คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 760

เธอเข้าใจว่าเขาทำเพื่อเสี่ยวเซียว แต่เซียวเหยาใจร้อนเกินไปจนลืมกระทั่งมาปรึกษาปัญหานี้กับเธอและชินจินเสียก่อน

ตอนนี้ตาแก่คงกำลังเริงร่าเป็นแน่

หลังจากได้ฟังสิ่งที่พี่สะใภ้พูด เซียวเหยาก็เริ่มกลัวขึ้นมาเล็กน้อย “แต่พี่…ที่ผมทำแบบนี้เพราะทันไม่มีทางอื่นแล้ว”

โรลชูวยิ้มปลอบ “ฉันเข้าใจว่านายรู้สึกยังไง และฉันก็จะไม่โทษนายหรอกนะ”

สิ่งที่ทำลงไปแล้วย่อมสายเกินกว่าจะแก้ไข

สิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำในตอนนี้ก็มีแค่บอกชินจินถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ให้แฟนหนุ่มได้เตรียมตัวเตรียมสำหรับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นตามมาหลังจากนี้

…

เนื่องจากติดต่อเพื่อนสนิทอย่างหยิง เสี่ยวเซียวไม่ได้ โรลชูวจึงขับรถไปหาเพื่อนสาวที่บ้านของเจ้าตัวแทน

พอคนรับใช้ตระกูลหยิงเห็นหน้าเธอ พวกเขาต่างดีใจราวเจอฮีโร่ช่วยชีวิต “คุณโรลชูว ได้โปรดขึ้นไปดูอาการคุณหนูด้านบนด้วยเถอะค่ะ ตั้งแต่กลับมาคุณหนูก็ขังตัวเองอยู่ในห้องแบบนั้น ขนาดคุณนายพยายามพูดเกลี้ยกล่อมหลายครั้ง เธอก็ไม่ยอมเปิดประตูออกมาเลยค่ะ” สาวใช้พูดเสียงสั่นเครือ

โรลชูวจึงรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนทันที

“เสี่ยวเซียว เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า? อย่าทำให้แม่เธอใจเสียสิ”

โรลชูวพูดพร้อมวิ่งไปหน้าห้องของเสี่ยวเซียว นัยน์ตากลมมองไปยังแม่ของเพื่อนที่พยายามเคาะประตูเรียกลูกสาวของตัวเองไม่ขาดสาย ใบหน้าสวยของหญิงวัยสี่สิบปลายเต็มไปด้วยความเครียดและวิตกกังวล

“คุณป้าคะ” เธอเรียกแล้วเดินเข้าไปใกล้

คุณนายหยิงชะงักหันมามองผู้มาใหม่อย่างประหลาดใจ “ชูวชูวเหรอลูก”

โรลชูวพยักหน้าตอบ “ขออนุญาตนะคะ คุณป้า”

คุณหยิงรู้ถึงความสัมพันธ์อันดีงามของกลุ่มเพื่อนสนิทลูกสาวเธอ บางทีสิ่งที่เสี่ยวเซียวไม่อยากบอกเธอ เด็กนี่นั่นอาจจะยอมเล่าให้เพื่อนรักของตัวเองฟังก็ได้

เธอจึงยอมถอนหลังออกมาจากประตู ให้โรลชูวเข้าไปแทน

“เสี่ยวเซียว!” โรลชูวตะโกนลั่น

…

ทัง โรลชูวอธิบายเรื่องที่อย่างที่เกี่ยวกับลุงหยิงและตระกูลลูให้เพื่อนรักฟัง พอหยิง เสี่ยวเซียวฟังจบก็ตกใจสติหลุดอยู่นานกว่าจะตั้งสติโต้ตอบได้ “ที่พูดมานั่นจริงเหรอ?”

“ใช่แล้ว” โรลชูวยิ้มบางอย่างรู้สึกผิด “ฉันขอโทษนะเสี่ยวเซียว ถ้าไม่ใช่เพราะฉันกับชินจิน เรื่องพวกนี้คงไม่เกิดขึ้นกับลุงหยิง และเซียวเหยาเองก็คงไม่ต้องทำแบบนี้”

เมื่อเห็นโรลชูวหน้าเสีย เสี่ยวเซียวก็ส่ายหน้าไปมา “ชูวชูว นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอนะ ถึงเธอจะรู้สึกผิดกับฉัน แต่คนที่ต้องขอโทษนะคือพ่อของเซียวเหยาต่างหาก คนแบบนั้นไม่สมควรเรียกว่าเป็นมนุษย์ด้วยซ้ำ”

เสี่ยวเซียวพูดอย่างโกรธเคือง เมื่อคิดถึงความเห็นแก่ตัวของคนเป็นพ่อที่ต้องการให้ลูกชายทดแทนบุญคุณ

เรื่องนี้เปลี่ยนมุมมองของเธอไม่ถนัดตา!

“แล้วหลังจากนี้ เธอพอจะยกโทษให้เซียวเหยาได้ไหม?” โรลชูวถามความเห็น

เสี่ยวเซียวเม้มปากอย่างหงุดหงิดใจ “หมอนั่นไม่ได้ทำอะไรผิดใช่ไหมล่ะ? แล้วจะให้ยกโทษทำไมกัน?”

โรลชูวหัวเราะกับท่าทีเด็กน้อยของเพื่อนสนิท ดีแล้วล่ะ ปัญหาของเสี่ยวเซียวกับเซียวเหยาได้รับการแก้ไขเป็นที่เรียบร้อย