คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 272

ความเศร้าหมองฉายผ่านดวงตาที่มีเล่ห์เหลี่ยมของ ซู เทียนอ้าย เธอจ้องไปที่ ทัง โรลชูว อย่างดุร้าย จากนั้นก็หยิบเอกสารข้าง ๆ เธอ แล้วโยนมันลงบนโต๊ะอย่างแรง

"มีงานแถลงข่าว 'ตำนานนางสนมแห่งราชวงศ์ชิง' ไปสัมภาษณ์มา"

คำสั่งของ ซู เทียนอ้าย นั้นเรียบง่ายและชัดเจน

ทัง โรลชูว ยกคิ้วของเธอ "ตอนนี้ฉันเป็นรองผู้จัดการ และฉันไม่จำเป็นต้องลงไปสัมภาษณ์ด้วยตัวฉันเอง ดังนั้นฉันจะให้คนในแผนกคนอื่นไป"

“เธอต้องทำเอง” ซู เทียนอ้าย แน่วแน่ในคำสั่งของเธอ

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ?”

ซู เทียนอ้าย ไม่ตอบเธอ และเงียบเป็นคำตอบให้เธอ

“น่าเบื่อ!” ทัง โรลชูว มุ่ยหน้าแล้วเดินไปหยิบเอกสาร

เมื่อสายตาของเธอมองไปที่ ซู เทียนอ้าย ความคิดสุดสร้างสรรค์ก็เกิดขึ้น ทันใดนั้นเธอก็วางมือลงบนโต๊ะและโน้มตัวเข้าหา ซู เทียนอ้าย รอยยิ้มที่มีความหมายเกิดขึ้นที่มุมริมฝีปากของเธอ "คุณซู ฉันจะไปสัมภาษณ์เอง เพราะฉันไม่ทำเอง คุณ จี ยินเฟง และ กู โรลโรล ก็คงจะไม่มีเรื่องให้ตื่นเต้น"

เมื่อคำพูดเหล่านี้จบลง ท่าทีของ ซู เทียนอ้าย ก็เปลี่ยนไปทันที

"คุณซู ช่วยบอก จี ยินเฟง และ กู โรลโรล ว่าฉันขอบคุณพวกเขามาก ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขา ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันคงจะเบื่อมาก"

ทัง โรลชูว พูดเสร็จแล้วก็จากไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงหัวเราะที่หยิ่งผยอง

ซู เทียนอ้าย โกรธมากจนร่างกายของเธอสั่นสะท้าน

“ทัง โรลชูว!”

เธอลุกขึ้นยืนอย่างรุนแรงและกวาดทุกอย่างบนโต๊ะลงพื้น

...

กลับไปที่แผนกสื่อ ทัง โรลชูว โยนเอกสารลงบนโต๊ะอย่างลวก ๆ

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซอง อันยี ก็รีบวิ่งเข้าไปหาเธอและหยิบเอกสารขึ้นมา เธอเปิดมันขึ้นมาและดู จากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วและถามว่า

"นี่คืออะไรเหรอ?" เธอถาม

"งานนะ" ทัง โรลชูว กางมือออกอย่างช่วยไม่ได้

"จริง ๆ นะ?" ซอง อันยี ไม่อยากจะเชื่อเธอเลยจริง ๆ

ทัง โรลชูว จิบอีกครั้ง "จริง ๆ หลังจากที่ฉันถูก ฉิน มันนี ลักพาตัวไป ชินจินก็เป็นห่วงฉัน และสั่งบอดี้การ์ดมาคอยดูแลฉัน"

“บอดี้การ์ด?” ซอง อันยี ขมวดคิ้ว "ทำไมฉันไม่เคยเห็นพวกเขา"

"เพราะพวกเขาอยู่ในมุมที่ซ่อนอยู่ พวกเขาจะปรากฏตัวก็ต่อเมื่อเจ้านายของพวกเขาตกอยู่ในอันตราย"

กาแฟอร่อยมาก ทัง โรลชูว หลับตาลงด้วยความพึงพอใจ

ซอง อันยี มองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นใครซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด เพราะคุณลูได้ทำการจัดเตรียมแล้วคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“แม้ว่าจะมีบอดี้การ์ดคอยปกป้องเธอ แต่เธอก็ยังต้องระวังให้มาก” ซอง อันยี ยังคงไม่มั่นใจและเตือนเธออีกครั้ง

“ฉันรู้น่า อันยีแสนดีของฉัน” ทัง โรลชูว ยิ้มและหยิกแก้มของเธอ

"อย่ามาจับ" ซอง อันยี ผลักมือของเธอออกไป

ทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วยิ้ม