คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 150

"บ้าจริง"

ทัง โรลชูว สาบแช่งในใจของเธอ เธอรู้ว่าประตูถูกล็อคจากด้านนอกและเธอได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ

“ใครอยู่ข้างนอก? ปล่อยฉันออกไปนะ”

‘ปัง! ปัง! ปัง!’

ทัง โรลชูว เคาะประตูด้วยความหงุดหงิดและตกใจ

การใช้กำลังของเธอทำให้หัวของเธอหมุนมากยิ่งขึ้น

เห็นได้ชัดว่าการล้างหน้าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นเลย แต่ไวน์ดูเหมือนจะออกฤทธิ์แล้ว นอกจากนี้เพราะการใช้กำลังของเธอแรงของเธอจึงค่อย ๆ หายไป

แต่ไม่มีใครตอบรับต่อเสียงร้องของเธอเลย

ทัง โรลชูว ยังคงกระแทกประตูอย่างไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ "ปล่อยฉันไป! นั่นใคร! ต้องการอะไร?"

“อยู่ที่นั่น ทำตัวให้ว่านอนสอนง่ายหน่อย!”

จากนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้นเหนือหัวของเธอ

ทัง โรลชูว เงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวังเมื่อถังน้ำเย็นกระเซ็นลงมาจากด้านบน

“ว้าย!”

ทัง โรลชูว กรีดร้องออกมาดัง ๆ ร่างกายของเธอเปียกโชกทำให้เธอดูแย่มาก

เธอได้ยินเสียงข้างนอกฟูมฟายว่า "รีบไปเถอะ อย่าให้คนอื่นมาเจอเรา"

"จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอไหม?"

"จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ เราแค่จับหล่อนไว้สักพัก หล่อนไม่ตายหรอก"

หลังจากพูดประโยคเหล่านั้นทั้งสองเสียงก็หลบหนีไป

"ปล่อยฉันนะ!"

ขณะที่เขาพูด ลู ชินจิน ยืนอยู่ที่นั่นและหยุดการเคลื่อนไหว

ซอง อันยี ไม่ได้พูดอะไรมาก เธอรู้เกี่ยวกับการแต่งงานที่เป็นความลับระหว่าง ทัง โรลชูว และ ลู ชินจิน ถ้าเขาดูเหมือนจะสนิทกับเธอ ใครบางคนจะได้รู้อะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม ทัง โรลชูว ได้หายไปเป็นเวลานานแล้ว

หลังจากผ่านไป ยี่สิบนาทีพวกเขาก็ไม่เห็นเธอกลับมา

ลู ชินจิน สังเกตเห็นเช่นกัน จากนั้นเขาก็เหลือบมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ

ในท้ายที่สุด ทัง โรลชูว ก็ยังไม่กลับมาหลังจากนั้นอีก สิบนาที

ลู ชินจิน ขมวดคิ้ว เขารู้สึกกังวลเล็กน้อยเพราะตอนนี้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นดื่มไปมากแล้ว จากนั้นเขาก็โทรหา ซอง อันยี และถามว่า "คุณช่วยไปดู ทัง โรลชูว ได้ไหมเธอยังไม่กลับมาเลย"

"ทำไมเธอใช้เวลานานจัง?"

ซอง อันยี ขมวดคิ้วขณะหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ และพยักหน้า “ฉันจะไปดูเธอเอง”