คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 124

"ดีมาก!"

เขายืนตรงขึ้นมา แล้วคว้าข้อมือของเธอไว้เลย "ตามผมมา!"

"เฮ้ย นี่ วายุ คุณจะพาฉันไปไหน?"

มณิกาโดนการกระทำของวายุทำให้ตกใจขึ้นมาแล้ว รู้สึกไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ ผู้ชายคนนี้จะต้องโมโหขึ้นมาด้วย แล้วจะพาเธอไปไหนเนี่ย?

คงจะไม่ใช่ว่า อยากจะเอารัดเอาเปรียบเธออีกแล้วนะ

จนกระทั่งชายหนุ่มลากข้อมือของเธอไว้ จนพาเธอมาถึงห้องดูหนังห้องใหญ่ ถึงจะกดตัวเธอลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ แล้วเอาโทรศัพท์ยื่นให้กับเธอ "เว็บไซต์ กดเข้าไปซิ"

"ห๋า? อะไรนะคะ? คุณ คุณจะดูอันนี้จริงๆ เหรอ? เอ่อ เอ่อ เอ่อ......"

โอ้แม่เจ้า เข้าผู้ชายชั่วนี่ไม่มีขีดจำกัดสักนิดเลยเหรอ?

มณิกายิ้มอย่างฝืดเคืองแล้วถามขึ้น แต่วายุกลับไม่พูดอะไร แววตาที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งคู่นั้นจดจ้องอยู่ที่ตัวเธอแน่น จดจ้องจนแผ่นหลังของเธอรู้สึกเย็นยะเยือก

ผ่านไปครู่หนึ่ง พอมณิกาไม่ได้รับคำตอบ เธอจึงได้แต่ต้องก้มหน้าลงไปดูโทรศัพท์ของวายุ แล้วเปิดเบราว์เซอร์ขึ้นมา และก็กดชื่อเว็บไซต์พรวนหนึ่งเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

ชื่อเว็บไซต์นี้ เธอรู้จักจริงๆ

เมื่อก่อนตอนที่ทำงานอยู่ที่คลับดิมไลท์นั้น พวกซีนพวกผู้ชายทั้งนั้นมักจะชอบแบ่งปันเรื่องพวกนี้ เธอก็แค่ได้ยินมาแล้วก็จำชื่อเว็บไซต์ได้เท่านั้น

ความจำของมณิกานั้นดีมาก ถึงแม้ว่าจะแค่เป็นฝ่ายได้ยิน แต่ก็ยังจดจำได้แล้ว

เธอเปิดหน้าเว็บไซต์ขึ้นมา แล้วเลือกข้อมูลที่มากมายจากข้างในนั้นออกมา

ตอนแรกวายุก็แค่ข่มความโกรธที่อยู่ในใจเอาไว้ แต่พอมองเห็นของที่ปรากฏออกมาในหน้าจอนั้น แล้วก็รู้สึกว่าจะควบคุมความโกรธที่อยู่ในใจไม่ค่อยได้แล้ว

ยัยผู้หญิงที่สมควรตายนี่ กลับเคยดูเรื่องพวกนี้กับเหนือเมฆไปได้

ดีมากเลยจริงๆ

วายุรับโทรศัพท์ไป แล้วไม่รอให้เขาได้เปิดปากพูดขึ้น มณิกาก็กระโดดลุกพรวดขึ้นมา แล้วก็มุดตัววิ่งพรวดพราดออกไปเลย

แต่ไม่ว่าความเร็วของเธอจะเร็วมากแค่ไหน แต่ก็เร็วสู้วายุไม่ได้

ตัววิ่งอ้อมเก้าอี้ไปได้ไม่กี่ก้าว ก็โดนวายุคว้าคอเสื้อไว้ได้แล้ว แล้วก็โดนเขาหิ้วตัวกลับมาราวกับเป็นลูกไก่ แล้วกดตัวให้นั่งลงบนเก้าอี้ "ดูท่าคุณน่าจะดูไปไม่น้อยเลยนะ แต่น่าจะยังไม่เคยดูแบบระบบหนังเอฟเฟกต์สามมิติเสียงเซอร์ราวด์เลยใช่ไหม?"

ระบบสามมิติเหรอ?

เสียงเซอร์ราวด์เหรอ?

เหี้ย นี่มันไม่ต่างอะไรกับการทำเรื่องนี้ด้วยตนเองจริงเลยนะ?

ยิ่งไปกว่านั้นชายโสดหญิงโสดมาดูของแบบนี้ด้วยกัน ไม่ใช่มาสร้างความตื่นเต้นกันเหรอ?

มณิการู้สึกว่าถ้าอยู่ดูของแบบนี้ต่อจริงๆ อย่าว่าวายุไม่ลงมือกับเธอเลย กลัวว่าพอถึงสุดท้ายแล้วเธออาจจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วปรากฏธาตุแท้ตั้งแต่ต้นของตัวเองออกมา แล้วข่มขืนวายุไป!

"คุณนี่พูดอะไรเนี่ย ฉันเหมือนคนแบบที่ไม่เคยดูมาก่อนเหรอ ฉัน ที่ฉัน ฉัน ฉันแนะนำอันนี้ให้คุณ ก็เพื่อให้คุณเอาไว้ดูกับธิกานต์ จะได้เสริมความสัมพันธ์ผัวเมียของพวกคุณไง"

เธอพยายามฝืนพูดติดๆ ขัดๆ จนพูดจบ

"อืม...... อ้า......"

ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น อยู่ๆ ในห้องดูหนังก็เกิดเสียงที่ทำให้คนจิตใจเต้นเร็วหน้าแดงหูแดงดังขึ้นมา

เป็นอย่างที่วายุว่ามาจริงๆ ระบบสามมิติเสียงเซอร์ราวด์ ราวกับว่าได้อยู่ในสถานการณ์จริงเลย ถึงแม้ว่าจะแค่ฟังเสียงอ่อนหวานของหญิงสาว ก็สามารถทำให้คนรู้สึกชาขึ้นมาทั้งตัว ราวกับโดนไฟช็อตยังไงอย่างงั้น จนสะท้านไปถึงวิญญาณ

ทั้งสองคนหันหน้าไปมองหน้าจอที่ชัดพิเศษกว้างสี่เมตร สูงสองเมตรครึ่งอย่างอัตโนมัติ ภาพช่างดูดวิญญาณ จนทำให้คนเลือดลมเดือดพล่าน จิตใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง

ช่างไร้ยางอายเกินไปแล้ว

มณิกาตื่นเต้นจนหน้าแดงขึ้นมาเลย และตะเกียกตะกายจะผลักวายุออก "พี่ชาย ฉันจะไปนอนแล้ว คงไม่รบกวนล่ะ คุณค่อยๆ ดูไปเถอะ"

เข้าใจผิด เข้าใจผิด ทุกอย่างเป็นความเข้าใจผิดทั้งนั้น

วายุกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยไป พูดแต่เพียงประโยคเดียวว่า "ยังสามารถดูพร้อมกับเหนือเมฆได้เลย จะไม่ดูพร้อมกับผมสักหน่อยเหรอ?"

"เหนือเมฆเหรอ?"

ทำไมถึงไปเกี่ยวข้องกับเหนือเมฆได้ล่ะ

มณิกาที่มึนๆ งงๆ อยู่พอลองคิดดูดีๆ ถึงเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อกี้วายุถามเธอว่าดูพร้อมกันกับ‘เขา’ใช่หรือเปล่า ตอนนั้นเธอเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะโดนวายุเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเหนือเมฆไปแล้ว

"ก็ใช่นะซิ ก็ฉันเคยดูกับเหนือเมฆไปแล้วไง ของที่เคยดูแล้วก็ไม่มีความตื่นเต้นแล้ว จึงไม่อยากดูแล้ว คุณค่อยๆ ชื่นชมไปเองคนเดียวเถอะนะ"

"ถ้าเกิดจำไม่ผิดละก็ ตอนไปหมู่บ้านบุริมพิสัยวันที่ห้านั้น ประจำเดือนของคุณก็มาแล้วนะ"

มณิกา "......"

เรื่องนี้เขายังรู้อีกเหรอ?

"วายุ คุณนี่ก็ช่างหน้าไม่อายจริงๆ เลย เรื่องแบบนี้คุณก็ถ้ำมองด้วยเหรอ?" เธอพูดประชดไปประโยคหนึ่งอย่างโกรธเคือง

"วิไลพัณณ์เป็นคนบอกผม"

"วิไล......ยัยผู้หญิงสมควรตายนี่ แม้แต่เรื่องแบบนี้ก็บอกเขาเหรอ"

มณิกายิ่งอยากจะร้องไห้โดยไร้น้ำตา ไม่รู้ว่าควรจะโต้เถียงยังไงแล้ว

หนีก็หนีไม่ได้ สู้ก็สู้ไม่ไหว เธอคงจะ‘ยอมรับความจริง’ไม่ได้หรอกมั้ง?

"ปกติแล้วคุณดูเป็นคนฉลาด ทำไมวันนี้ถึงตั้งสติกลับมาไม่ได้แล้วล่ะ ที่ฉันหาข้ออ้างมารับมือกับคุณตั้งแยะเยอะขนาดนี้ ก็เพราะอยากจะบอกกับคุณว่า ไม่อยากจะทำเรื่องอย่างว่ากับคุณ!"

เธอพูดคำพูดออกมาโดยตรงเลย

และแล้ว พอคำพูดเธอเพิ่งจบลง สีหน้าของวายุก็ยิ่งย่ำแย่และร้ายกาจมากขึ้นแล้ว แววตาก็แหลมคมมากขึ้น จนแทบอยากจะเชือดเฉือนมณิกาตัวเป็นๆ เลย

มือของเขาที่วางอยู่บนไหล่ของมณิการวดบีบแก้มของเธอไปด้วย "ทำไม เขาทำให้คุณมีความสุขมากนักเหรอ?"

"นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว"

ในสมองของมณิกาเกิดเนื้อหาของนิยายที่เพิ่งดูไปเมื่อกี้ขึ้นมา แล้วยืมเอาเนื้อหาของนิยายอันนั้นมาใช้ แล้วพูดขึ้นว่า "ของเขาทั้งใหญ่ทั้งยาว แล้วก็พละกำลังดีมาก แน่นอนว่าต้องทำให้ฉันมีความสุขอยู่แล้ว ฉัน......"

ช่างไร้ยางอายเกินไปแล้ว

มณิกาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า วันหนึ่งในตอนที่เธอสามารถเผชิญหน้ากับผู้ชายคนหนึ่งได้นั้น จะพูดคำพูดพวกที่ไร้ยางอายและก็ทำให้เธอไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปซุกไว้ไหนออกมาได้

"อู้ว์ อู้ว์ อู้ว์......"

และแล้วผลก็ปรากฏว่า มณิกาที่จะได้ตายดีแต่ไม่อยากตายดีได้ยุให้วายุโกรธเคืองขึ้นมาแล้ว แถมคำพูดประโยคหนึ่งก็ยังพูดไม่จบ ชายหนุ่มก็ใช้จูบเป็นการปิดปาก แล้วจูบปากเธอไว้อย่างบ้าอำนาจและบ้าคลั่ง

"นี่ วายุ คุณ......ปล่อย อู้ว์ อู้ว์...... ฉัน...... นะ......"