คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1787

ตอนนั้นแอมโบรสรู้สึกเหมือนหัวหมุนด้วยความตกตะลึง เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?

‘แม่ของเอร่ากัดลิ้นตัวเองและฆ่าตัวตายเหรอ?’

เมื่อเดือนก่อนเอร่าและออโรร่าเดินเข้าไปในพระราชวังโลกใหม่เพื่อทานอาหารค่ำกับเจ้าศักดินาเคนนี่ แล้วแดร์ริลจะไม่รู้เรื่องของออโรร่าได้อย่างไร?

‘หากว่ามีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับออโรร่า แล้วเอร่าล่ะ?’ เขาคิดอย่างกังวล

แฟนนี่มองศิษย์หญิงอย่างกังวล “เธอยังมีลมหายใจไหม?”

แววตาแฟนนี่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แม้ว่าเธอจะอยากให้ออโรร่าตายแต่ก็ไม่อยากให้มาตายภายใต้การดูแลของเธอ

ศิษย์หญิงก้มหน้าและตอบอย่างระมัดระวังว่า “ศิษย์พี่วิทแชม ออโรร่ายังไม่ตายค่ะ เราพบเธอทันเวลาและหยุดเธอไว้ได้ แต่ว่าเธอก็กัดลิ้นตัวเองไปแล้วและหมดสติไป พอเธอตื่นขึ้นมาก็ยังพยายามฆ่าตัวตายอีก เราเลยไม่รู้ว่าควรทำยังไง”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแฟนนี่ก็ถอนใจอย่างโล่งอก “เธอยังไม่ตาย”

“ครั้งหน้าเวลามาบอกอาการของเธอก็รีบพูดให้มันจบ” แฟนนี่จ้องศิษย์ผู้นั้น จากนั้นเธอก็โบกมือไล่ “รีบกลับไปแล้วเฝ้าเธอไว้อย่าให้คลาดสายตา”

ขณะที่พูดเช่นนี้นั้นใบหน้าแฟนนี่ดูย่ำแย่ ในใจของเธอเปี่ยมไปด้วยโทสะ

‘นังนั่น กล้าดียังไงมาฆ่าตัวตาย ฉันต้องคิดหาวิธีสั่งสอนมันสักหน่อยแล้ว’

“ค่ะ ประมุข” ศิษย์ผู้นั้นตัวสั่นเทาขณะที่เอ่ยตอบและจากไปทันที

แฟนนี่ยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูดว่า “หล่อนโชคดี หนีออกจากคุกไปได้เมื่อสองวันก่อน เรายังจับเธอกลับมาไม่ได้เลย”

เอร่าตกไปในสุสานโบราณของลิโป้และบรรดาสำนักทั้งหลายต่างก็รายงานต่อสำนักง้อไบ๊ แต่ว่าพวกเขาไม่ได้รายงานความจริงทั้งหมด เพียงแต่บอกว่าพวกเขาจับเธอมาไม่ได้ พวกจอมยุทธ์ที่ตามเอร่าไปต่างก็กลัวแมลงพิษและกับดักลับดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้เข้าไปในสุสาน พวกเขาจะเอาเรื่องน่าอายอย่างนี้มารายงานให้เสียชื่อเสียงของตัวเองได้อย่างไร

ขณะที่เธอบอกแบบนั้น แฟนนี่ก็ลอบมองท่าทางของแอมโบรส

ในฐานะของผู้รักษาการประมุข แน่นอนว่าแฟนนี่รู้เรื่องของมิตรภาพระหว่างแอมโบรสและเอร่า หากว่าเป็นคนอื่นแฟนนี่คงไม่พูดอย่างสุภาพแบบนี้แน่ แต่ว่าแอมโบรสนั้นต่างออกไป ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นองค์ชายของโลกใหม่ เธอไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคืองแน่

แต่ตอนที่เธอพูดจบ แอมโบรสก็ไม่สามารถเก็บกักโทสะไว้ได้อีกต่อไป เขาตวาดว่า “หุบปาก ฉันไม่อนุญาตให้เธอเรียกเอร่าแบบนั้น”

‘เอร่าทั้งฉลาดและน่ารัก แฟนนี่กล้ามาเรียกเธอว่าเด็กสารเลวได้ยังไง นังคนชั่วช้า’