คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 114

"ใช่! แต่ฉันก็ฉลาดพอที่จะคิดหาทางหนีออกมา" ทัง โรลชูว ยักไหล่ของเธอ "แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ง่ายเลย ในตอนนั้นเธอเยาะเย้ยฉันต่อหน้าทุกคน ฉันจะไม่มีวันลืมภาพนั้นแน่นอน"

"ในอนาคตตราบใดที่ผมอยู่กับคุณ ผมจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายคุณแบบนั้นอีก"

ลู ชินจิน กอดเธอและตบหลังเธอเบา ๆ

เขานึกออกเลยว่า เด็กสาวที่เพิ่งก้าวเข้ามาในโลกแห่งความจริงจะตื่นตระหนกและลุกลี้ลุกลนขนาดไหนในสถานการณ์ที่มีคนทำตัวแย่ ๆ กับเธอ

โชคดีที่เธอสบายดี!

มันก็ดีถ้าเมื่อก่อนเขาไม่รู้เรื่องนี้ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วเขาจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อย่างไร?

"ขอบคุณนะ ชินจิน แต่ฉันต้องการจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ความแค้นนี้เรื่องระหว่าง ฉัน กับฉิน มันนี ต้องได้รับการแก้แค้นไม่ช้าก็เร็ว ส่วนรูปนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยตอนนี้หรอก"

ลู ชินจิน ปล่อยเธอพูดและถามด้วยความขมวดคิ้ว "แผนของคุณคืออะไร?"

"ไม่มีอะไรมาก หลังจากกลับไปฉันกลัวว่า กู โรลโรล จะวางแผนทำอะไรอีกครั้ง เมื่อเร็ว ๆ นี้มีคนดังหลายคนช่วยเธอรวมถึง หนิง เฉียวเฉียว และ ฉิน มันนี ถ้าเธอจะอยู่นิ่ง ๆ ไม่มายุ่งอะไรกับฉันก็ดีไป แต่ถ้าเธอทำอะไรกับฉันเมื่อไหร่ ฉันก็จะต้องใช้งานแผนที่รุนแรงกับพวกเธอแน่นอน"

ลู ชินจิน ถอนหายใจเบา ๆ "บางครั้งผมก็หวังว่าคุณจะไม่มีความมุ่งมันเกินไป"

เขารู้สึกสงสารเธอเขาลูบแก้มเธอ

ในฐานะที่เป็นตัวละครระดับแนวหน้าในวงการ ลู ชินจิน ตระหนักดีถึงความจริงที่ว่ามันจะเป็นเรื่องยากมากที่จะหาจุดยืนในวงการนี้ หากคุณไม่สามารถทำให้ทุกคนพอใจได้

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ทัง โรลชูว ได้เอาชนะความท้าทายทั้งหมดของเธอด้วยตัวเอง เธอเหยียบบนน้ำแข็งบาง ๆ เพื่อที่จะมาถึงสิ่งที่เธอมีในวันนี้ ความยากลำบากที่เธอเผชิญไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบายเพิ่มเติม

เห็นได้ชัดว่า กู โรลโรล หมดความอดทนกับเรื่องนี้แล้ว เพราะว่าเธอไม่สามารถใช้ประโยชน์จาก ทัง โรลชูว ได้ตลอดการมาทำงานนี้

หากไม่มี กู โรลโรล และคนอื่น ๆ อยู่ที่นี้แล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อ เมื่อเธอกลับไปที่กรุงเทพก็เป็นช่วงบ่ายของวันเดียวกันแล้ว

หลังจากออกจากสนามบิน ลู ชินจิน ได้ส่ง ทัง โรลชูว กลับไปที่บริษัทของเธอก่อน

เมื่อซองอันยีเห็นเธอ เธอก็เดินไปหาทัง โรลชูวทันที "ทัง โรลชูว ฉันไม่ได้เจอแกมาสองสามวันแล้ว และรู้สึกเหมือนผ่านไปสามฤดูกาลเลย ฉันคิดถึงแกมาก!"

ทัง โรลชูว ผลักเธอออกไปและถูที่แขนของเธอ เธอพูดหน้าบึ้งว่า "เลิกอ้อนได้แล้ว! แกแค่อยากได้ของขวัญใช่ไหม? ฉันไม่มีอะไรให้แก!"

"แย่จัง"