คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 249

หลังจากที่พวกเขาได้รับรู้ว่าตัวตนจริง ๆ ของพวกเขาคือใคร เซิน โมเฟย ก็พยามหาข้ออ้างต่าง ๆ เพื่อที่จะให้ ทัง โรลชูว มาที่ห้องทำงานของเขา

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจากการพบกันโดยบังเอิญสองสามครั้งแต่หลังจากการนัดเจอส่วนตัวมากขึ้น ก็มีข่าวลือเกิดขึ้นในบริษัท

บ้างก็ว่า ทัง โรลชูว เป็นเด็กของ เซิน โมเฟย

บ้างก็พูดว่าที่ เซิน โมเฟย เข้ามาซื้อกิจการ ไทม์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ กรุ๊ป ก็เพราะ ทัง โรลชูว

บ้างก็แต่งเรื่องกันไปเป็นฉาก ๆ นินทากันไปว่าเป็นเรื่องน้ำเน่าชิงดีชิงเด่นของพวกครอบครัวผู้ดี

พวกเขาพูดกันว่า ทัง โรลชูว เป็นรักแรกของ เซิน โมเฟย ทั้งสองรักกันแต่ไม่ได้รับการยอบรับจากตระกูลเซิน

เมื่อ ซอง อันยี นำเรื่องเหล่านั้นมาเล่าให้ ทัง โรลชูว ฟังนั้นตาของเธอกระตุกพร้อมกับโอดครวญ “เรื่องเหลวไหลทั้งเพ นี่มันนิยายน้ำเน่าชัด ๆ”

“ทำไมพวกเขาไม่พูดว่าฉันเป็นแม่เลี้ยงของ เซิน โมเฟย ไปเลยล่ะ รักร่วมสายเลือดยิ่งน่าตื่นเต้นออก”

ซอง อันยี ถึงกับพูดไม่ออก

มีแค่เธอเท่านั้นที่เอาข่าวลือเหล่านี้มาทำให้เป็นเรื่องตลบขบขันได้

จริง ๆ แล้ว ทัง โรลชูว ไม่ได้อยากจะทำให้มันเป็นเรื่องตลกขบขันอะไร แต่เธอไม่คิดว่าจะต้องไปใส่ใจกับเรื่องเหลวไหลที่ไม่ได้เป็นจริงเหล่านั้น ยิ่งเธอไปต่อปากต่อคำกับคนเหล่านั้นก็จะยิ่งทำให้เรื่องนินทาเลวร้ายลงไปอีก

คนที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ท้ายที่สุดก็จะหลุดพ้นจากข่าวลือเหล่านั้นเอง

เธอจึงทำงานและพักผ่อนใช้ชีวิตต่อไป ข่าวลือพวกนั้นทำอะไรเธอไม่ได้หรอก

แต่คนอื่นก็ไม่สามารถยั้งความอยากรู้อยากเห็นได้

“เฮ้ นั่นไม่ใช่ภรรยาในอนาคตของท่านประธานเราเหรอ?”

ทัง โรลชูว กำลังเดินเข้ามายังห้องพักพนักงานพร้อมกับแก้วในมือ ขณะที่เสียงเสียดเสียนินทาลอยเข้ามั้ง

เธอหันมองไปยังต้นทางของเสียงนั้นและพบว่ามาจากเจ้ากรรมนายเวรของเธอ ลู เส้าหลิน

เธอเลิกคิ้วสูง ลู เส้าหลิน เป็นคนที่ยิ่งต่อปากต่อคำด้วยก็ยิ่งไม่จบสิ้น

ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเมินเฉย

ผิวหน้าอกของเธอโดนลวก เธอนิ่วหน้าด้วยความหงุดหงิด ข่มความเจ็บไว้ ทัง โรลชูว หันกลับไปเผชิญหน้ากับคนร้าย

ลู เส้าหลิน

“ขอโทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจจะดึงผมเธอนะ”

ลู เส้าหลิน กล่าวขอโทษอย่างเสแสร้ง ดวงตาของเธอฉายแววของความสะใจ

เพี๊ยะ!

ใบหน้าอันเบิกบานของ ลู เส้าหลิน ถูกฟาดลง เธอกุมแก้มที่โดนตบของเธอ

เธอกำลังจะอ้าปากพ่นคำด่า ทัง โรลชูว แต่ก็ต้องพบกลับสายตาอันเยือกเย็นของ ทัง โรลชูว มันเยือกเย็นราวกับหิมะในเดือนธันวาคม เธอรู้สึกกลัวขึ้นมาจึงได้แต่กลืนคำพูดลงคอไป

“ลู เส้าหลิน เธออยากตายอย่างน่าอนาถงั้นเหรอ?” ทัง โรลชูวเดินเข้าหาเธอด้วยสายตาอาฆาต สีหน้าเอาเรื่อง

ลู เส้าหลิน ตกใจกลัว ก้าวถอยหลังกลับอย่างไม่รู้ตัว “เธอจะทำอะไร?” เสียงของเธอสั่นด้วยความกลัว