คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 652

เพียะ! เพียะ!

การตบแต่ละครั้งทวีคูณความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

เจเน็ตเดือดดาลมาก เธอกระชากผมของโมนิก้าและเตะเข้าไปที่ท้องน้อยของเธอ

"แกมีหน้ามาทำเป็นใสซื่อที่นี่ได้ยังไง!" เจเน็ตด่าทอขณะตบตีโมนิก้า

ไม่เคยมีใครทำร้ายโมนิก้าอย่างนี้มาก่อน

เธอทั้งอ่อนแอและตั้งครรภ์ เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากในตอนที่เจเน็ตเตะท้องน้อยของเธอ โมนิก้าหวาดกลัวและเศร้าเสียใจและเธอยังคงร้องไห้ต่อไป

"พอแล้ว อย่าทำให้เสียของ" ดาลตันฉีกยิ้มขณะเขาบอกให้เจเน็ตหยุด เขาเดินเข้าไปประชิดตัวโมนิก้าและฉีกยิ้ม

"โอ้ไม่ หน้าของเธอแดงเถือกไปหมดแล้ว" ดาลตันกล่าวขณะเขาจับหน้าของโมนิก้า

"แก..." โมนิก้าขุ่นเคือง เธอโวยวายต่อ "อย่ามาแตะตัวฉัน ไสหัวออกไป ไปให้พ้น!"

เมื่อใบหน้าของดาลตันขยับเข้ามาใกล้และมือของเขาโอบลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวเธอ โมนิก้ารู้สึกสิ้นหวัง เธอหลับตาและร่ำไห้ต่อไป

'แดร์ริลนายอยู่ที่ไหน? ฉันตามหานายไปทั่วทุกที่แต่ฉันก็ยังไม่เจอนาย นายรู้บ้างไหมว่ามีคนกำลังรังแกฉันอยู่?' โมนิก้าคิด

"ไอ้เวรนี่! ฉันจะฆ่าแก ดาลตัน!"

ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องคำราม วินาทีต่อมา เสียงกระแทกประตูก็ดังลั่นและประตูก็แตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ!

ทุกคนหันไปมองที่ประตูทางเข้า

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงประตู ดวงตาของเขาแดงเถือกในมือของเขาถือดาบกลืนโลหิต

เขาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกไปเสียจาก แดร์ริล!

"แดร์ริล..." โมนิก้ากัดริมฝีปากของเธอขณะร้องไห้

สิ่งเดียวที่เขาเห็นคือนายหญิงแห่งนิกายถูกมัดและมือสกปรกของดาลตันก็จับอยู่บนใบหน้าของเธอ!

ตึง! ตึง! ตึง!

ทุกก้าวที่แดร์ริลเดิน ก่อกำเนิดเสียงดังสนั่น

"นี่... นี่แกพยายามจะทำอะไร?" เจเน็ตรู้สึกหวาดกลัว เธอเริ่มก้าวถอยหลัง "สวนซ่อนเร้นแห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่แกควรจะมาก้าวก่าย..."

ก่อนที่เจเน็ตจะกล่าวจบประโยค แดร์ริลก็ยกมือขึ้นมาบีบคอเธอและยกตัวเธอลอยจากพื้น!

"วันนี้พวกแกทุกคนต้องตาย!"

จากนั้นแดร์ริลก็ยกมืออีกข้างขึ้นมาตบหน้าเจเน็ต!

เพียะ!