คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 262

ซอง อันยี ถึงกับยิ้มไม่ออก

เมื่อเห็นว่าเธอตัดสินใจแล้ว เจ้าของจึงตัดสินใจที่จะไม่ยืนกรานต่อไป "งั้นค่อย ๆ หานะครับ ถ้าต้องการความช่วยเหลือก็สามารถเรียกได้ตลอดครับ"

"ค่ะ ขอบคุณ"

เมื่อเห็นเจ้าของร้านไปแล้ว ซอง อันยี ก็หายใจเข้าลึก ๆ เธอก้มหน้าลงและเปิดฝ่ามือเพื่อจ้องไปที่ต่างหูในมือ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็กำหมัดแน่นและหันไปมองที่ห้องส่วนตัวอีกครั้ง

ประตูยังคงปิดอยู่

ดูเหมือนว่าเธอจะมองไม่เห็นเขา

เธอถอนหายใจ ตอนที่เธอกำลังจะออกไป เธอก็เห็นบริกรคนหนึ่งถือผลไม้ไปที่ห้องส่วนตัวนั้น

เธอหยุดและหันกลับไปจ้องที่ห้องส่วนตัว

เธอเห็นบริกรเคาะประตูและเปิดออกหลังจากนั้น เธอก็เห็นร่างสูงยาว ของผู้ชายคนนั้น

ตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็วเมื่อเธอเห็นเขา

เมื่อเขารับถาดผลไม้จากบริกรชายคนนั้นแล้ว เขาก็หันหน้ามองไปทาง ซอง อันยี เขารู้เลยว่ามีคนกำลังจ้องเขาอยู่

เมื่อเขาเห็น ซอง อันยี ตาของเธอเป็นประกายก่อนที่ เธอจะหลบสายตาเขา

เมื่อเขาหันกลับไปเพื่อเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวพร้อมกับถาดผลไม้ มีคนเรียกเขาไว้

"หลัว ชิงจือ"

แปลว่าเขาหยุดชะงักทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียงนี้ แต่เขาก็ยังคงเดินเข้าไปในปิดประตูอย่างรวดเร็ว

เธอถูกเมินอีกครั้ง

เขากลับมาแล้วจริง ๆ แต่เขาไม่สนใจเธอ

ความรู้สึกประหลาดใจและความเศร้าทำให้เธออึดอัดมาก เธอหายใจเข้าลึก ๆ และเธอก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ไม่เป็นไร ยังไงเขาก็กลับมาแล้ว"

"ต่างหูน่ะ" ซอง อันยี เปิดฝ่ามือของเธอและเผยให้เห็นต่างหูที่ "หาย"

ทัง โรลชูว ขมวดคิ้ว ถ้าเธอจำไม่ผิดอันยีสวมต่างหูทั้งสองข้างตอนที่เดินออกมาด้วยกันเมื่อกี้

เธอมองไปที่อันยี ก่อนจะพูดว่า "โชคดีที่เธอเจอมัน ไม่งั้นต่างหูอีกอันก็จะไร้ประโยชน์"

"ใช่" ซอง อันยี ยิ้ม

“คราวหน้าระวังด้วยนะ ถ้าทำหายมันคงน่าเสียดาย”

เสี่ยวเซียว เตือนเธอ

"ฉันรู้น่า"

เธอมองไปที่เพื่อนตัวดีสองคนของเธอ ที่เตือนเธอด้วยความกังวล ซอง อันยี รู้สึกไม่ดีเพราะเธอโกหก

เธอไม่สามารถบอกความจริงกับเพื่อนทั้งสองคนได้