คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 246

เธอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นสักพักก่อนที่จะกลับห้องของเธอ

ภายในห้องเงียบสงัด ผ้าม่านปิดแน่น ไฟในห้องสลัวมีเพียงโคมไฟที่อยู่บนผนังเท่านั้นที่ให้แสงสว่าง

ลู ชินจิน ค่อย ๆ เปิดประตูและเดินเข้าไปในห้อง สายตาของเขาจับจ้องไปยังก้อนบางอย่างบนเตียง ดวงตาของเต็มไปด้วยความอารมณ์หลากหลายลุ่มลึกยิ่งกว่าทะเลสาบแต่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา

บางสิ่งในหัวใจเขากระตุกเมื่อเขาก้มลงบรรจงจูบที่หน้าผากของเธอ

ขนตา ทัง โรลชูว สั่นไหวขณะที่เธอกุมผ้าห่มของเธอแน่น เธอรับรู้ได้ถึงสัมผัสอันอ่อนโยนบนไปหน้าของเธอ

เธอกังวลว่าเขาจะจับได้ว่าเธอแกล้งนอนหลับ

โชคดีที่เขาไม่รู้และผละออกไปหลังจากไม่นาน

เธอแอบถอนหายใจอย่างโล่งใจก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ

เขาไม่ได้กอดเธอ บางทีเขาอาจจะกลัวว่าจะทำให้เธอตื่น

เธอกำผ้าปูเตียงแน่นก่อนที่จะปล่อยมัน กำและปล่อยกำและปล่อยอยู่อย่างนั้น

ทำอยู่สักพัก เธอสูดลมหายใจเข้าลึก หมุนตัวกลับไปหาเขา และวางหัวของเธอลงบนตัวเขา

ลู ชินจิน ตกตะลึงไปสักพักก่อนที่จะอมยิ้มออกมา

เขากอดเธอแน่น “ทำไมคุณยังไม่นอนอีกล่ะ?”

“ฉันนอนไม่หลับ” เธอตอบกลับเสียงเศร้าบนหน้าอกของเขา

“ทำไมล่ะ?”

ถามกลับอย่างอ่อนโยน

ทัง โรลชูว รู้สึกเจ็บปวดขณะที่เธอกุมมือเขาแน่น

“ชินจิน” เธอเรียกชื่อเขา

“หืม”

“ฉันได้ยินทุกอย่าง”

เขานิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยปากขึ้นมา “คุณไม่มีความสุขงั้นเหรอ?”

เธอสั่นหัว “เปล่าค่ะ”

เธอเงียบไปสักพักก่อนจะพูดต่อ “ทัง กรุ๊ป ถูกสร้างขึ้นมาจากความพยายามของพ่อฉัน และฉันจะไม่มีทางยอมให้มันตกไปเป็นของคนอื่น ถึงแม้พ่อของฉันจะฟื้นหรือไม่ฟื้นขึ้นมาก็ตาม ฉันจะปกป้องมันในนามของ…”

“คุณหมายความว่ายังไง?”

ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันจะดังเป็นพลุแตกอย่างรวดเร็ว

บริษัทด้านการบันเทิงทุกบริษัทหวังที่จะ ให้นักแสดงชายและหญิงของพวกเขามาร่วมละครเรื่องนี้ ตราบใดที่ละครประสบความสำเร็จนักแสดงทุกคนรวมไปถึงนักแสดงสมทบก็จะกลายเป็นดาราดังชั่วข้ามคืน

มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะโฆษณาเหล่าคนดังในเวลานี้ ใครจะไม่อยากเป็นที่สนใจและมีชื่อเสียง

“ฉันจะต้องได้เป็นนักแสดงนำหญิงอันดับสอง”

กู โรลโรล ออกคำสั่งกับผู้จัดการของเธอ ด้วยความแน่วแน่ ข้อโต้เถียงของเธอไม่ยอมรับคำปฏิเสธ

“แต่ฉันเกรงว่าบริษัทได้เสนอให้กับนักแสดงหน้าใหม่ไปแล้ว…”

“ฉันไม่สนใจหรอก ฉันต้องได้เป็นนักแสดงนำอันดับสอง”

ดูจากกองละครที่ยิ่งใหญ่แล้วเธอชื่อว่าเธอจะกลายเป็นคนดังได้ในฐานะนักแสดงนำอันดับสอง

เห็นความแน่วแน่ของเธอ ผู้จัดการของเธอแน่ใจแล้วว่าไม่มีทางต่อรองอะไรได้อีก ได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ “ฉันขอคุยกับผู้จัดการระดับสูงก่อน ดูว่าเราจะสามารถทำยังไงได้บ้าง”

หลังจากเธอพูดเสร็จเธอก็หันหลังกลับ กำลังจะเดินออกไป

“เดี๋ยวก่อน” กู โรลโรลหยุดเธอไว้

เธอหันหลังกลับมาเพื่อฟังสิ่งที่ กู โรลโรลพูด “ช่วยจัดการให้ฉันได้พบกับ หนิง เฉียวเฉียว ที”