คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1863

เมแกนไม่ต้องการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแอมโบรส เพราะแอมโบรสเป็นเจ้าชายที่มีสถานะทางสังคมที่น่านับถือ แต่ทว่าเมแกนไม่อาจมองข้ามมันได้ในเมื่อเขาหันมาต่อต้านเธอเพียงเพราะเห็นแก่เอร่า

“เมแกน!”

เอร่าพูดอย่างเย็นชา “คุณปล่อยฉันไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอก นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของสำนักง้อไบ๊และมันก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพี่แอมโบรส ปล่อยเขาไปซะ แล้วฉันจะยอมให้เธอทำอะไรก็ได้ตามที่เธอต้องการ”

เอร่าชำเลืองมองแอมโบรสในตอนที่เธอพูดเช่นนั้น เธอมีท่าทีที่ดูกังวลและใจแตกสลาย

เธอประหลาดใจที่เห็นแอมโบรสอยู่ตรงนั้น จากนั้นเธอก็ได้รู้ว่าเขาตกหลุมพรางของเมแกนเพราะเขาพยายามช่วยแม่ของเธอ นอกจากนี้แอมโบรสยังได้โจมตีแฟนนี่เพียงเพื่อช่วยเธอเอาไว้

เอร่ารู้สึกเสียใจเมื่อนึกถึงการเสียสละของแอมโบรส ในขณะเดียวกันเธอก็รู้ว่าเธอตกอยู่ในกำมือของเมแกนเพราะเธอไม่ได้มีความเก่งกาจแต่อย่างใด แต่เธอก็ได้สาบานไว้ว่าจะไม่ให้แอมโบรสต้องมาข้องเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของเธอ

“นังสารเลว แกมีคุณสมบัติอะไรถึงได้มาต่อรองเงื่อนไขกับฉัน?” เมแกนหัวเราะเยาะ

เมแกนค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเอร่าทีละก้าวก่อนจะตบหน้า!

เพียะ!

เอร่าร้องออกมาเบา ๆ พร้อมกับรอยมือที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันงดงามของเธอ

“ทั้งแม่และลูกต่างก็เป็นผู้หญิงชั้นต่ำจริง ๆ แม่ของแกล่อลวงผู้ชายและคลอดแกที่เป็นลูกสาวนอกสมรส ดูเหมือนว่าแกจะได้เรียนรู้ที่จะยั่วยวนผู้ชายตั้งแต่อายุยังน้อยสินะ จึ๊... จึ๊… จึ๊.. องค์ชายคงหลงใหลในตัวแกมาก แกคงได้ทำให้แม่ของแกภาคภูมิใจแล้วแหละ...” เมแกนมองเอร่าอย่างเย็นชาในขณะที่เธอบีบเค้นคำพูดเหล่านั้นพร้อมกับฟันที่กัดแน่นของเธอ!

เมแกนไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร แต่เธอรู้สึกอิจฉาเมื่อเห็นว่าแอมโบรสเป็นห่วงเป็นใยเอร่า

เอร่ากำหมัดแน่นและจ้องมองไปที่เมแกนอย่างขมขื่น “หุบปาก แม่ของฉันไม่ได้ต่ำต้อย! คุณต่างหากที่เป็นคนต่ำต้อย แล้วอีกอย่างพี่แอมโบรสกับฉันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณพูด พวกเราบริสุทธิ์ใจ อย่ามาใส่ร้ายเรานะ!”

เอร่าตัวสั่นเมื่อเธอพูดเช่นนั้น

เมแกนนั้นน่ารังเกียจมาก เธอใส่ร้ายเอร่าและแม่ของเธอ

ผู้หญิงคนนี้นั้นชั่วร้ายยิ่งกว่าอสรพิษหรือแมงป่องเสียอีก

เอร่ามีบุคลิกที่น่าเกรงขามเช่นเดียวกับออโรร่า เธอจะไม่ขมวดคิ้วแม้ว่าจะถูกตัดหัวก็ตาม

“เมแกน ยัยสารเลว!”

แอมโบรสเสียสติเมื่อเห็นเช่นนั้น ดวงตาของเขาแดงมากและเขายังคงตะโกนใส่เมแกน เขาอยากที่จะพุ่งตัวไปข้างหน้าแต่เขาก็ยังไม่สามารถเข้าถึงพลังภายในของเขาได้และแฟนนี่ก็ได้โจมตีเขาก่อนหน้านี้

ในที่สุด เมแกนก็รู้สึกเหนื่อยจากการตบเหล่านั้น เธอจึงได้หยุดมือลง

“จึ๊...จึ้...จึ๊…”

เมแกนยิ้มให้กับความเกรี้ยวโกรธของแอมโบรส และเธอพูดออกมาว่า “พระองค์ดูใจดีกับนังตัวดีเหลือเกินนะเพคะ! หม่อมฉันยังไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย แต่พระองค์ก็รู้สึกไม่สบายใจแล้วหรือเพคะ?”

“เมแกน ปล่อยเธอ ปล่อยเธอไปซะ!” แอมโบรสยังคงตะโกนต่อ ดวงตาอาฆาตแค้นของเขาจับจ้องไปที่เมแกน “ปล่อยเธอไป! ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ไว้ชีวิตเธอแน่!”