คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 230

"พี่สะใภ้ พี่อยากกินอะไรที่อร่อยไหม?"

"คุณจะเลี้ยงเหรอ?" ทัง โรลชูว ถามคำถามกลับ

เซิน โมเฟย หยุดชั่วขณะก่อนที่จะพูดว่า "ใช่"

ทัง โรลชูว หันมาและยิ้มให้ ลู ชินจิน "ฉันอยากกินอาหารแบบส่วนตัวที่บ้านน่ะ"

...

ณ สวนไผ่...

ที่นี่เป็นร้านอาหารสไตล์โบราณที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความโบราณ มันแตกต่างอย่างมากกับถนนที่แออัดในบริเวณโดยรอบ ภายในร้านเงียบและสงบเป็นพิเศษ

"ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้เลย ว่ามีสถานที่แบบนี้อยู่ในเมือง"

มันเป็นเหมือนประสบการณ์ใหม่สำหรับ ทัง โรลชูว เธอรู้สึกประหลาดใจในตอนที่เห็นร้านนี้เป็นครั้งแรก

“พี่สะใภ้ มันเป็นเรื่องปกติที่คุณจะไม่รู้ เพราะที่นี่มีแค่คนจากสี่ตระกูลใหญ่เท่านั้นที่มาได้”

“เฉพาะคนที่อยู่ในสี่ตระกูลใหญ่เท่านั้นที่มาที่นี่ได้?” ทัง โรลชูว เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจและหันไปมอง ลู ชินจิน ด้วยสายตาที่สับสน

คนหลังพยักหน้าเล็กน้อย “ร้านอาหารนี้เปิดโดยพี่สาวคนโตของ ชู หยวน และให้บริการเฉพาะสี่ตระกูลใหญ่เท่านั้น”

ทัง โรลชูว พยักหน้า “แล้วทำไม...แล้วทำไม โมเฟยถึงเข้ามาได้ล่ะ?”

“เพราะฉันหล่อ!”

เซิน โมเฟย ให้คำตอบที่ดูหลงตัวเองมาก

ทัง โรลชูว หัวเราะให้เขา จากนั้นกล่าวว่า "ไม่ว่าคุณจะหล่อแค่ไหน คุณก็สู้ชินจินไม่ได้หรอก"

"..." เซิน โมเฟย ไม่รู้จะพูดอะไรเพราะเขาไม่สามารถเอาชนะลูกพี่ลูกน้องของเขาได้อยู่แล้ว

เมื่อผู้จัดการร้านเห็น ลู ชินจิน เขาก็โค้งคำนับด้วยความเคารพและทักทายเขา “คุณชายชินจิน”

"หืม พี่สาวเซียมีล่ะ?" ลู ชินจิน ถามเบา ๆ

หลังจากพูดแบบนั้นเธอก็ก้าวขาเพื่อจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ ทันใดนั้นก็มีมือมาคว้าที่เอวของเธอ เธอเงยหน้ามองด้วยความตกใจและก่อนที่เธอจะเห็นว่าเป็นใครการมองเห็นของเธอมืดลง และรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ริมฝีปากของเธอ

มันเป็นเพียงการจุ๊บเบา ๆ แต่ก็เต็มไปด้วยความรัก

เขากดหน้าผากของเขาสัมผัสที่หน้าผากของเธอเบา ๆ และมีแสงจาง ๆ หลุดรอดออกมาจากการสายตาของเขา ริมฝีปากบางของเขาขยับเบา ๆ “เมื่อกี้คุณล้อผมเหรอ?”

เธอถูกเปิดโปง!

สายตาภาคภูมิใจของ ทัง โรลชูว หายไป เธอปฏิเสธมัน "ไม่ใช่นะ ฉันจะกล้าล้อเลียนคุณได้ยังไง?"

เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้เสียงหัวเราะเบา ๆ ก็หลุดรอดจากริมฝีปากบางของเขา เขาบีบจมูกของเธอด้วยความหมั่นเขี้ยว

"เฮ้อ! ผมมาผิดเวลา"

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงที่ทำลายบรรยากาศ เซิน โมเฟย ยืนอยู่ที่ประตูมองทั้งสองคนกอดกัน แม้ว่าเขาจะอ้างว่าเข้ามาผิดเวลา แต่สายตาของเขาก็ยังคงจ้องมองไปยังพวกเขาสองคน ราวกับว่าเขาไม่รู้ว่าจะมองไปทางไหนดี

ทัง โรลชูว รู้สึกอับอายมาก ‘ชายคนนี้ หน้าหนายิ่งกว่า ลู เซียวเหยา อีก’