คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 414

เอเวลินดูย่ำแย่ เธอนั้นขุ่นเคือง อับอายและสิ้นหวัง

เธอคิดว่าเธอสามารถชนะการประลองและกลายเป็นผู้มีชัยได้ง่าย ๆ เธอไม่คิดว่าจะมีคนอย่างไวแอท ปรากฏขึ้นมา เธอนั้นมาจากตระกูลนิกายตำหนักอมตะในระหว่างที่ไวแอทนั้นมาจากตระกูลสำนักบู๊ตึ้ง เธอจะสามารถไปสังหารคุณปู่ของเธอกับเขาได้อย่างไร?

"ปล่อยตัวฉัน!" เอเวอลินขู่

ไวแอทปล่อยตัวเธอ พวกเขาอยู่ในพื้นที่สาธารณะ มันคงจะดูไม่เหมาะสมสำหรับเขาที่ยังจับข้อมือของเธอไว้อยู่

เอเวอลินกัดริมฝีปากและเดินลงไปจากเวที กลับไปที่นั่งของเธอ ดวงตาของเธอเป็นสีแดง และเธอใกล้จะร้องไห้

เซอร์ซีรู้สึกเสียใจ เธอปลอบเอเวอลิน "เอเวอลิน ไม่ต้องห่วง เราจะหาทางอื่นกันต่อไป"

เอเวอลินไม่ได้กล่าวคำใดต่ออีก เธอไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้ การต่อสู้ใกล้จะจบลงในไม่ช้า มันจะมีหนทางอื่นได้อย่างไร?

ไวแอท ผู้ซึ่งยังอยู่บนเวที ยิ้มอย่างมั่นใจ เขามองไปรอบ ๆ เวทีและกล่าว "มีใครอีกไหมที่จะกล้ามาท้าประลองกับฉัน? สำหรับใครก็ตามที่จะก้าวขึ้นมาฉันขอเตือน สาวสวยนั้นสามารถลงไปจากเวทีได้อย่างปลอดภัยก็เพียงเพราะว่าเธอเป็นสาวสวย สำหรับคนอื่น ๆ ที่เหลือ พวกคุณจะต้องตายหรือไม่ก็บาดเจ็บแสนสาหัส!"

คำกล่าวของเขาทำให้คนหนุ่มสาวต่างตัวสั่นระริก

ไวแอทได้เตือนพวกเขา ใครนั้นจะกล้าก้าวขึ้นไปบนเวที?

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นความเงียบสงัด! ไม่มีใครกล้าที่จะขึ้นไปบนเวที

แดร์ริลผู้ซึ่งอยู่อีกฝากของเวที สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

นายหญิงเจ้านิกายได้มอบหมายภารกิจให้กับเขาเพื่อที่จะขโมยคัมภีร์ แต่มันคือภารกิจที่ดูเป็นไปไม่ได้ ผู้อำนวยการใหญ่เกรแฮมนั้นอยู่ระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นที่ห้า ต่อให้แดร์ริลนั้นสำเร็จการบ่มเพาะวิชาโจรกรรมอำพราง เขานั้นก็ยังไม่มีโอกาส

แดร์ริลได้เห็นโอกาสใหม่สำหรับเขาที่จะครอบครองคัมภีร์ เขาแค่จะต้องเอาชนะไวแอทและเขาก็จะมีสิทธิได้สังหารไซออน เฟเธอร์สโตน จากนั้นเขาก็จะได้ครอบครองคัมภีร์มหาปริศนาเพื่อบรรลุภารกิจและกลับไปสู่เกาะสราญรมย์

ในเวลานั้นแคทเธอรีนถอนหายใจ "ไวแอทไม่ใช่แค่เพียงมีความสามารถ เขายังหน้าตาดีอีกด้วย ฉันคงเดาอย่างไม่สงสัยว่าเขาจะมีชัยในวันนี้"

"ไม่จำเป็น ผมยังไม่ได้ขึ้นไปบนเวทีเลย" แดร์ริลหัวเราะ

แดร์ริลยิ้ม "ถ้าหากฉันกล้าที่จะขึ้นไปบนเวทีล่ะ?"

อะไร? เขาอยากจะขึ้นไปบนเวที?

นั่นเป็นความพยายามที่จะกอบกู้ศักดิ์ศรีของเขาหรือ? พวกเขาหัวเราะกันอีกครั้ง

เดซี่กล่าวตอบ "แกขึ้นไปบนเวทีแล้วจะมีประโยชน์อะไร? แกก็คงโดนกำราบพ่ายแพ้ในรอบแรก ได้โปรดอย่าสร้างความอังอายให้กับห้องของเรา"

แดร์ริลหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอกล่าว "เธอจะไปรู้ได้ยังไง?"

แดร์ริลนั้นล้อเล่นรึยังไง? เขาคิดจริง ๆ หรอว่าสามารถจะเอาชนะได้? พวกเขาหัวเราะกันอีกครั้ง

เดซี่กลั้นเสียงขำของเธอไว้ไม่ไหว "แดร์ริล ทำไมเราไม่มาพนันกันล่ะ?"

เธอยกมือขึ้นและชี้นิ้วหันไปที่สนามลู่วิ่งที่อยู่ใกล้ ๆ "ถ้าหากนายแพ้ นายจะต้องแก้ผ้าวิ่งรอบสนามห้ารอบต่อหน้าทุก ๆ คน"