คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1862

“นี่เธอกลัวอะไร?” เมแกนตอบอย่างเย็นชาจากนั้นเธอก็หยิบขลุ่ยสีเขียวออกมา มันคือขลุ่ยหยกนางฟ้า

เมแกนไม่มีโอกาสแสดงขลุ่ยหยกนางฟ้าเลยเพราะเอร่านั้นค่อยจัดการเธออยู่ หลังจากที่แฟนนี่ได้พยายามเบี่ยงเบนความสนใจของเอร่าแล้ว เมแกนก็รีบคว้าโอกาสนี้เอาไว้ในทันที

เธอดึงขลุ่ยนางฟ้าหยกออกมา ผู้เชี่ยวชาญจากสำนักต่าง ๆ ที่ยังอยู่ตรงนี้ต่างก็ปิดหูกันอย่างรวดเร็ว

พวกเขาเคยเจอกับพลังของขลุ่ยหยกนางฟ้าแล้วและพวกเขารู้ว่ามันน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน

จากนั้นเมแกนก็รวบรวมพลังภายในของเธอและอัดมันเข้าไปในขลุ่ย ในตอนนั้นเองเธอก็เริ่มร่ายเพลงอย่างแผ่วเบา

โอ้…

ทันใดนั้นเอง ขลุ่ยก็เปล่งท่วงทำนองที่ใสสะอาดและนุ่มนวล

วื้ด!

เมื่อขลุ่ยส่งเสียงออกมา คลื่นอันทรงพลังก็แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณนั้นและระลอกคลื่นก็ก่อตัวขึ้นบนอากาศ!

เอร่าเกือบที่จะถึงตัวแฟนนี่ในตอนที่เธอรับรู้ได้ถึงการสั่นเคลื่อนรอบ ๆ ตัวเธอ เธอตัวสั่นเทาและดูตกใจ เอร่ารู้สึกมึนงงหลังจากได้ยินท่วงทำนองนั้น เธอพบว่ามันยากที่จะสามารถยืนทรงตัวได้!

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น แต่ดูเหมือนว่าพลังภายในของเธอก็ได้จะถูกสกัดไว้เช่นกัน!

เอร่าหยุดนิ่งอยู่กับที่ในขณะที่เธอเบิกตาโพลงจ้องมองไปที่เมแกน เธอรู้สึกประหลาดใจ

‘นี่คือขลุ่ยประเภทไหนกัน? ทำไมท่วงทำนองของมันช่างน่าสะพรึงกลัวขนาดนี้?’

‘เมแกนได้รับอาวุธมหาประลัยนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่?’

เมแกนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อสังเกตเห็นว่าเธอรบกวนสมาธิของเอร่าด้วยท่วงทำนองของขลุ่ยหยกนางฟ้าได้สำเร็จ เธอใช้ประโยชน์จากความตื่นตระหนกของเอร่าและฟาดฝ่ามือไปยังเอร่า!

ความเร็วของฝ่ามือที่รวดเร็วเกินไป เอร่าได้รับแรงกระแทกของท่วงทำทองนั้น เธอไม่มีโอกาสที่จะหลบหลีกได้เลย เธอทำได้เพียงแค่ใช้พลังภายในของเธอเพื่อรับการโจมตีด้วยฝ่ามือของเมแกนเท่านั้น

เอร่าตัวแข็งทื่อ เธอขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด

แอมโบรสโกรธมากเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเอร่า เขาตะโกน “เอร่า เธอ-”

แอมโบรสกำลังรับรู้ถึงความปวดร้าว

เขาโทษตัวเองที่ไว้ใจเมแกนมากเกินไปจนตกหลุมพราง หากเขายืนกรานให้เธอปล่อยออโรร่าไปเมื่อสามวันก่อน เรื่องเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น

เขากำลังติดอยู่ตรงทางตัน เพราะเขาไม่สามารถใช้พลังภายในได้และเอร่าก็กำลังพ่ายแพ้เช่นกัน

“เมแกน ปล่อยเอร่า!” ดวงตาของแอมโบรสแดงก่ำ เขาตะโกนใส่เมแกน เสียงของเขานั้นแหบแห้ง!

“ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ?”

ริมฝีปากของเมแกนโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม “หม่อมฉันใช้ความพยายามอย่างมากในการจับนังสารเลวนี่! และในที่สุดหม่อมฉันก็ทำได้แล้ว ตอนนี้พระองค์อยากให้หม่อมฉันปล่อยเธอไปหรือเพคะ? พระองค์ปกติดีหรือเปล่าเพคะ?”