คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 413

เซอร์ซีรั้นก็เคยได้ยินชื่อเสียงของไวแอทเช่นกัน ในความเป็นจริงใครบ้างที่จะไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของชายหนุ่มคนนี้?

เซอร์ซีเหงื่อไหลเย็นยะเยือก เธอนั้นเป็นกังวลกับเอเวอลินซึ่งเธอไม่แน่ใจว่าเอเวลินจะสามารถต่อกรกับเขาได้

ไวแอทมองเอเวอลินอยู่บนเวทีและเขายิ้ม "เธอช่างเป็นหญิงสาวที่สวยงามเหลือเกิน ฉันไม่อยากจะทำร้ายเธอ ไม่ต้องห่วง ฉันจะอ่อนโยนกับเธอในฐานะที่เป็นสาวน้อย"

"งั้นมาเริ่มกันเลย" เอเวอลินกล่าวเย็นชา

ไวแอทอาจจะดูฉลาดและแข็งแกร่ง แต่เขานั้นก็ขี้หลี แต่อย่างไรแดร์ริลก็ไม่ได้ดีมากไปกว่าเขา

ไวแอทยิ้มและโค้งคำนับ "สุภาพสตรีก่อน"

"นายร้องขอเอง!" เอเวอลินกล่าวเย็นชา และทันใดเธอก็เหวี่ยงหมัดมุ่งไปหาเขา

"โอ้ สาวน้อยเธอช้าไป"

"ไม่สิ เธอต่างหากที่ปวกเปียก"

ไวแอทนั้นแข็งแกร่งเกินไปและมีทักษะสูง เขายังเย้าแหย่เอเวอลินได้แม้จะต่อสู้กันอยู่

เอเวอลินโกรธเคืองและละอายใจ เธอพยายามหนักขึ้นและหนักขึ้นแต่ก็ไร้ผล ทุกครั้งที่เธอโจมตีไวแอท นั้นสามารถปัดป้องได้ตลอด

ผู้ชมทุกคนต่างประทับใจกับทักษะของพวกเขา

พวกเขาต่อสู้กันถึงสิบ ๆ รอบ แต่เอเวอลินก็ยังไม่สามารถจัดการโจมตีไวแอทได้! เธอนั้นเดือดดาลและอับอาย และเธอยังกังวลอีกด้วย

เธอมาไกลมากแล้วและจะละทิ้งความพยายามไปไม่ได้! คุณปู่ของเธอคือคนในครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่ เธอคงจะอยู่ไม่ได้หากเธอเสียเขาไป

ปัง!

การโจมตีของเธอถูกไวแอทปัดป้องได้อีกครั้ง เอเวอลินกัดริมฝีปากและเอื้อมไปหยิบอาวุธของเธอ มันคือ กระบี่เสี้ยวจันทรา

"โอ้ สาวน้อย ตอนนี้เธอเอาอาวุธออกมาใช้แล้วหรอ?"

ชิ้ง!

เป็นเสียงของเหล็กจากกระบี่ และเอเวอลินเกือบจะทำกระบี่หลุดมือ เธอล้มถอยลงไปสองสามก้าว

"สาวน้อย เธอกำลังจะแพ้" ไวแอทกล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง และเขาเร่งรีบพุ่งเข้ามาและจับไปที่ข้อมือของเอเวอลิน

เอเวอลินพยายามสุดความสามารถที่จะหลบเขา แต่เธอใช้กำลังภายในของเธอหมดแล้ว เธอไม่มีทางเลือกที่จะต้องปล่อยให้ไวแอทมาจับข้อมือของเธอ

"ปล่อยฉัน!" เอเวอลินตะคอกในความโกรธและอับอาย

ไวแอทสูดหายใจเข้า "สาวน้อย ตัวเธอช่างมีกลิ่นหอม ไม่ต้องห่วง หากฉันชนะในการประลองครั้งนี้ ฉันคงไม่ถือสาอะไรที่จะพาเธอไปสังหารราชีสห์ทองคำด้วยคน เธอคิดว่ายังไง?"

ไวแอทเดาว่าเอเวอลินนั้นเป็นคนที่ชอบการแข่งขัน

"ปล่อยฉัน!"