คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 761

โรลชูวกลับไปบอกชินจินเรื่องที่เซียวเหยาเผลอไปต่อรองกับพ่อของพวกเขาไว้ พลันใบหน้าหล่อเหลาของแฟนหนุ่มก็เคร่งขรึมกว่าเดิม หลังจากฟังจบลู ชินจินไม่พูดอะไรออกมาอีกเลย

ทว่าแฟนสาวอย่างโรลชูวก็สัมผัสได้ถึงออน่าทมิฬรอบ ๆ ตัวชายหนุ่ม

เขากำลังโกรธ

ร่างบางได้แต่แอบถอนหายใจ เซียวเหยาใจเร็วเกินไปจริง ๆ และผลที่ตามมาก็คือ ชินจินที่นั่งหน้าเครียดปานจะฆ่าคนได้อยู่ตรงนี้

ผ่านไปพักใหญ่ เสียงเข้มก็เอ่ยบอก “ชูวชูว บอกเซียวเหยาให้มาพบผมด้วย”

ทัง โรลชูวทำมือโอเค ก่อนจะรีบโทรหาน้องเขยทันที

พอได้รับสายตรงจากพี่สะใภ้ว่าพี่ชายเรียกตัวเข้าพบ คนเป็นน้องอย่างเซียวเหยาหรือจะกล้าหือ ต่อให้เกรงกลัวอารมณ์ของพี่ชายในตอนนี้ เขาก็ต้องบึ่งรถไปหาตามคำสั่ง

เมื่อย่างก้าวเข้าไปในห้องรับแขก เซียวเหยาก็รับรู้ได้ถึงออร่าขุ่นมัวจากตัวพี่ชาย ขณะเดียวกันพี่สะใภ้ก็พยายามใช้สายตาปลอบใจเขา

เซียวเหยารู้อยู่แล้วว่าพี่ชายคงโกรธมากที่เขาไปตกลงกับตาแก่แบบนั้น ชายหนุ่มจึงทำใจเตรียมรับการดุด่าจากพี่ชายตนไว้แล้ว

“พี่ใหญ่” เซียวเหยาทักทายเสียงแผ่ว

ลู ชินจินเงยหน้ามองน้องชายด้วยสายตาเรียบตึง ผ่านไปสักพักก็เริ่มบทสนทนา “นายไม่เชื่อใจฉันเหรอ ลู เซียวเหยา?”

“ไม่ ไม่ใช่” เซียวเหยารีบส่ายหน้าทันที “ผมไม่เคยเชื่อใครนอกจากพี่”

“งั้น เพราะอะไรถึงไม่ฟังที่ฉันบอก? ทำไมถึงยังกลับไปที่คฤหาสน์นั่นอีก?”

“อืม…” เซียวเหยาไม่รู้จะเรียบเรียงคำพูดอย่างไร เขารู้เพียงว่าตอนนั้นตนคิดง่ายไปเท่านั้น

“รู้ไหมว่าการกระทำของนายกำลังทำให้ฉันตกเป็นรองตาแก่นั่นอยู่?”

ลู เซียวเหยายิ้มแห้ง คำอธิบายและข้อแก้ตัวที่เตรียมมาล้วนถูกตัดจบด้วยคำว่า “ผมขอโทษ” คำเดียว

ชินจินไม่ยอมบอกในสิ่งที่เธอสงสัย แต่โรลชูวก็ไม่ได้เซ้าซี้

ก็อย่างที่เขาบอก เดี๋ยวเธอก็รู้เอง

…

เพราะคำพูดของอันยี ทำให้เซิน โมเฟยยอมไปเยี่ยมคุณปู่ของตน แต่เขาไม่ได้ไปคนเดียว ชายหนุ่มพาอันยี คนรักไปด้วย

เมื่อสองร่างเดินมาถึงหน้าประตูห้อง ร่างเล็กก็หันมายิ้มให้เขา พลางพูดเสียงนุ่ม “ฉันไม่เข้าไปด้วยนะคะ คุณเข้าไปเถอะ”

“ทำไม?” ใบหน้าหล่อหงิกงอไม่เข้าใจ

อันยีจึงอธิบายช้า ๆ “ฉันเกรงว่าปู่จะไม่พอใจหากเห็นฉัน แล้วคุณก็จะโมโหปู่ จนสุดท้ายก็ไม่ยอมคุยกันเหมือนเคย ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นค่ะ”