัดมดลูกเธอออก ก็รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นไปอีก

ทั้งชีวิตนี้เธอไม่เคยกลัวใครเลย แต่ต้องยอมรับเลยว่า เธอกลัวอีตาวายุมากจริงๆ

ตายแล้ว ตายแล้ว......

มณิกาพิงเบาะที่นั่งบนรถอย่างหมดแรง ไม่มีการขัดขืนใดๆ เลยด้วย

เธอกำลังรอสายจากนายหญิงเนตร

กริ๊งๆ ----

ภายในรถมีเสียงกริ๊งดังขึ้น มณิกาเห็นวายุรับสาย เธอทั้งตกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน

เธอขยับหน้าเข้าไป มองดูบนหน้าจอ ก็เห็นว่าเป็นสายตานายหญิงเนตร

"คุณย่าคะ ช่วยหนูด้วย นายวายุจะตัดมด......อื้อ......"

มณิกาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจากโทรศัพท์ สุดท้ายยังพูดไม่ทันจบ เธอก็ถูกผู้ช่วยรัดคอและปิดปากไว้

"ไม่อยากตายก็หุบปากซะ!"

วายุมองเธอด้วยสายตาแหลมคม แววตานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาและอาฆาต

มณิการีบพยักหน้า 'ยึกยัก' อย่างรวดเร็ว

ในเมื่อนายหญิงเนตรโทรเข้ามาแล้ว เธอก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วล่ะ

"คุณย่า มีอะไรหรือเปล่าครับ?"

เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาไว้ข้างหู จากนั้นเขาก็ค่อยถาม

"แกคิดจะทำอะไรกัน จะพายัยหนูณิกาไปที่ไหน?"

วายุ: "......"

เงียบ

"เหอะ เด็กคนนี้นี่จริงๆ เล้ย คิดจะทำอะไรของเขากันนะ เอาล่ะ หนูณิกาไม่ร้องแล้วนะ ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรก็มาบอกย่าได้เลยนะ"

แม้จะอยู่กับมณิกามาแค่สามวัน แต่ก็บอกได้เลยว่า มณิกาเป็นคนฉลาดเฉลียว ขยันขันแข็ง เป็นเด็กสาวที่ดีมากคนหนึ่ง

แต่เสียอย่างเดียวก็คือ เธอธรรมดาเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นยังมีรูปลักษณ์ภายนอกที่ไม่ค่อยสวยอีกด้วย

ไม่ใช่เพราะนายหญิงเนตรคิดว่าเธอขี้เหร่ แต่เธอรู้สึกว่ามณิกาเหมาะแก่การสร้างครอบครัวและใช้ชีวิต แต่หน้าตาแบบนี้ไม่มีทางจับใจวายุได้หรอก ก็เลยไม่สามารถทำให้ทั้งสองแต่งงานกันได้

"ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะคุณย่า"

"เอาโทรศัพท์ให้วายุเถอะ"

"ค่า~"

มณิกาตอบรับเสียงหวาน จากนั้นก็เอาโทรศัพท์คืนวายุไป

เขาปิดเสียงลำโพง แล้วเอาโทรศัพท์ไว้ข้างหู "คุณย่าครับ"

"แกยังรู้ตัวว่าฉันเป็นย่าแกอยู่อีกเหรอ? ปีกกล้าขาแข็งขึ้นเยอะสินะ ในสายตาไม่มีย่าเลยใช่ไหม? กล้าพาคนอื่นเขาไปตัดมดลูกที่โรงพยาบาลอีก? ทำไมแกไม่ขึ้นสวรรค์ไปเลยล่ะ"

ทางปลายสายนั้น นายหญิงเนตรโกรธอย่างมาก "เอาโทรศัพท์คืนให้ยัยหนูณิกาเดี๋ยวนี้เลยนะ ต่อไปฉันจะวิดีโอคอลกับเธอทุกวัน ถ้าวันไหนฉันเห็นเธอมีอาการไม่ดี แกก็รอเก็บศพย่าแก่ๆ ของแกได้เลย"

"คุณย่า......ตู๊ดๆๆ ......"

วายุยังพูดไม่ทันจบ นายหญิงเนตรก็ตัดสายไปก่อนแล้ว

เขากำมือถือไว้แน่น จนกระดูกมือลั่นไปหมด ใบหน้าเต็มไปด้วยหมอกควัน ที่พร้อมจะมีพายุโหมกระหน่ำ

มณิกาสังเกตทุกการกระทำของวายุ ดูเหมือนเขาจะโกรธมากเลยนะ นายหญิงเนตรคงจะเตือนเขาว่า ไม่ให้ยุ่งหรือรังแกเธออีกแน่นอน

พอคิดได้แบบนี้ มณิกาก็ค่อยโล่งอกหน่อย

"เอาโทรศัพท์คืนเธอไป"

"ครับ บอส"

นภัทรขับรถไปด้วยและควักโทรศัพท์ออกมายื่นให้มณิกาด้วย

"ขอบใจ"

มณิการีบพูดขอบคุณ เพิ่งรับโทรศัพท์มาก็มีสายหนึ่งโทรเข้ามาทันที หน้าจอนั้นเขียนไว้ว่า 'คุณย่าเนตร'

ตอนที่เธอเห็นเบอร์โทรศัพท์บนหน้าจอ วายุก็สังเกตเห็นเหมือนกัน